Jennifer Niven prijst haar boek ‘Donkerblauwe woorden‘ de hemel in met de woorden: “Een van de leukste en mooiste boeken die ik in lange tijd heb gelezen”. Boekhopper interviewt schrijfster Cath Crowley over haar ontroerende boek ‘Donkerblauwe woorden’
Hoe ben je op het idee gekomen voor ‘Donkerblauwe woorden’?
Ik kan niet precies zeggen wanneer het idee tot mij kwam. De eerste scène die ik schreef, die uiteindelijk aan het einde van het boek terecht is gekomen, ging over Henry’s vader. Hij zit op de veranda en schrijft een brief over de liefde aan Pablo Neruda zonder een adres boven de brief te zetten. Een tijdje later opende ik het boek ‘A streetcar named Desire‘ en zag ik dat iemand mijn favoriete zinnen had onderstreept. Natuurlijk zie je dit wel vaker, maar bij deze zinnen voelde ik dat het uit liefde was. Zo ontstond het idee van een boekhandel waar mensen in boeken mogen schrijven. Maar ik realiseerde mij dat dat niet praktisch zou zijn. Daarom werd het één boekenkast in een boekhandel, een soort van kleine bibliotheek waar mensen naar de schrijver ,van het boek, of elkaar kunnen schrijven.
Je gebruikt in je boek meerdere schrijfstijlen waaronder het schrijven van brieven. Waarom heb je ervoor gekozen om verschillende stijlen te gebruiken?
Het is belangrijk om zowel de kant van Rachel als de kant van Henry te belichten in het boek. Als het boek alleen vanuit Rachel was geschreven dan was het waarschijnlijk te verdrietig en zwaar geworden. Henry’s humor maakt het boek lichter. Daarnaast is het ook belangrijk dat het verhaal van de boekenwinkel verteld wordt en daar had ik Henry voor nodig. Als laatste wilde ik de bibliotheek ook uitlichten en daardoor zijn de brieven erbij gekomen. Het was een natuurlijk proces waarbij de verschillende perspectieven eigenlijk vanzelf kwamen.
Henry’s humor maakt het boek lichter
In ‘Donkerblauwe woorden’ schrijven mensen in de boeken die ze lezen, doe je dat zelf ook?
Zeker! Ik hou ervan om een kleine notitie achter te laten voor de volgende lezer. Een andere leesgewoonte die ik heb is om oude verjaardagskaarten te gebruiken als boekenleggers.
Welk personages was voor jou het interessants om over te schrijven?
Voor mij was dat Rachel, maar het was wel een uitdaging. Ik had het gevoel dat ik haar verdriet niet goed kon vangen. Ik had zelf nog nooit te maken gehad met zo’n verlies en vond het moeilijk om het niet te zwaar te maken. Toen ik het voor de derde keer aan het herschrijven was overleed mijn vader. Dat zorgde ervoor dat ik het verdriet van Rachel op een andere manier ging bekijken. Ik realiseerde mij dat rouwen voor ieder persoon anders is. Voor mij persoonlijk kan er in een rouwperiode nog steeds humor zijn, maar voor een ander bijvoorbeeld niet.
Ik ontmoette mij toekomstige man bijna een jaar nadat mijn vader was overleden, dat liet mij inzien dat het voor Rachel mogelijk was om opnieuw verliefd te worden op Henry. Daarnaast kon ik ook inzien dat hoewel iemand niet gelooft in geesten je je gedachten wel kunt veranderen om er uiteindelijk wel in te geloven. Dat je tegelijkertijd kunt geloven maar ook weer niet.
Voor mij gaat het verhaal over het opnieuw beginnen van je leven
In het verhaal behandel je een moeilijk onderwerp, het verlies van een gezinslid. Toch is het verhaal daardoor niet negatief of zwaar geworden, hoe heb je dat gedaan?
Voor mij gaat het verhaal over het opnieuw beginnen van je leven. Of het nou gaat om het verlies van een familielid of een relatie of vriendschap die eindigt, er komt een tijd waarin je je weer beter voelt. Omdat het boek over een nieuwe start gaat moest het ook een positief boek worden. Ik heb sommige delen wat luchtiger gemaakt, humor verwerkt in de dialogen en Rachel hoop gegeven in de liefde.
Wat heeft ‘Donkerblauwe woorden’ jou gebracht?
Ik had een geweldige redacteur, dus het boek heeft mij de kans gegeven over mijn schrijfstijl verder te ontwikkelen. Daarnaast heb ik ook zoveel tweedehands boekwinkels mogen bezoeken tijdens werktijd!
Je bent je carrière gestart als docent, maakt dat het makkelijker om over jongeren te schrijven?
Een beetje. Maar als ik eerlijk ben denk ik niet aan de doelgroep als ik een YA-boek schrijf. Ik denk meer aan hoe de mens van nature is. We hebben allemaal wel iets gemeen. We ervaren dezelfde emoties, maar als tiener maak je alles wat heftiger mee omdat het nog zo nieuw is.
Ik raakte helemaal verslingerd aan schrijven!
Wat inspireerde je om schrijver te worden?
Mijn liefde voor woorden en verhalen. Ik was docent en voelde dat ik toe was aan iets anders. Ik begon aan mijn studie ‘Professional writing and editing’, en heb daar ontzettend veel geweldige en inspirerende schrijvers ontmoet. Ik raakte helemaal verslingerd aan schrijven! Het is dan ook geweldig dat mijn eerste boek werd opgepikt door Pan Macmillan.
Deze vraag stel ik aan iedere auteur die ik interview: Als er een boek zo worden geschreven over jouw leven, wat zouden de titel en de verhaallijn dan zijn?
De titel zou ‘An Unexpected life’ zijn en het zou gaan over het geluk om een boek te mogen uitgeven.
Ben je al bezig met een nieuw boek?
Ja! Ik ben nu bezig met de bewerkingsfase van een YA-boek dat ik met twee andere schrijfsters, Simmone Howell en Fiona Wood, schrijf. Het heet ‘Take Three Girls’ en gaat over drie heel verschillende meiden die een vriendschap sluiten die hun leven verandert.
‘Donkerblauwe woorden’ is zowel te koop in de boekhandels als online. Benieuwd wat ik van het boek vind? Lees mijn recensie hier.