Laura Creedle: ‘Het is moeilijk om jezelf te zijn in een situatie waar iedereen een andere opvatting over heeft’

Haar debuut ‘De liefdesbrieven van Abelard  &  Lily‘ werd met veel lof ontvangen door YA-liefhebbers. Het werd geroemd om de rauwe emoties en de mooie manier waarop de schrijfster mentale gezondheid ter discussie stelt. Boekhopper interviewde schrijfster Laura Creedle

Hoe kwam je op het idee voor ‘De liefdesbrieven van Abelard & Lily’?
‘Aanvankelijk zou het verhaal gaan over een meisje met ADHD dat moeite heeft om op school te blijven. In dat verhaal speelde Abelard maar een kleine rol. Mijn bètalezers waren echter dol op de hoofdstukken dat Lily en Abelard samen waren. Wat resulteerde in een liefdesverhaal dat groeide en groeide.’

Je debuteert met dit boek, hoe was het schrijfproces?
‘Omdat ik ADHD heb, vind ik het moeilijk om mijn gedachten te focussen op één hoofdstuk. Ik heb de neiging om overal over te schrijven en het  vervolgens op een later moment te bewerken en te herzien. Ik gebruik een vrij complex systeem voor revisie en krijg daar hulp bij van mijn proeflezers, waarvan enkele ook zelf schrijver zijn.’

‘Het is makkelijk om te zeggen: ‘Oh, je moet gewoon jezelf zijn’, maar wat als je altijd te laat bent om neurologische redenen? ‘

In ‘De liefdesbrieven van Abelard & Lily’ komt het onderwerp mentale gezondheid aan de orde, iets waar jongeren de laatste tijd steeds meer mee worstelen. Hoe heb je onderzoek gedaan voor dit boek?
‘Ik heb veel onderzoek gedaan, vooral over ASS (autisme), maar de waarheid is dat ik persoonlijk moeite heb met gemoedsregulatie. ‘Afwijzing gevoelige dysforie’ is iets waar veel mensen met ADHD mee te maken hebben. Ik heb mezelf getraind om uit een situatie te stappen als ik me hopeloos of overweldigd voel, omdat ik weet dat alles tijd nodig heeft. Om over Lily te schrijven, moest ik me voorstellen wat ik zou doen als ik geen stap terug deed.

Wat is de belangrijkste boodschap die je lezers wil meegeven na het lezen van dit boek?
‘Ik wilde de lezer geen makkelijke antwoorden voorschotelen op de vragen in het boek. Zonder teveel over het verhaal te vertellen, niet iedereen is blij met hoe het verhaal eindigt maar dat wilde ik ook niet. Ik wil dat mijn lezers nadenken over hoe graag we willen dat mensen die worstelen met hun mentale gezondheid zich aanpassen aan onze samenleving. Het is makkelijk om te zeggen: ‘Oh, je moet gewoon jezelf zijn’, maar wat als je altijd te laat bent om neurologische redenen? Het is moeilijk om jezelf te zijn in een situatie waar iedereen een andere opvatting over heeft. Na het lezen van dit boek hoop ik dat mensen daarbij stilstaan.’


Hoewel je in het boek een redelijk zwaar onderwerp behandelt, voelt het verhaal niet zwaar. Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?

‘Ik denk dat wanneer je een persoonlijk verhaal schrijft, je eerlijk moet zijn en de waarheid moet vertellen. Dat vormt de basis voor de eerste versie. Maar dit moet je vervolgens een beetje filteren om het leesbaar te maken. Voor mij is die filter humor. Lily heeft een afwijkende observatie over alles, wat het verhaal ook luchtig en grappig maakt.’

‘Ik heb veel van mijzelf terug laten komen in Lily’ 

Hoe heb je het personage Lily vormgegeven? Werd je door iemand geïnspireerd?
‘Ik heb zelf ADHD en dyslexie, ik heb veel van mijzelf terug laten komen in Lily.’

Lezers zijn erg positief over het boek (een blik op Goodreads en de positieve recensies stromen je tegemoet) en prijzen het voor het blootleggen van rauwe emoties. Wat betekent dat voor jou?
‘Ik ontmoette een 13-jarige op een boekencongres kort nadat het boek uitkwam. Ze vertelde me dat ze het boek al drie keer had gelezen. Het leek mij niet mogelijk. Toen ik vroeg hoe ze dat voor elkaar kreeg, vertelde ze dat ze het boek uitlas en vervolgens meteen opnieuw begon. Ik vroeg haar waarom. “Omdat Lily de stem is die ik in mijn hoofd hoor,” zei ze. Nu voelt ze zich minder alleen met de stem in haar hoofd, omdat Lily’s stem daar ook is. Ik kan niets beters bedenken dan dat.’

Wat heeft ‘De liefdesbrieven van Abelard & Lily’ jou zelf gebracht?
‘Ik schrijf al heel lang en heb nooit gedacht dat ik een romantisch verhaal zou schrijven. Maar ik moet je zeggen, ik hou wel van de verlossende kwaliteit van romantiek.’

‘Ik vroeg haar waarom. “Omdat Lily de stem is die ik in mijn hoofd hoor,” zei ze’

De bekende Boekhopper-vraag: Als er een boek over jou leven zou worden geschreven, wat zouden de titel en de verhaallijn dan zijn?
‘De titel zou ‘The Best of Possible Worlds’ zijn. Mijn verhaal zou een reisroman zijn met sterke windstoten die me van de baan blazen, wat mij brengt naar onbekende gebieden. Uiteindelijk zou ik eindigen op de plek die ik het minst verwachtte – waar ik begon. Ik wilde vanaf mijn elfde schrijfster worden. Ik had nooit gedacht dat mijn boeken zouden worden gepubliceerd, maar hier ben ik dan!

Wat kunnen we van je verwachten in de toekomst? Komt er nog een nieuw boek aan?
‘Ik ben bezig met een boek over een meisje genaamd Clementine. Haar moeder vertrekt naar een congres in Miami maar komt nooit meer terug, waardoor Clementine achter blijft met haar broertje Buddy. Ze schrijft zich in voor een middelbare school met een kinderdagverblijf door zich voor te doen als de moeder van Buddy. Als Buddy de straat op rent, redt Daniel hem. Clementine en Daniel raken snel bevriend, en misschien wel meer dan dat, maar omstandigheden werken hen tegen.’

‘De liefdesbrieven van Abelard & Lily’ is wat mij betreft één van de best geschreven verhalen van dit moment! Lees mijn recensie hier en laat weten wat jij van het boek vindt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.