Jennifer Niven: “Het ontroert mij om te weten dat de jongen die ik niet kon redden nu zoveel levens van andere redt”

Jennifer Niven zette de YA wereld op zijn kop met haar boek All The Bright Places (NL: Waar het licht is). Een verhaal dat geen  moeilijk onderwerp uit te weg gaat en gevuld wordt met een verhaal over liefde. Lezers van over de hele wereld betuigde hun eer aan Jennifer met hartverwarmende reacties. Boekhopper kreeg de kans om deze getalenteerde schrijfster te interviewen over haar boek en het schrijversvak.

In All The Bright Places behandel je een moeilijk probleem waar veel mensen mee omgaan, hoe heb je dit probleem onderzocht?

Ik hield van een jongen die leek op Finch en ik zag uit eerste hand wat voor strijd hij moest leveren tegen een bipolaire stoornis en depressie en eigenlijk de strijd die hij moest leveren om in deze wereld te leven, dag in dag uit. Ik ben ook in gesprek gegaan met deskundigen en mensen die leven met een bipolaire stoornis en depressie. Daarnaast heb ik ook veel gelezen. Maar de ervaring ,van het kennen van de ‘echte’ Finch, is het aspect dat het meeste informatie heeft verschaft voor het boek.

Je geeft lezers veel stof om over na te denken als ze het boek uit hebben. Wat vind je de belangrijkste les die ze eruit zouden moeten halen?

Dat er mooie momenten zijn in de donkerste tijden. Dat jij een mooi moment kan zijn. Dat je niet alleen bent, je doet ertoe, je bent nodig en je hoeft niet alleen die strijd aan te gaan.

Hij zei: “Schrijf wat er binnen in je brandt. Schrijf het met je hele hart. Schrijf waar je bang van wordt”

Het boek kreeg veel reacties van mensen die het hadden gelezen, was dat iets waar je op doelde? Om echt een verschil te maken?

Eigenlijk schreef ik het boek omdat ik de jongen waarvan ik hield wilde eren en omdat ik al zolang met het verhaal rondliep. Maar wat er nu allemaal uitkomt, reacties van lezers die zeggen dat dit boek hun leven heeft gered op zoveel verschillende manieren, dat is de meeste ontroerende ervaring. Het is ontroerend om van hen te horen en te weten dat de jongen die ik niet kon redden nu zoveel levens van andere redt.

Hoewel het boek een beladen onderwerp behandeld, voelt het helemaal niet als een negatief boek. Hoe heb je het verhaal geschreven zonder dat het negatief wordt?

Ik denk dat het helpt dat ik van nature een blij, positief persoon ben. Ik heb zoveel tragedies meegemaakt, maar die blijdschap en positiviteit is er nog steeds. Dus ik weet uit ervaring dat de mooie moment altijd de donkere tijden zullen overleven. Ik wilde dat ook echt overbrengen naar mijn lezers. Er is altijd hoop, er is altijd een leven.

Ik heb gehuild en gelachen terwijl ik het schreef

Aan het eind van het boek reist Violet af naar de plekken die zij en Finch nog niet hebben gezien, waarom heb je voor deze plaatsen gekozen?

Ik ben opgegroeid in Indiana, maar de meeste plaatsen waar Finch en Violet naar toe gaan heb ik ,tot na het schrijven van het boek, niet bezocht. Toen ik op zoek ging naar de laatste plaats die Violet zou bezoeken, ik wilde dat het een ontroerende en symbolische plek zou zijn, ontdekte ik de Taylor Prayer Chapel. Ik leerde wat de chapel betekende, om de mensen te eren die het leven hebben gelaten door auto-ongelukken, en kreeg kippelvel. Het was de beste plek om hun tocht af te sluiten.

atbp_mWaarom heb je besloten om hier mee te eindigen?

Omdat het het einde was wat ik zelf mee heb gemaakt.

Violet schrijft voor Germ magazine, wat ook bestaat in het echte leven. Heb jij dit online magazine opgezet voordat je het boek schreef of na het schrijven van het boek?

Ik heb Germ magazine gecreëerd door het boek. Toen ik schreef over Germ in All The Bright Places dacht ik: Wat als Germ echt was? En nu is het een magazine dat al twee jaar goed loopt. We hebben een internationale redactie van jonge schrijvers en we worden gelezen over de hele wereld. Het is echt geweldig en ik ben zo trots op wat we hebben gecreëerd en het werk dat elke dag wordt gepubliceerd.

