We kennen haar als de schrijfster achter fijne romans als ‘Enkeltje Ierland’ en ‘Eens gegeven’. Vorige maand bracht Charlotte de Monchy ons de feelgood roman ‘Tegen beter weten in‘. Als je het aan mij vraagt: haar beste boeken tot nu toe, door de prachtige verhaallijn die pakt vanaf de eerste pagina en haar beeldende doch vlotte pen. Tijd voor Boekhopper om de schrijfster te interviewen over dit geweldige boek en het schrijverschap.
Hoe is het idee voor ‘Tegen beter weten in’ ontstaan?
Dat weet ik eigenlijk niet meer. Ik hou heel veel van Canada en wilde altijd nog eens een boek schrijven dat zich daar afspeelt…
Hoe heb je de hoofdpersonen, Lois en Jill vormgegeven?
Voordat ik begin, zoek ik altijd een plaatje van hoe de hoofdpersonen er ongeveer uitzien. Ik denk na over wat ze doen en waarom en schrijf dat op. Naarmate het boek vordert komt er steeds meer bij.
Met je beeldende pen neem je ons mee naar het prachtige Canada, heb je veel onderzoek gedaan naar dit land voordat je begon met schrijven?
Ik ben er vroeger regelmatig geweest, want ik heb een tijdje in Boston gestudeerd en vanuit daar maakten we veel uitstapjes. Ik lees altijd over de flora en fauna van een plek en ik zoek plaatjes van het gebied. Het dorp waar het boek zich afspeelt is fictief, dus dat ontstaat in mijn hoofd.
Je schrijft het boek vanuit twee personages, hoe was dat?
Meestal begin ik en ontstaan de hoofdpersonen gaandeweg. De ene keer gaat dat makkelijker dan de andere keer. Nu was het eenvoudig, omdat ik de twee verhaallijnen na elkaar heb geschreven en ze daarna pas door elkaar heb gevlochten. Zo kon ik eerst Lois uitwerken en daarna Jill.
Aan het schrijven van welke scène heb je zelf het meeste plezier beleefd?
De scenes tussen Marc en Jill. Die waren heel leuk. Ik hou altijd van botsingen. Er was veel vuur tussen die twee en ik vond ze allebei meteen sympathiek. Dat klinkt gek, maar er is een boek dat ik had geschreven en nooit heb uitgegeven omdat ik de hoofdpersoon niet sympathiek vond. Ik kreeg haar gewoon niet leuk. Ze bleef een tobberige chagrijn. Dat boek ligt nog op de plank ondanks dat er veel tijd in zit.
‘Op pagina 110 denk ik ineens: die dikke poes van haar heeft natuurlijk suikerziekte!’
Hoe ziet jouw schrijfproces eruit?
Ik ga zitten en dan komt er wat. Het lijkt me heel fijn als ik van tevoren wist wat er precies zou gaan gebeuren. Dan zou ik een hoofdstukindeling maken en alles systematisch kunnen invullen, maar helaas werk ik niet zo. Op pagina 110 denk ik ineens: die dikke poes van haar heeft natuurlijk suikerziekte! En dan moet ik weer helemaal terug om er stukken tussen te zetten waarin ze hem injecteert met insuline. Heel onhandig.
Wat betekent schrijven voor jou?
Het is werk. Wel het leukste werk dat ik me kan bedenken, maar een boek ontstaat wel gewoon door discipline. Ik moet mezelf er echt toe zetten om te gaan zitten en schrijven, Als ik er eenmaal in zit vind ik het heerlijk, maar er zijn ook dagen dat ik ineens geen idee heb hoe het verder gaat of dat ik ervan overtuigd ben dat het een suf verhaal is. Dat is minder leuk, maar iedereen heeft natuurlijk af en toe een minder leuke dag op zijn werk.
Welk boek of welke schrijver heeft je geïnspireerd om zelf te gaan schrijven?
Er is niet echt een specifieke schrijver die mij geïnspireerd heeft. Ik lees veel verschillende soorten boeken. Jill Mansell blijft voor mij de beste schrijfster in het genre. Haar hoofdpersonen zijn altijd sympathiek en ik heb nog nooit een boek van haar weggelegd.
Ben je alweer bezig met een nieuw verhaal, en zo ja zou je daar al iets over kunnen vertellen?
Vorige week ben ik begonnen met mijn nieuwe boek, dus ik weet nog niet wat er gaat gebeuren. Het speelt zich af in een oud huis op een heuvel in Engeland.
Als er een verhaal over jouw leven zou worden geschreven, wat zouden dan de verhaallijn en de titel zijn.
Misschien iets van “Op zoek naar…” Ik hou er altijd van als er dingen gebeuren. Er zit onrust in mij. Dat probeer ik zo veel mogelijk te temmen om de kinderen een rustige jeugd te geven, maar we hebben wel veel gereisd en we zijn een paar keer verhuisd. Nu wonen we in een oude schuur in het bos in het midden van Nederland. Het is echt een droomplek, dus misschien blijven we hier wel voor de rest van ons leven. Al begint mijn vriend er regelmatig over dat het klimaat in Spanje toch wel heel erg fijn is. We zien het wel, maar totdat de kinderen uitvliegen blijft dit in ieder geval onze basis.
Tegen beter weten in
‘Lois werkt voor een kleine, noodlijdende uitgeverij in Amsterdam. Er ligt daar in een la nog een bijna verlopen contract voor een biografie over Marius Delaive, een Nederlandse tienerster uit een beroemde boyband. Die biografie zou de uitgeverij uit de rode cijfers kunnen halen, maar Marius woont inmiddels in Canada, waar hij een houtbewerkingsbedrijf is begonnen, en wil met rust gelaten worden. Het contract heeft hij getekend onder druk van zijn agent en nu wil hij er niets meer mee te maken hebben.
Lois wordt door haar werkgever naar Canada gestuurd om zo veel mogelijk informatie van Marius los te krijgen en het boek toch te schrijven. Het is voor haar een mooie kans, aangezien ze droomt van een carrière als schrijfster. Bovendien komt het haar meer dan goed uit om een tijdje naar het buitenland te gaan en zo haar ex te ontlopen. Ze neemt haar intrek in een gemoedelijke B&B in het dorpje en wordt meteen vriendinnen met de sympathieke uitbaatster Jill. Jills beste vriend Chris is ook een goede vriend van Marius; dat beschouwt Lois als een veelbelovende start. Maar het blijkt veel moeilijker dan ze ooit had gedacht om door te dringen tot de stugge voormalige ster.’
‘Tegen beter weten in’ is te koop in de (virtuele) boekhandel. Benieuwd wat Boekhopper van het boek vindt? Lees hier de recensie.