Lisa Bjärbo, Johanna Lindbäck en Sara Ohlsson, laat je hun namen vallen bij Zweedse YA-lezers dan word je begroet met het ene lofsaldo naar het andere. De drie schrijfsters hebben een flinke naam voor zichzelf weten op te bouwen in Zweden en zijn hard op weg om ook in Nederland hoog op het lijstje van favoriete YA-schrijvers te komen. Recent brachten ze ‘Annoying Girls’ uit, het vervolg op het alom geliefde ‘Ugly Girls’. Boekhopper sprak Sara en Johanna op Zoom waar ze ronduit vertelden over het boek, het schrijverschap en de mooie band die de drie schrijfsters hebben.
Het is iets voor tien uur op een regenachtige woensdagochtend wanneer de vrolijke glimlach van Sara op mijn scherm verschijnt. “Hey, wat leuk om je te ontmoeten!”, klinkt er door de speakers. Johanna laat niet lang op zich wachten en verschijnt meteen daarna ook in beeld met evenveel enthousiasme. De schrijfsters zijn net terug van een trip naar Nederland voor de promotie van hun nieuwe boek. Sara: “We zijn echt verliefd geworden op Nederland.” Samen met Johanna was ze aanwezig tijdens een YA-festival en ging ze onder andere naar de Zweedse ambassade om daar met een schoolklas in gesprek te gaan. Johanna: “Dat was echt heel bijzonder. We kregen een presentatie van een Nederlandse scholier in het Engels, die werd opgevolgd door een andere scholier die ons in het Zweeds bedankte voor onze komst. Ook vertelden de kinderen over hoe zij online pesten ervaren (een belangrijk thema uit de Ugly Girls serie). We waren er echt door geraakt, zo mooi!”
Annoying Girls
Sara, Johanna en Lisa staan in Nederlands inmiddels bekend als de geweldige schrijfsters achter de ‘Ugly Girls’ serie. Een trilogie over drie meisjes die misdaden oplossen en tegelijkertijd steeds meer hun innerlijke kracht vinden. ‘Annoying Girls’ is alweer het tweede boek in de serie dat door de schrijfsters tijdens de pandemie werd geschreven. Sara: “We wilden een verhaal schrijven waarin meerdere componenten samen kwamen. Zo wilden we een verhaal met veel spanning en actie. Dat gaf ons al snel het idee om de meiden een aangestoken brand op te laten lossen. Maar daarnaast wilden we ook een licht schijnen op geruchten en hoe op sociale media daarmee wordt omgegaan.”
Johanna: “In Zweden is het heel gebruikelijk om een Facebook-groep te hebben voor je dorp of wijk. Daar delen we van alles in, van waterschade tot vragen voor hulp bij verhuizingen. Maar deze Facebook-groepen kunnen ook best intens zijn. Waarbij onnodige discussies ontstaan onder volwassenen waarbij geruchten vaak de oorsprong zijn. Dit wilden we graag terugbrengen in ‘Annoying Girls’ en laten zie hoe schadelijk dit kan zijn.” Naast deze twee onderdelen van het boek, bevindt zich in de kern feminisme, een thema dat alles aan elkaar verbindt. Johanna: “We wilden graag een verhaal schrijven waarin feminisme en sisterhood een grote rol zouden spelen. Maar alleen daarover schrijven maakt het niet interessant genoeg voor de lezer. Daarom hebben we deze verhaallijn samengebracht met spanning en actie, waarbij feminisme en girlpower zeker nog steeds een grote rol spelen.”
“Wanneer je samen schrijft dan zijn een aantal dingen gewoon makkelijker. Je gaat samen voor één idee en zorgt gezamenlijk dat het groeit”
Drietal
Voordat het drietal aan de ‘Ugly Girls’ serie begon, maakten ze afzonderlijk van elkaar naam in de YA-wereld. Johanna: “Lisa en ik kenden elkaar al, Sara is bij ons aangesloten voor het schrijven van de boeken en we zijn echt vriendinnen geworden. Net zoals de meiden in het boek, zij gaan van drie totaal verschillende karakters naar drie goede vriendinnen. Zo is dat bij ons ook gebeurd.” Ze kijken dan ook alle drie terug op een fijne tijd samen, waarin ze een sisterhood hebben gevormd die vraagt om meer boeken samen. Johanna: “Het is zoveel fijner om samen te schrijven. We zijn nu allemaal bezig met het individueel schrijven van verhalen, maar na zo’n lange tijd samen schrijven moet ik echt weer wennen.” Een gevoel dat ook Sara herkent. “Wanneer je samen schrijft dan zijn een aantal dingen gewoon makkelijker. Je gaat samen voor één idee en zorgt gezamenlijk dat het groeit. Als je alleen schrijft dan kunnen de twijfels nog wel eens toeslaan over of iets wel goed genoeg is. Nu motiveer je elkaar om door te gaan.”
