Recensie: ‘De verloren troon’, Holly Black

Schrijfster Holly Black, ze houdt ons al jaren aan de pagina’s gekluisterd met haar spannende verhalen over de faeries. In haar nieuwste boek keren we terug naar de, door haar fans zo geliefde, wereld van ‘De Wrede Prins’. Maak je maar op voor spanning, hartstocht en uiteraard geweldig schrijfwerk in ‘De Verloren Troon‘.

Prins Eik moet boeten voor zijn verraad. Als hij wordt gevangengenomen in het ijskoude Noorden wordt hij onderworpen aan de wil van een monsterlijke nieuwe koningin. Hij zal al zijn sluwheid  en charme in de strijd moeten gooien om zijn lot te ontlopen.

Koning Cardan en Koningin Jude zullen er alles aan doen om hun gestolen erfgenaam terug te krijgen. Terwijl aan de andere kant van Elfhame Eik een belangrijke keuze moet maken: gaat hij proberen het vertrouwen terug te winnen van het meisje van wie hij altijd heeft gehouden, of blijft hij Elfhame trouw en overhandigt hij de noodzakelijke middelen om een einde te maken aan de oorlog? Ook als dat het einde van Wren betekent?

Nu er een nieuwe oorlog aan de horizon opdoemt draait het niet langer om wat Eik kan doen om iedereen van wie hij houdt in leven te houden. De vraag is eerdere wie hij zal verdoemen om er heelhuids aan te ontsnappen.’ (Uitgegeven door Boekerij, vertaald door Anne-Marieke Buijs).

Holly Black, ik maakte voor het eerst kennis met haar schrijfstijl toen ik een boek van haar en Cassandra Clare las. Meteen wist ik dat ik een van mijn favoriete fantasy-schrijvers had gevonden. De schrijfster weet namelijk als geen ander hoe ze een pakkende, nieuwe wereld neer moet zetten. Hoe ze personages in verhalen moet verwerken die je boek naar boek wilt blijven volgen. En hoe ze je met haar gedetailleerde schrijfstijl je helemaal mee kan nemen in het verhaal. Gaat deze beschrijving ook op voor haar nieuwste boek ‘De verloren troon’?

Black opent het verhaal, na het proloog, meteen in de actie waar we in het vorige deel zijn gebleven. Eik bevindt zich in een benarde situatie, hij is gevangen genomen door de koningin van het Noorden. Hoe hij uit haar greep moet komen is hem nog niet helemaal duidelijk, net zoals zijn rol in de wereld waarin hij leeft. Tegelijkertijd probeert Wren haarzelf staande te houden in een wereld vol verraad. Wie kan ze nog vertrouwen? Black brengt ons de personages waar we zo van zijn gaan houden in het eerste deel van deze duologie. Eik was toe aan zijn eigen verhaal en Black geeft hem deze in ‘De verloren troon’. We nemen dan ook een duik in het verleden van het personage en leren hem door en door kennen, lezen over zijn worstelingen met wie hij is en welke kant hij op moet gaan. Iets dat Black ook naar voren brengt bij de andere personages die ze opvoert. Wren is steeds sterker geworden en staat voor haar doelen, maar waarom ze deze zo nastreeft vertelt Black als een alwetende persoon die boven het verhaal hangt. Een mooie manier van verhaalvertelling die je helemaal meeneemt in de wereld van de personages. Leuk detail: oude favoriete Cardan en Jude maken ook hun opwachting en zullen je hart zeker laten smelten door hun liefde voor elkaar!

‘Een spannend verhaal vol bruisende personages!’

Black presenteert ons haar verfijnde gedetailleerde manier van schrijven in ‘De verloren troon’. Waar dit in het vorige boek vooral op worldbuilding was gericht, zien we Black deze keer meer de kant van de gevoelens van haar personages opgaan. Deze worden doeltreffend gevangen en naar papier vertaald. Het is echter wel deze insteek van verhaalvertelling die enigszins afbreuk doet aan het worldbuilding-aspect. Situaties, plekken en omstandigheden worden niet meer zo goed zichtbaar als in het eerste deel, wat maakt dat het soms lastig is om jezelf echt in het verhaal te zetten. Desalniettemin presenteert de schrijfster ons wel een spannend verhaal dat een mooi inkijkje geeft in het leven van Eik. En een verhaal dat de nodige ruimte laat om deze duologie om te toveren tot een trilogie!

Black brengt ons met ‘De verloren troon’ een vermakelijk verhaal dat bol staat van de spanning en fantasy-elementen. De worldbuilding had wat verfijnder gemogen, de personages maken dit echter ruimschoots goed doordat we ze nog beter leren kennen. Hopelijk brengt Black ons snel nog een boek over onze favoriete personages.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.