Recensie: Wij twee, Nicholas Sparks

Dear John, The Last Song, A Walk to Remember en ga zo maar even door. Als er één schrijver is die zich door de jaren heen heeft bewezen dan is het Nicholas Sparks wel. De koning van de romans brengt ons dit jaar de roman ‘Wij twee‘. 

Russell Green is pas tweeëndertig, maar hij heeft alles: een fantastische vrouw, een lieve zesjarige dochter, een succesvolle carrière in de reclame en een prachtig huis in Charlotte, North Carolina. Hij leeft een droomleven, waarin zijn huwelijk met de betoverende Vivian centraal staat. Maar deze schitterende buitenkant begint langzaam barstjes te vertonen…
Niemand is verbaasder dan Russell als zijn leven compleet op zijn kop wordt gezet. Binnen een paar maanden verliest hij zijn baan en de liefde van zijn vrouw en moet hij steeds vaker alleen voor zijn dochter zorgen terwijl hij probeert te wennen aan de nieuwe situatie. Noodgedwongen gaat hij op zoek naar een nieuw bestaan – een bestaan dat zijn capaciteiten en -emoties hevig op de proef zal stellen.

Een nieuwe Sparks! En het is niet alleen een nieuw boek maar ook een hele nieuwe schrijfstijl. Waar we in de vorige boeken mee werden genomen in de suger coated liefdesverhalen brengt Sparks ons nu de harde realiteit. Een boek over een stel dat langzaamaan uit elkaar groeit. Misschien ligt het aan de nieuwe insteek of manier van schrijven maar dit boek wist mij niet helemaal te overtuigen. Het begin is monotoom en negatief. Wat ook wel logisch is voor een koppel dat uit elkaar groeit, maar iets te veel voor mijn gevoel. Dit zorgde er ook voor dat ik moeilijk in het boek kwam.

Dat echte Sparks gevoel, wat zich het best laat omschrijven als tranen van geluk en verdriet, overheerst ook in dit verhaal

De boeken van Sparks hebben vaak een lange aanloop waarin veel wordt uitgelegd. In ‘Wij twee’ schiet Sparks een beetje door met uitleggen waardoor je niet echt hoogte krijgt van de personages. Tegen het midden van het boek lijkt Sparks zijn stijl van schrijven weer gevonden te hebben. Gevoelens komen meer naar voren en dat echte Sparks gevoel ,wat zich het best laat uitleggen als tranen van verdriet maar ook van geluk, overheerst. Dit komt vooral door de band die hoofdpersoon Russell opbouwt met zijn lieve dochter London.

‘Wij twee’ is zeker geen typisch Sparks boek, maar laat wel zien dat hij meer kan dan epische liefdesverhalen schrijven. Je moet er even aan wennen, maar uiteindelijk is het het meer dan waard om het boek uit te lezen.

Heb jij ‘Wij twee’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van het boek vindt!

 

1 Comment

Add Yours
  1. 1
    Judith

    Ik heb dus (volgens mij) nog nooit een boek van Nicolas Sparks gelezen, terwijl ik alle films van hem echt geweldig vind. Jammer alleen dat Wij twee net iets anders is dan alle andere boeken, maar ik ben toch nog steeds erg nieuwsgierig.

Laat een antwoord achter aan Judith Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.