Recensie: The Longest Ride, Nicholas Sparks

Een boek dat al sinds 2013 in de boekenhandels ligt en pas in 2015 door het grote publiek werd ontdekt door de film die erover werd gemaakt. The Longest Ride van Nicholas Sparks is een verhaal vol parallellen tussen vroeger en nu, keuzes maken die je voor de rest van je leven bij zullen blijven en liefde zoals je hem nog nooit hebt gevoeld.

Universiteitsstudent Sophia heeft haar hele leven in teken gezet van kunst. Ze kan niet wachten totdat haar stage bij een kunstgalerie begint en vult haar dagen met studeren. Maar dit veranderd als ze stierenrijder Luke ontmoet. Luke brengt spanning in haar leven en leeft van dag tot dag. Ze worden al snel verliefd op elkaar maar dan komt Sophia achter het geheim van Luke. Iedere keer als hij de ring in gaat zet hij zijn leven op het spel, iets waar Sophia niet mee kan leven. Parallel aan het verhaal over het jonge liefdeskoppel loopt het levensverhaal van weduwe Ira Levinson. Hij is onderweg naar de vakantieplek waar hij met zijn vrouw kwam, als het noodlot toeslaat en hij met zijn auto van de baan glijdt. De twee verhalen komen samen en alle drie de hoofdpersonen vinden steun bij elkaar.

 Het boek leest als een herinnering die nog moest worden aangewakkerd in je geest

Het is een boek met een snik en een glimlach. Nicholas Sparks zwengelt je van een stierengevecht naar een boeiende discussie over kunst en weer terug naar zeventig jaar eerder waar je leest hoe de liefde tussen twee mensen opbloeit. The Longest Ride vertelt in eerste instantie het verhaal over Ira. Sparks laat hem zijn verhaal vertellen doormiddel van een dialoog met zijn overleden vrouw. Flashbacks brengen je terug naar zeventig jaar geleden. Sparks slaagt erin om iedere situatie zo uiteen te zetten dat je er bijna onderdeel van wordt. Als lezer voel je genegenheid voor Ira. Je leeft met hem mee. Hier en daar worden zijn dialogen en herinneringen wel wat aan de lange kant maar Sparks lost dit op met het liefdesverhaal tussen Sophia en Luke.

Het mooie aan dit boek is de parallellen die plaatsvinden tussen de twee verhalen. Je herkent dingen terug waardoor je het idee hebt dat je de karakters steeds beter leert kennen. Vooral de relatie tussen Sophia en Ira geeft het verhaal meer beladenheid. Ira vertrouwt haar de brieven van zijn vrouw toe en Sophia vertrouwt hem haar gedachtes over Luke toe. Ira is de alwetende persoon in het verhaal, hij overziet alles. Het boek leest dan ook echt als een herinnering die nog even moest worden aangewakkerd in je geest.

Sparks slaagt erin om iedere situatie zo uiteen te zetten dat je er bijna onderdeel van wordt

Sparks weet met zijn karakters meerdere leeftijdsgroepen aan te spreken. Zowel oudere als jongeren. De gedachten dat dit boek dan ook al meer dan twee jaar in de boekhandels ligt zonder dat er heel veel aandacht aan besteed is, is dan ook bijna niet te bevatten.

Heb jij The Longest Ride van Nicholas Sparks ook gelezen? Laat weten wat je ervan vindt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.