Een gastblog schrijven is niet iets wat ik dagelijks doe. Al jaren neem ik mezelf voor een blog te beginnen maar je kent het wel, te weinig uren in een dag. Gelukkig zijn er zat leuke blogs zoals deze en mag ik me vandaag dan toch eindelijk aan een blogpost wagen.
Een week geleden kwam mijn tweede boek uit. ‘Wie ik gisteren was’ vertelt het verhaal van Yara. Yara moet leren leven met CVS, chronisch vermoeidheidssyndroom. Nog voordat het boek uitkwam vroegen veel mensen mij hoe ik op het idee ben gekomen om dit boek te schrijven. Net als ‘De geur van groen’ kwam dit verhaal voort uit iets persoonlijks. Bij ‘De geur van groen’ was het mijn slechte zicht, bij ‘Wie ik gisteren was’ mijn burn-out. Opeens kon ik niet meer doen wat ik wilde doen en dat zette mij aan het denken. Wat als dit je leven is? Wat als je altijd pijn hebt of altijd moe bent? Deze vragen werden de basis voor een nieuw verhaal.
Bij ‘De geur van groen’ wilde ik de lezer laten zien dat een persoon meer is dan zijn of haar beperking. Bij ‘Wie ik gisteren was’ wilde ik de lezer iets meer vertellen over CVS, maar ik wilde ook laten zien dat je niet anders bent omdat je chronisch ziek bent. Yara is nog steeds Yara maar moet wel haar leven leren aanpassen.
In een wereld waarbij er steeds meer aandacht is voor diversiteit, mogen voor mijn gevoel dit soort verhalen niet missen. Te vaak beoordelen we mensen op wat we zien, en dat is ook logisch. Je eerste indruk baseer je op wat je ziet maar als je verder dan die eerste indruk kijkt dan is er zoveel meer te zien. Geen enkel mens hoort in een hokje. Je bent niet alleen chronisch ziek, of een beperking, of je seksuele oriëntatie. Het is een onderdeel van wie je bent maar daarbuiten ben je nog zoveel meer.
Daarom schrijf ik dit soort verhalen. Uit mijn eigen frustratie maar ook omdat het anders kan. Ik durf zelfs te zeggen omdat het anders moet. Ik hoop dat je ‘Wie ik gisteren was’ met plezier zult lezen. Het is een bijzonder boek geworden waarin Yara op zoek moet gaan naar haar eigen werkelijkheid.
“Want wie ik gisteren was, zal ik nooit meer kunnen zijn, en wie ik morgen ben, wordt bepaald door vandaag.”
Ik hoop dat jij morgen kunt zijn wie je wilt zijn.
Heel veel liefs, Pamela Sharon
Wie ik gisteren was
‘Als Yara de diagnose CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) krijgt, weigert ze zich daar zomaar bij neer te leggen. Ze is zeventien, ze wil niet ziek zijn, en al helemaal niet chronisch.
Haar ouders, haar broertje Corey en zus Tessa proberen haar te helpen, maar Yara laat niemand toe. In plaats daarvan verliest ze zichzelf in Evol, een hyperrealistisch spel waarin je zelf de hoofdrol speelt. In deze virtuele wereld is Yara niet ziek en kan ze zijn wie ze wil zijn. Ze ontmoet er de knappe Amir, met wie ze op zoek gaat naar de oplossing voor de mysterieuze rook die de stad en haar inwoners bedreigt. Stukje bij beetje raakt Yara meer en meer betrokken bij de gebeurtenissen in de stad. In het echte leven ontmoet ze Finn, die haar uit de virtuele wereld probeert te trekken en haar in wil laten zien dat ze ook met CVS een leuk leven kan hebben.
Terwijl Yara’s familie en vrienden zich zorgen maken om haar gezondheid, kiest Yara ervoor om zich te blijven verliezen in deze alternatieve werkelijkheid. Zal ze uiteindelijk nog terug willen keren naar de realiteit?’
Blogtour
Deze blog maakt onderdeel uit van de blogtour omtrent ‘Wie ik gisteren was. Gisteren las je op Jennifer Leest een tof interview met de personages. Morgen is Books o Sofie aan de beurt met een hele leuke blogpost!