Een boek schrijven waarin je zowel de band met je grootouders weergeeft als de chaotische wereld van het toneel. Joachim Meyerhoff doet het allebei met verve. ‘Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte‘ is een boek vol humor, grootouder-kleinzoon momenten en een uniek inkijkje in de theaterwereld.
Op mijn twintigste werd ik tot mijn grote verrassing in München op een toneelschool aangenomen en trok ik bij mijn grootouders in omdat ik geen kamer kon vinden. Het contrast tussen deze twee werelden had niet groter kunnen zijn. Hierover wil ik vertellen: over mijn boven alles beminde grootouders, met z’n tweeën gevangen in hun schitterende huis, en over hoe het is als iemand tegen je zegt: ‘Je moet leren met je tepels te glimlachen.’
Zijn grootmoeder, ooit zelf actrice, is nog steeds een diva. Zijn grootvader, een gepensioneerde filosofieprofessor, is een scherpe, intimiderende maar slechthorende man. Hun dagen zijn ingedeeld aan de hand van absurde rituelen waarin alcohol een belangrijke rol speelt. Met de dagelijkse afwisseling van het grootse maar vreemde leven van zijn grootouders en de net zo bedenkelijke gang van zaken op de theaterschool.
Een grappig verhaal zonder overbodige passages en waar je ook nog eens zo doorheen vliegt. Het boek vangt je aandacht al vanaf de eerste bladzijde. Meyerhoff brengt met ‘Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte’ het beste fly on the wall perspectief dat ik in tijden heb gezien. Situaties waar hij zelf deel van uitmaakt worden zo beschreven dat ze visueel worden. De scherpte van zijn observaties maakt het verhaal levendig en grappig. Meyerhoff heeft een eigen schrijfstijl die fijn leest. Hij gebruikt woorden die je niet vaak zult tegenkomen, maar daardoor zijn persoonlijke stijl alleen maar meer benadrukken.
De scherpte van Meyerhoff’s observaties maakt het verhaal levendig en grappig.
Het boek bestaat eigenlijk uit twee verhaallijnen. De eerste verhaallijn centreert zich op Joachim op de toneelschool, de tweede op de grootouder-kleinzoon band tussen Joachim en zijn excentrieke grootouders. Hoewel de verhaallijnen in alles verschillen leidt de combinatie van beide tot een verhaal dat je nog lang bij zal blijven.
‘Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte’ is een boek met humoristisch, liefdevolle en ontroerende momenten, die de onbreekbare band tussen grootouders en kleinzoon geweldig weergeeft.
Heb jij ‘Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte’ ook gelezen? Laat weten bij het commentaar wat jij ervan vindt!