‘Epic and original’, de woorden van schrijfster Nicola Yoon na het lezen van ‘Skin of the Sea‘ van Natasha Bowen. Een omschrijving waar ik mij helemaal in kan vinden, want jeetje wat heeft schrijfster Natasha Bowen een spannend, prikkelend en intens verhaal neergezet!
‘Simi prayed to the gods, once. Now she serves them as Mami Wata—a mermaid—collecting the souls of those who die at sea and blessing their journeys back home. But when a living boy is thrown overboard, Simi does the unthinkable—she saves his life, going against an ancient decree. And punishment awaits those who dare to defy it.
To protect the other Mami Wata, Simi must journey to the Supreme Creator to make amends. But all is not as it seems. There’s the boy she rescued, who knows more than he should. And something is shadowing Simi, something that would rather see her fail. . . . Danger lurks at every turn, and as Simi draws closer, she must brave vengeful gods, treacherous lands, and legendary creatures. Because if she doesn’t, then she risks not only the fate of all Mami Wata, but also the world as she knows it.‘ (Uitgegeven door Penguin Random House)
‘Skin of the Sea’ het is een ware bookstagram hype door de prachtige cover (de details zijn echt fenomenaal!) en het intense verhaal dat erachter schuilgaat. Afgelopen week las ik het boek zelf en ik snap de lovende reacties helemaal. Want wat heeft Natasha Bowen een op en top fantasy verhaal neergezet zoals we het nog niet vaak voorbij hebben zien komen.
In ‘Skin of the Sea’ maken we kennis met Simi, een Mami Wata zeemeermin. Als er een schip zinkt dat is het aan haar om overledenen op te vangen en te zorgen dat ze een goede overgang hebben van de mensenwereld naar de wereld van de overledenen. Een taak die haar is toebedeeld nadat ze zelf in een benaderde situatie terecht kwam en daar werd gered door degene die haar creëerde. Alleen is het voor Simi lastig om haar verleden los te laten, zeker als ze het leven redt van iemand die haar ‘menselijke’ gevoelens weer naar boven brengt. Een verontrustend signaal vindt haar maker, zeker als ze andere Mami Wata in gevaar brengt. Bowen brengt ons met Wata een complex maar daardoor ook mateloos interessant personage. Aangezien Simi zelf delen van haar verleden kwijt is door haar transformatie tot Mami Wata, krijgen we beetje bij beetje meer over haar te lezen. We maken kennis met haar, terwijl ze zelf ook kennis met haarzelf maakt. Een mooie manier om de lezer mee te nemen in de geschiedenis van zowel Simi als de Mami Wata, wat dit verhaal de nodige lading geeft.
‘Een verhaal dat indruk en impact maakt!’
Bowen brengt ons met haar gedetailleerde schrijfstijl een gelaagd verhaal. Ogenschijnlijk lees je een fantasy verhaal, dat alle ingrediënten bevat om het memorabel te maken: spanning, sterke personages en een ijzersterke verhaallijn. Maar de schrijfster neemt het een stapje verder. Zelf groeide ze vroeger op met de kleine zeemeermin, een sprookjesfiguur waar ze naar opkeek, maar representatie in dat verhaal was niet aanwezig. Bowen besloot zelf onderzoek te doen naar zeemeerminnen van kleur en stuitte daarbij op het verhaal van Mami Wata, die haar oorsprong vond in Afrika. Bowen gaat verder dan alleen broodnodige representatie, maar brengt ons ook een stukje geschiedenis. Het verhaal, dat zich afspeelt in het midden van 1400, schijnt een licht op slavernij en de verschrikkelijke gevolgen daarvan. Iets waar de schrijfster met verve op ingaat en een van de lagen maakt in het verhaal. ‘Skin of the Sea’ voelt dan ook als multi-gelaagd verhaal dat indruk en impact maakt. Een verhaal dat beklijft en aan het denken zet.
‘Skin of the Sea’ heeft mij weten te verbazen, verrassen en inspireren. Bowen heeft een verhaal neergezet dat aan alle punten voldoet voor een geweldig fantasy verhaal en het wat mij betreft ook met verve overstijgt. ‘Skin of the Sea’ is een verhaal dat in iedere schoolbibliotheek zou moeten prijken, dat gelezen moet worden in leesclubs en nog vaak besproken.