Reacties van lezers die zeggen dat dit boek hun leven heeft gered op zoveel verschillende manieren, dat is de meeste ontroerende ervaring

Het boek wordt nu verfilmd, hoe voel je je daarover?

Ik ben zo enthousiast! Ik ben bezig met het schrijven van het script, waarbij ik mij zo vereerd voel om dat te mogen doen. De regisseur, de producenten en iedereen die erbij is betrokken zijn opmerkenswaardig. Ze zijn allemaal emotioneel betrokken om een eer te brengen aan het boek en om het verhaal te vertellen in de meest authentieke manier mogelijk. Ik heb vaker in Hollywood gewerkt, maar ik kan je vertellen dat de ervaring die ik heb met dit project echt heel uitzonderlijk is. Ik prijs mijzelf echt gelukkig daarmee.

Elle Fanning gaat de rol van Violet op haar nemen, wat denk jij dat ze naar het verhaal kan brengen wat we nog niet hebben gelezen in het boek?

Elle is eigenlijk wie ik voor mij zag toen ik over Violet schreef, dus ik ben heel blij dat ze de rol van Violet speelt in de film. Naast het feit dat ze een mooi, echt persoon is, is Elle ook één van de meest getalenteerde actrices van deze tijd. Ze kan zoveel overbrengen met één blik of uitdrukking. Het geeft mij kippenvel om me haar voor te stellen als Violet.

Vrede, bevrijding en genezing dat heeft het boek mij gebracht

Je hebt volwassen fictieve boeken en waargebeurde verhalen geschreven, waarom heb je besloten om nu over te stappen naar YA?

Ik hou van YA. YA is wat ik lees voor plezier en het is een genre waar ik altijd al in wilde schrijven omdat het moedig en belangrijk werk is wat daarin wordt gedaan. In de zomer van 2013 verloor ik onverwachtst mijn literaire agent, waar ik al vijftien jaar mee werkte. Zelfs toen ik aan het rouwen was herinnerde ik mij de laatste woorden die hij ooit tegen mij uitsprak: Schrijf wat er binnen in je brandt. Schrijf het met je hele hart. Schrijf waar je bang van wordt. Ik besloot de sprong te wagen en hem te eren door een YA boek te schrijven over dit verhaal, wat ik al zolang met mij meedraag in mijn geest en hart.

Wat heeft All The Bright Places jou gebracht?

Vrede, bevrijding en genezing. En duizenden nieuwe lezersvrienden. Zij zijn mijn bright places.

Hoe kijk je terug op het schrijfproces van All The Bright Places?

Ik schreef het boek in zes weken, wat het snelste tijdsbestek is waarin ik ooit een boek heb geschreven. Ik kijk er nu op terug en kan het gewoon niet geloven. Ik heb gehuild en gelachen terwijl ik het schreef. Het was een beetje eng, eigenlijk! Het had veel ups en downs, omdat ik het verhaal herleefde. Ik zat er opnieuw in met Violet en Finch.

Als er een boek over jouw leven zou worden geschreven wat zouden dan de titel en de verhaallijn zijn?

De titel zou waarschijnlijk iets van: Mijn helderde, donkere, droomvullende, jongensgekke leven, zijn. Of misschien zou het gewoon fonkelen heten. Het zou een verhaal zijn over een zonnig meisje dat door meerdere donkere periodes moet en meer dan een billijk aandeel van verliezen heeft gehad. Maar die ondanks alles er sterker en helderder dan ooit is uitgekomen. Het zou een verhaal zijn over hoop, overleving en liefde. Het zou ook een verhaal zijn over een meisje met grote dromen en die hard werkt om ze waar te maken. En er zouden een hoop jongens in voorkomen!

Wat kunnen we nog van je verwachten in de nabije toekomst?

Naast het schrijven van het script voor de All The Bright Places film, werk ik ook aan een nieuw YA boek! Ik kan er nog niet veel over vertellen, maar hij komt waarschijnlijk volgend jaar uit..

Wat vind jij van All The Bright Places? Laat het weten bij het commentaar!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.