Chantal van Gastel is een vaste naam geworden in de wereld van de Nederlandse romans. Ze studeerde rechten maar brak haar studie vroegtijdig af omdat ze wist dat daar haar passie niet lag. Zeven succesvolle boeken, duizenden fans en lovende recensies later bleek dit een van de beste keuzes te zijn geweest voor haar carrière. Chantal van Gastel praat met Boekhopper over haar boeken en het genre roman.
Je hebt rechten gestudeerd, neem je waarden of aspecten van deze studie mee in je verhalen?
Niet per se in elk boek, maar als ik personages bedenk die een juridisch beroep hebben, komt het natuurlijk erg goed van pas. Bijvoorbeeld in Geknipt voor jou. Ik moest mijn kennis wel weer wat bijspijkeren om van Frank een geloofwaardige advocaat te maken, maar dat was veel minder werk dan uitzoeken hoe Isa uit de Zwaar! reeks een hartoperatie op een pup moet verrichten.
Wat ik wel vaak meeneem in mijn boeken is het element ‘afwijken van gebaande paden’. Ik vond het een moeilijke beslissing om met mijn studie te stoppen, en ik merk dat ik in mijn verhalen vaak een vergelijkbaar conflict voor mijn personages opwerp. Vaak worstelen zij ook met zo’n dilemma; durven ze het roer om te gooien?
Wat moet een goede roman voor jou bevatten?
Voor mij is het belangrijkste dat ik vergeet dat ik een boek aan het lezen ben en in het verhaal gesleurd word. Daarvoor zijn levensechte personages nodig en een lekkere, liefst originele schrijfstijl.
“Ik wil voorkomen dat ik mezelf ga herhalen en dat lezers zullen denken: Goh, die vorige was toch leuker”
Wie zijn jouw voorbeelden en waarom?
Ik bewonder auteurs als Cecelia Ahern, John Green en Markus Zusak heel erg om hun unieke vertelkunst en bijzondere verhalen. O! En Roald Dahl. Bij hem is mijn liefde voor boeken begonnen. En Sophie Kinsella is voor mij als beginnend schrijver belangrijk geweest. Toen ik haar eerste Shopaholic-boek las, schreef ik al korte verhalen voor het tijdschrift Yes. Omdat ik het steeds moeilijker vond om een origineel verhaal met weinig woorden te vertellen, wilde ik graag beginnen aan het schrijven van een boek, maar destijds kende ik helemaal geen auteurs die ik qua schrijfstijl kon vergelijken met mezelf. Voor wat ik wilde schrijven, zag ik geen plek in de Nederlandse literaire wereld. Maar toen ik de Shopaholic boeken las, raakte ik enorm gemotiveerd. Als het in het buitenland bestond, moest dat ook in Nederland kunnen. Mijn verhalen hadden ook bestaansrecht! Dat gaf me het duwtje in de rug om er echt voor te gaan.
Lees je je eigen boeken nog wel eens terug of sluit je het proces af na de publicatie van je boek?
Tegen de tijd dat mijn boek gedrukt en wel in de winkel ligt, heb ik het minstens tien en misschien zelfs wel twintig keer van voor tot achter gelezen. Als het dan eindelijk klaar is, laat ik het lezen dus graag aan anderen over. Misschien ook wel omdat het vreselijk eng is om je eigen boek te lezen. Stel dat je na ál die zorgvuldige controles toch nog een foutje tegenkomt? Daar kun je dan dus helemaal niets meer aan doen. Enorm frustrerend is dat. Toch sla ik een hele tijd later mijn eigen boeken nog weleens open. Omdat ik even iets terug wil zoeken, of omdat ik de personages een beetje mis. En als ik dat doe, kan ik soms niet meer ophouden met lezen. Opeens kijk je dan met een frisse blik naar je eigen tekst. Soms ben ik dan verrast door hoe leuk ik mijn eigen boeken vind.
“Het is vreselijk eng om je eigen boeken te lezen”
Je boek ‘Zoek het maar uit’ komt over als een waar gebeurd verhaal, hoe is dit verhaal tot stand gekomen?
Het is niet waargebeurd. Ik wilde al een tijdje schrijven over een jeugdliefde. En ik had ook ooit voor een schrijfwedstrijd een verhaal geschreven over een oude vrouw die terugdenkt aan haar eerste liefde. Het leek me een mooi idee om dat samen te brengen en de eerste liefde van een oma en van haar kleindochter te beschrijven en die verhalen door elkaar te laten lopen.
Destijds werkte ik nog op kantoor en ik zat op dat nieuwe idee te broeden toen een collega me vertelde dat haar plaatselijke supermarkt overvallen was en dat zij nét een minuutje daarvoor haar boodschappen daar gedaan had. Ze was net op tijd buiten. Daarmee had ik meteen het begin van mijn verhaal te pakken. Ik bedacht ter plekke Ella en haar wishlist met alle dingen die ze nog wilde doen. Daarmee had ik alle belangrijke ingrediënten bij elkaar.
