“Het mooie aan fantasy is juist dat er zoveel in mogelijk is”

tusscher-by-Nera_K_design
Kim ten Tusscher

Kim ter Tusscher is een fantasy liefhebster in hart en nieren. In 2006 nam zij dit een stapje verder door een eigen fantasy boek te schrijven. Zeven jaar later is Kim een internationale fantasy schrijfster en praat ze met Boekhopper over de magische wereld van de fantasyboeken.

Waarom bent u fantasy boeken gaan schrijven?

Het was niet echt een bewuste keuze. Het paste goed bij het verhaal idee dat ik had, maar ook bij waar ik op dat moment verder nog mee bezig was. Ik begon met het schrijven van Hydrhaga in 2006. In die tijd was ik niet bezig met verhalen verzinnen, maar wel met fantasy. Door de verfilming van The Lord of the Rings was ik bezig gegaan met het maken van fantasy kostuums. Ik bezocht als elf de fantasy festivals en verkocht er met een groep vrienden soms ook kostuums. Alles wat met Tolkien te maken had volgde ik op de voet. En toen kreeg ik dus een idee voor een verhaal. Het moest een spannend avontuur worden waarin Lumea met een paar anderen op zoek ging naar de waarheid over Hydrhaga. Er is geen beter genre om zo’n verhaal in te schrijven dan fantasy.

Hoe kwam u op het idee voor de trilogie die u heeft geschreven?

Nog tijdens het schrijven van Hydrhaga, waar je nog redelijk goed een scheiding kunt maken tussen de helden en de schurken, bedacht ik dat het volgende verhaal moest gaan over iemand waarbij dat niet zo makkelijk te zeggen is. Ik wilde schrijven over iemand die gruwelijke dingen op zijn/haar geweten had en daar voor op de vlucht ging. Ik wilde door het verhaal onderzoeken of hij/zij de gruwelijkheden ook echt achter zich kon laten. Zoals je al hoort had ik toen nog geen idee of de hoofdpersoon een man of een vrouw moest zijn. Omdat ik in die tijd nog steeds veel met The Lord of the Rings bezig was, dacht ik in eerste instantie aan een ork als hoofdpersoon. Maar ik vond gedaantewisselaars ook al ontzettend interessant en toen ik een boek kreeg over draken begon het idee zich te vormen dat Lilith een drakenwisselaar moest zijn. Daardoor was het ook al snel duidelijk dat Lilith als draak duizenden slachtoffers had gemaakt. Ik ben geen schrijver die van tevoren het verhaal helemaal uitplot. Met de ideeën voor de hoofdpersoon en enkele gebeurtenissen die ik er absoluut in wilde hebben ben ik gaan schrijven. Het verhaal vormde zich verder terwijl ik ermee bezig was.

Wat maakt dit genre zo mooi in vergelijking met andere genres?

Het genre geeft me oneindig veel vrijheden en mogelijkheden. Ik had de trilogie over Lilith niet kunnen schrijven in een ander genre. Zonder haar gave om te wisselen was ze een gewone vrouw geweest. Zonder waarde en vervangbaar. Juist het fantasy-tintje maakt haar en het verhaal bijzonder. Dit genre geeft me ook de mogelijkheid om mijn kijk op de wereld in een spannend verhaal te gieten. De problemen die zich in de echte wereld voordoen, kan ik uitvergroten door mijn personages bijzondere gaven of magie mee te geven. Daarmee worden het symbolen voor dingen die echt spelen. In veel van mijn verhalen speelt religie een belangrijke rol. Maar als ik het verhaal dat ik wil vertellen in de echte wereld zou plaatsen ging het al snel over bekende, bestaande religies, waardoor de lezer al voor hij of zij het boek openslaat een vooroordeel heeft over de strijd die plaatsvind. Dat klinkt allemaal erg ernstig en mijn boeken zijn ook erg duister. Maar juist doordat het fantasy is, blijft het eigenlijk altijd vooral een spannend avontuur en geen saaie, wijze levensles.

Hoe zou u het fantasy genre omschrijven?

Als een genre met talloze mogelijkheden. Veel mensen die niet bekend zijn met dit genre denken aan sprookjes en kinderverhalen, maar in werkelijkheid is het genre veel rijker. Magie en draken staan echt niet altijd op de voorgrond. Er zijn zoveel verschillende subgenres, zodat er voor iedereen wel iets tussen zit.

“Het genre geeft me oneindig veel vrijheden en mogelijkheden”

Wie zijn uw voorbeelden in het fantasy genre?

