“Ik had niet verwacht dat De Oorlogsbruid zo’n succes zou worden”

Nancy Richler is een van s’werelds bekendste schrijfsters. Met haar oorlogsroman ‘De Oorlogsbruid’ wist ze de harten van veel boekliefhebbers over de hele wereld te veroveren. Nancy praat met Boekhopper over haar ervaringen in de oorlogsliteratuur en natuurlijk over haar boek De Oorlogsbruid.

Hoe kwam u op het idee voor de Oorlogsbruid?

De Oorlogsbruid startte met een beeld in mijn gedachten van een vrouw die in Canada arriveerde om de man waarmee ze gaat trouwen te ontmoeten. Ik had helemaal geen idee hoe het verder zou lopen, een jonge vrouw in een treinstation en haar verloofde wijst haar af. Dit gebeurde mijn eigen oma toen ze in Canada arriveerde in het begin van de twintigste eeuw. Toen ik eenmaal die scene had geschreven werd ik steeds nieuwsgieriger naar de personages en de situaties die ik in mijn hoofd bedacht. Iedere scene die ik schreef was een poging om de vragen te beantwoorden die voortkwamen uit de vorige scenes. De Oorlogsbruid is nooit een groot plan of doordacht idee geweest. Het groeide van hoofdstuk naar hoofdstuk terwijl de karakters zich ontwikkelde.

Het verhaal vindt plaats na de tweede wereldoorlog, waarom heeft u gekozen voor een groot onderwerp als een oorlog?

Toen ik begon met het schrijven van De Oorlogsbruid had ik gekozen voor een eerder tijdperk, rond 1906, dat is het jaar waarin mijn oma arriveerde in Canada. Maar tijdens het herschrijven van het eerste hoofdstuk realiseerde ik mij dat ik veel geïnteresseerder was in het weergeven van Montreal na de tweede wereldoorlog, het Montreal van mijn eigen jeugd. Eigenlijk had ik nooit willen schrijven over de tweede wereldoorlog, maar het wierp zo’n schaduw over mijn jeugd dat ik er wel over moest schrijven.

De hoofdpersonages in uw boek, Lily, verloor haar echte identiteit in de tweede wereldoorlog. Een aspect dat je vaker tegenkomt in oorlogverhalen. Heeft u daar veel onderzoek naar gedaan?

Ik had een vriend wiens vader zijn identiteit had veranderd om over de Canadese grens te komen. Zijn vader zat in een ‘ontheemden’ kamp en kon geen visa krijgen voor westerse landen. Iemand die hij kende binnen het kamp kreeg het voor elkaar om papieren te regelen om Canada binnen te komen, maar deze persoon overleed vroegtijdig. Zijn vader nam de papieren van hem over en zo ook zijn identiteit. Het was geen ongebruikelijke situatie ten tijden van de oorlog, waar mensen alles deden om het land te ontvluchten. Ze probeerden naar landen te komen met strenge immigratiewetten. Ik heb geen onderzoek hoeven doen naar dit onderwerp. Ik kende de feiten nog voordat ik begon met schrijven, ik moest ze alleen nog vertalen naar een verhaal op papier.

Oorlogsverhalen zijn een groot onderdeel van de boekindustrie, wat is uw reden daarvoor?

Oorlogen zijn grote en traumatische gebeurtenissen die onze levens voorgoed veranderen. Ze veranderen de gedachten over jezelf en ga zo nog maar even door. Ik denk dat het een natuurlijk proces is voor een lezer en een schrijver om daar betekenis aan te geven. Om te begrijpen hoe deze gebeurtenissen hebben plaatsgevonden en wat de gevolgen op lange termijn zijn.

Wat was uw doel met het schrijven van dit verhaal?

Mijn doel was om trouw te blijven aan de karakters. Ik probeer een verhaal te vertellen over hun dat emotionele waarden heeft.

“Ik zou nooit iets schrijven in de ik-persoon over de tweede wereldoorlog”

De Oorlogsbruid is een groot succes geworden, zou u in de toekomst nog een boek zoals deze schrijven?

Ik had niet verwacht dat De Oorlogsbruid zo’n succes zou worden, dat was een aangename verrassing. Maar ieder boek dat ik schrijf wijkt af van mijn laatste boek. Het wijkt af  in periodes, onderwerpen, stijlelementen en ga zo maar door. Ik ga geen boek meer schrijven zoals De Oorlogsbruid.

Zit het succes van De Oorlogsbruid u in de weg?

De Oorlogsbruid was succesvol, maar het was niet het soort enorme succes dat mij in de weg zit. Het is fantastisch om te weten dat vele mensen je boek lezen. Dat is zeer stimulerend en zit zeker niet in de weg bij het schrijven van een ander boek.

De Oorlogsbruid wordt gezien als een oorlogsverhaal, heeft u het zo ook altijd gezien?

Ik eerste instantie zag ik De Oorlogsbruid niet als een oorlogsverhaal. Ik beschouwde het meer als een verhaal over de leefomgeving van mijn kindertijd. Een leefgemeenschap waarin veel volwassen personen naar Canada waren gekomen als vluchteling. Ik zou zeer getwijfeld hebben als ik ervan overtuigd was geweest dat ik een oorlogsverhaal zou neerzetten. Er is al zoveel geschreven over de tweede wereldoorlog. Ik zag het verhaal voor mij als een verhaal over een vrouw, Lily, die als immigrante naar Canada kwam. Maar ook de manier waarop de traumatische ervaringen die Lily heeft ervaren invloed hebben op een volgende generatie. Ik wilde het gevoel vangen van na de oorlog zoals ik het zelf heb ervaren als kind, zo ver levend van de plek waar het echt is gebeurt. Ik zou nooit iets schrijven in de ik-persoon over de tweede wereldoorlog. Ik heb het zelf niet meegemaakt en de enige manier waarop het comfortabel was voor mij ,om het te schrijven, was vanuit het perspectief van de tweede generatie. Een generatie die een bepaalde afstand heeft tot het onderwerp.

U praat zeer gepassioneerd over uw boeken, wat betekend schrijven voor u?

Door het schrijven snap ik de wereld. Het staat centraal aan wie ik ben en altijd ben geweest.

Wie zijn uw voorbeelden?

Iedere schrijver die hard werkt en niet opgeeft is een rolmodel voor mij. Ik ben beïnvloed door meerdere schrijvers en hun manier van schrijven op verschillende momenten in mijn leven.

Heb je de oorlogsbruid gelezen? Laat bij het commentaar weten wat je ervan vond.

1 Comment

Add Yours

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.