In het nawoord van ‘Zoek het maar uit’ beschrijf je dat de oma in het verhaal aspecten bevat van je eigen oma’s, in hoeverre neem jij jouw eigen leven mee in je verhalen?
Toch wel ver. Ik put uit mijn eigen ervaringen en gevoelens. Dat is het materiaal waarmee ik werk, maar het komt niet precies zo in mijn boek terecht. Ik gebruik het om mijn verhaal en de personages mee in te kleuren. In elk boek zit veel van mezelf, maar ik maak er fictie van.
Je hebt onlangs je zesde boek ‘Ik wist het’ uitgebracht, had je verwacht dat deze zo goed zou worden ontvangen?
Het blijft spannend, maar tot nu toe zijn al mijn boeken ontzettend enthousiast ontvangen, dus natuurlijk verwachtte ik dat nu stiekem ook. Het zou een enorme teleurstelling geweest zijn, als het anders was geweest. Ik heb veel in dit boek gestoken: tijd, energie en heel veel liefde. En ik heb er bijzondere elementen in gebracht om mijn lezers mee te verrassen. Als je zo hard aan een boek werkt, dan verwacht je er ook wel iets van. Maar natuurlijk kan het ook anders uitpakken. Die bijzondere aspecten in het boek, hadden me ook kritiek kunnen opleveren. Dat risico heb ik genomen. Maar gelukkig hebben mijn lezers het echt in hun hart gesloten.
“Ik put uit mijn eigen ervaringen en gevoelens”
Je bent één van de grote namen van de Nederlandse romanschrijfsters, beïnvloed dit jouw werk?
Wat een compliment! Het blijft iets geks om te weten dat zoveel mensen mijn verhalen lezen. Toen ik mijn eerste boek schreef, dacht ik helemaal niet aan het publiek dat het ooit zou lezen. Ik schreef wat ik leuk vond en pas lang daarna durfde ik erover na te denken om een poging te wagen bij een uitgever. Bij mijn tweede boek was dat meteen al anders. Toen waren er verwachtingen om aan te voldoen, want mijn eerste boek was een succes. Wat als de opvolger zou tegenvallen? Opeens dacht ik de hele tijd aan mijn lezers. Vinden ze dit wel grappig? Is dit niet teveel van hetzelfde? Is dit niet veel te anders? Je kunt overal aan gaan twijfelen. Maar dat heeft geen zin, want je kunt het nooit voor iedereen goed doen. Wat de één een geweldig hoofdstuk vindt, is voor de ander juist het minst leuke aan het hele boek. Dus inmiddels kan ik dat getwijfel ook wel loslaten en schrijf ik weer voornamelijk wat ik zelf leuk vind. En gelukkig vele lezers met mij!
Als jouw eigen leven centraal zou staan voor een roman, wat zou de titel zijn en hoe zou de verhaallijn zijn?
Het zou gaan over geloven in jezelf en het waarmaken van je dromen. Eigenlijk kun je al mijn boeken een beetje door elkaar gooien en dan kun je tussen de regels door mijn levensverhaal lezen. Maar dan véél leuker en interessanter.
“Wat ik vaak meeneem in mijn boeken is het element ‘afwijken van gebaande paden'”
Je fans roepen er veel om: Komen er nog meer boeken in de ‘zwaar’ serie?
Voorlopig niet. Ik vind het verhaal nu mooi rond. Ik heb het altijd in mijn hoofd gehad als een trilogie en Zwaar verguld! heb ik dan ook geschreven als de grote finale. Dat zit in kleine, symbolische dingen. De eerste zin van het boek is anders dan de beginzin van de voorgaande delen, het slothoofdstuk is speciaal en qua titel is er eigenlijk ook niets overtreffends te bedenken. Verguld is toch immers de ultieme gemoedstoestand. Daarom zou een vervolg bijna voelen alsof ik een stap terug zou doen met Isa en Ruben, in plaats van met hen vooruit te gaan. Ik vind het wel jammer om afscheid van ze te nemen, maar tegelijkertijd vind ik dat alleen geen goede reden om een vervolg te schrijven. Ik wil voorkomen dat ik mezelf ga herhalen en dat lezers zullen denken: Goh, die vorige was toch leuker. Daar wil ik de serie tegen beschermen.
Wat kunnen we nog van je verwachten in het nieuwe jaar?
Er spelen een aantal nieuwe ideeën en plannen door mijn hoofd. Eerlijk gezegd weet ik zelf nog niet waarmee ik eerst wil beginnen. Eén van die ideeën betreft een verhaal dat ik al heel lang geleden geschreven heb. Eigenlijk is het mijn allereerste boek, dat ik nooit geschikt heb gevonden om uit te geven. Maar de kern van dat verhaal zou ik graag nog eens willen gebruiken om er helemaal opnieuw mee te beginnen. Misschien gaat dat het dus worden.
Ben jij fan van Chantal van Gastel? Vertel over je favoriete boek van haar bij het commentaar.