Gillian King: “misschien is het cliché, maar ik hou ontzettend van een happy end”

Gillian King zette haarzelf met ‘geloof mij maar‘ meteen op de kaart als Nederlandse romanschrijfster. Vier boeken later mag je haar toch wel een van de grote spelers van de Nederlandse boekenwereld noemen. Gillian praat met Boekhopper over haar boeken en het genre roman.

Je hebt pedagogische wetenschappen gestudeerd, welke waarden of aspecten van deze studie neem jij mee in je verhalen?

Hm lastig, vaak zijn de ouders in mijn verhalen niet per se heel pedagogisch verantwoord bezig. Ik geloof niet dat ik mijn pedagogische achtergrond heel bewust meeneem in mijn verhalen, maar onbewust misschien wel.

Waar moet een goede roman voor jou aan voldoen?

Ik hou van boeken die je vanaf de eerste bladzijde vastgrijpen. Ik heb niet zoveel tijd om te lezen, dus een boek moet me echt vanaf het begin weten te boeien. Personages die ik sympathiek en herkenbaar vind, een mannelijke hoofdrolspeler waar ik zelf verliefd op zou kunnen worden. Ik lees het liefst verhaallijnen die realistisch zijn, waarbij ik kan denken: dat zou écht gebeurd kunnen zijn. Een vleugje humor, een laagje sensuele spanning, een aansprekende setting. Ik vind het fijn om personages echt goed te leren kennen en misschien is het cliché, maar ik hou ontzettend van een happy end. Ik vind het fijn om een boek dicht te kunnen slaan met een glimlach op mijn gezicht.

“Ik ben als de dood dat ik toch nog een spelfout zie of erger nog, dat ik het lees en denk: o, wat een slecht boek!”

Je eerste roman ‘geloof mij maar’ werd goed ontvangen door het publiek had je dat verwacht?

Nee, eigenlijk niet echt. Je hoopt natuurlijk dat lezers je boek leuk vinden, maar je durft het niet te verwachten. Althans, ik niet. Misschien verwachtte ik het ook wel niet, omdat ik nooit gedacht had dat het daadwerkelijk gelezen zou worden, ik had hier in mijn hoofd geen rekening mee gehouden en ik schreef het boek in een soort onbezorgde roes. En na het gesprek met de uitgever realiseerde ik me opeens: oooo, mensen gaan het echt lezen, o jee, is het wel leuk genoeg?

Wie zijn je voorbeelden?

Roald Dahl, Jane Austen en Sophie Kinsella vind ik alle drie geweldig. Wat Nederlandse schrijfsters betreft natuurlijk mijn collegavriendinnetjes Astrid Harrewijn, Chantal van Gastel en Lisette Jonkman.

Uit welk verhaal ,dat je zelf hebt geschreven, heb je het meeste voldoening gehaald?

King ZwartWit VKHR defrgbIk denk dat het laatste boek Zwart Wit me de meeste voldoening heeft gegeven, omdat de afronding een enorm gevecht tegen de deadline was en dat ik stiekem toch wel erg trots was op mezelf dat ik alle balletjes in mijn leven heb weten hoog te houden.

Heb je er ooit over nagedacht om in een ander genre te schrijven? Waarom wel of niet?

Ja, ik zou het heel erg leuk vinden om ooit een vrouwenthriller te schrijven. Helemaal losgaan en eens een keer geen happy end, heerlijk lijkt me dat.

Je bent de eigenaressen van Het Leerhuis waar je veel in contact komt met kinderen. In hoeverre zijn zij van invloed op jou manier van schrijven?

Nog niet, maar het lijkt me ook heel leuk om ooit een kinderboek te schrijven.

“Oeh, jeetje zeg. Ik leid uiteraard een heel braaf leven”

Lees je je eigen boeken terug als ze helemaal klaar zijn, of is het een afgesloten proces nadat ze zijn gepubliceerd?

Ik lees ze terug, al is het maar omdat ik het manuscript volledig moet corrigeren, maar wanneer ze eenmaal daadwerkelijk in de boekhandel liggen, kijk ik er nooit meer naar. Ik ben als de dood dat ik toch nog een spelfout zie of erger nog, dat ik het lees en denk: o, wat een slecht boek!

Als jouw eigen leven centraal zou staan voor een boek, hoe zou je dit boek noemen en wat zou de verhaallijn zijn?

Oeh, jeetje zeg. Ik leid uiteraard een heel braaf leven, dus daar kun je geen boek over schrijven. Maar als we een poging zouden wagen, dan speelt het zich af in Den Haag, er is sprake van een jeugdliefde, een gezellige vriendengroep, veel wijn en lekker eten en uiteraard veel hectiek rondom de kinderen. Misschien zit daar wel een verhaal in: iets van dat de moeder langs de lijn bij voetbal verliefd wordt op de scheidsrechter of zo. Of dat de vader stiekem een affaire heeft met de juf. Of de vriendinnen besluiten een reisje te maken naar Ibiza en dan biechten ze aan elkaar op dat. Hm, je brengt me op ideeën haha.

“Ik lees het liefst verhaallijnen die realistisch zijn, waarbij ik kan denken: dat zou écht gebeurd kunnen zijn.”

Wat kunnen we dit jaar nog van jou verwachten?

Ik ben op dit moment heel druk bezig met mijn nieuwe roman, als het goed is, verschijnt deze in het najaar 2015.

Heb jij boeken van Gillian King gelezen? Laat mij weten welke je favoriet is en wat je ervan vond.

1 Comment

Add Yours

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.