Ik lees Robin Hobb (The Rain Wild Chronicles) met ontzettend veel plezier en ik heb een paar keer naar haar mogen luisteren. Ik kon mij verplaatsen in zoveel wat zij zegt. Dat is geweldig. Maar ook George R. R. Martin (Game of Thrones) is een groot voorbeeld voor mij, ook al geniet ik niet perse van zijn boeken. Als je interviews met hem leest ,over hoe hij zijn personages ontwikkelt, is dat ontzettend inspirerend. Zijn opmerkingen over goed en kwaad en dat onze perceptie van deze termen ,wordt vormgegeven door onze achtergrond en waar we opgroeien, verwoorden precies wat ik ook met mijn personages wil bereiken. Goed en kwaad zijn geen vaste gegevens. Iedereen strijdt voor zijn eigen toekomst en dromen.

Wat is het meest indrukwekkendste fantasyboek dat u heeft gelezen?

Moet ik er echt een kiezen? Dat is bijna onmogelijk. Misschien dan toch maar ‘In de ban van de Ring’, want dat boek heeft mijn leven verrijkt. Door dat boek ben ik kostuums gaan maken en raakte ik betrokken bij de film Born of Hope en, minder lang geleden, de webserie Ren. Maar het was uiteindelijk dus ook de aanleiding om zelf in dit genre te gaan schrijven.

Merkt u iets van de fanfiction die fans maken na het lezen van een fantasy boek?

Ik weet dat het bestaat en ik vind het een leuk iets, omdat het aangeeft dat lezers betrokken blijven bij de personages, ook al is een boek uit. Maar ik lees het zelf niet en ik denk ook niet dat er fanfictie over mijn verhalen is geschreven. Het lijkt me wel grappig om dat te lezen, denk ik. Maar tegelijkertijd ook angstaanjagend, wat doen ze mijn personages aan?

Gebonden in Duister
Gebonden in Duister kwam in 2010 uit als eerste deel van een succesvolle trilogie

Uw boeken zijn ook in het Engels verschenen, merkt u een verschil  tussen de Nederlandse en de Engelse fantasy boekenwereld?

Voor mij zit er een enorm verschil tussen. In Nederland ontmoet ik de lezers en schrijvers persoonlijk. Het is een hele toegankelijke scene, vooral ook door de vele festivals die er zijn. Ik weet van veel mensen wie ze zijn en wat ze doen. Het nadeel van Nederland is wel dat fantasy een ondergeschoven kindje is. Buiten de trouwe fantasy-fans vind ik maar moeilijk lezers. Dat is in het buitenland heel anders. Daar is veel aandacht voor fantasy, maar hoe moet ik mijn lezers vinden? Alles moet via internet, dus het is moeilijker om een band met de lezers op te bouwen, zodat ze mijn boeken eens gaan bekijken.

Wat is het grootste struikelblok bij het schrijven van fantasy verhalen?

Mensen denken dat alles maar kan en mag, maar dat is maar tot op zekere hoogte waar. Ja, in het begin ligt alles nog open, maar met de eerste woorden die je schrijft, stel je ook meteen de regels van jouw wereld op. Want juist binnen fantasy is geloofwaardigheid belangrijk, dus moeten alle details kloppen. Ook kan het verleidelijk zijn om hachelijke situaties op te lossen door er een magiër op af te sturen, maar de makkelijke weg is zeker niet altijd de beste weg om als schrijver in te slaan.

Het fantasy genre breidt zich snel en flink uit, waar denkt u dat lezers nog behoefte aan hebben?

Meer goede verhalen. Meer of minder is het niet. Fantasy lezers zijn ontzettend trouw aan hun genre en willen graag meer. Daarbij lezen ze snel. Het is aan ons schrijvers om meer goed leesvoer op de markt te brengen. Verder kan ik niet voorspellen waar dat goede verhaal over moet gaan. Dystopian (The Hunger Games, Divergent, The Mortal Instruments) wordt op dit moment veel gelezen, maar hoewel ik al vanaf het moment dat ik fantasy ben gaan schrijven hoor dat draken niet meer interessant zijn, merk ik dat veel lezers het daar niet mee eens zijn. Het mooie aan fantasy is juist dat er zoveel in mogelijk is, dus als je even de epische, middeleeuwse series zat bent, stap je over naar een dark romance of iets anders.

Wat is jullie favoriete fantasy boek? Laat het weten bij het commentaar.

1 Comment

Add Yours

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.