Herkenbaarheid
Lisa, Johanna en Sara ontfermden zich tijdens het schrijfproces allemaal over één van de hoofdpersonages. Sara: “Lisa schrijft over Eleni, Johanna over Tilde en ik over Jasmine. We weten alles over onze hoofdpersonages en zetten hun lijnen in het verhaal uit. Gezamenlijk bedenken we welke avonturen onze hoofdpersonages nu gaan beleven. Tijdens de pandemie deden we dit over Zoom. We beginnen altijd met een groot idee, dat we steeds meer gaan fine tunen. Wanneer dat staat, beginnen we de eerste tien hoofdstukken te plannen en schrijven we daar korte samenvattingen over. En zo gaan we verder.” Daarbij is het voor de schrijfsters belangrijk dat zij herkenbare personages neerzetten. Johanna: “Tilde, Jasmine en Eleni zijn personages die je in iedere middelbare schoolklas tegen zou kunnen komen. We wilden personages neerzetten waar lezers zich in kunnen herkennen.”
En dat is niet alleen bij de personages, ook de onderwerpen die worden behandeld in het boek sluiten goed aan op de lezers. Zo zien we onder andere maatschappelijke thema’s zoals sociale media gebruik, gender gelijkheid en de gevolgen van pesten naar voren komen in ‘Annoying Girls’. Sara: “Dit zijn onderwerpen die we niet ‘in het verhaal’ hebben geschreven, maar er op natuurlijke wijze in zijn gekomen. Veel jongeren hebben te maken met deze thema’s, dat horen we ook terug tijdens de bezoeken die we brengen aan schoolklassen. Het leeft bij de jongeren en ook bij de personages in onze boeken.”
“We wilden personages neerzetten waar lezers zich in kunnen herkennen”
Trilogie
Met het tweede boek net uit is het uiteraard vooruitkijken naar het derde boek in de serie. Johanna: “Daar kunnen we al wel een klein tipje van de sluier over oplichten. In het derde boek krijgt Jasmine handgeschreven briefjes in haar kluisje. Deze briefjes beginnen heel leuk, zo krijgt ze complimenten over de kleding die ze draagt. Maar deze briefjes veranderen al snel in seksuele intimidatie. Eleni en Tilde zien dat het niet goed gaat met Jasmine en overtuigen haar om gezamenlijk op zoek te gaan naar de eigenaar van de briefjes om zo een einde te maken aan deze nare gebeurtenissen.” Een spannende verhaallijn waar de Nederlandse YA-lezers zeker met heel veel plezier naar uitkijken!
Boek over het leven
Uiteraard kon het interview niet eindigen zonder de bekende Boekhopper-vraag die aan iedere auteur wordt gesteld: ‘Als er een boek over jouw leven geschreven zou worden, wat zou dan de titel en een deel van de verhaallijn zijn?’ Een vraag die door de schrijfsters met een lach wordt ontvangen. Sara: “Ik denk dat mijn boek zou heten: ‘Ik hou van saaie dingen’ haha! Een gezegde van Andy Warhol. Het zou een verhaal zijn over een vrouw die houdt van lezen, schrijven en televisie kijken. Een vrouw die haar leven leeft en daarvan geniet.” Johanna glimlacht instemmend. “Ik kan mij voorstellen dat ik iets gelijks zou hebben, maar om een iets andere weg in te slaan denk ik dat het ‘De Zwemmer’ zou heten. Over een vrouw die houdt van zwemmen en in het zwembad nadenkt over de levens van andere mensen in het zwembad. En dat alles terwijl ze probeert om niemand lastig te vallen met haar manier van zwemmen, ik ben niet de beste zwemmer haha!”
Annoying Girls
‘Sinds Tilde, Eleni en Jasmine de jongen achter het Ugly Girls-account hebben ontmaskerd, voelen ze zich veel sterker en dapperder. Zij, en de rest van de meisjes op school, vinden dat ze absoluut geen onrecht meer hoeven te accepteren. De jongens vinden dat de meisjes gewoon zeuren. Dus wordt er een gelijkheidsproject in het leven geroepen. Maar wanneer de sporthal van de school afbrandt, gaat de aandacht alleen daarnaar uit en wordt het project weer afgeblazen. Als er vermoedens ontstaan dat de brand is aangestoken en dat Eleni misschien wel eens de dader zou kunnen zijn, moeten de drie weer aan de slag! De echte dader moet achterhaald worden én ook die gelijkheid zullen ze zelf maar moeten regelen…’