We mogen haar toch wel een heuse modetijdschriften-icoon noemen. May-Britt Mobach zullen de meesten vooral kennen van haar toffe platform Amayzine, maar het schrijftalent van Mobach is vanaf nu ook te bewonderen in een kinderboek. Begin deze maand bracht ze het pakkende, fashionable kinderboek ‘Cleo & Bast‘ uit, samen met illustrator Sonia Menti. Tijd om de schrijfster alles te vragen over haar debuut in het kinderboekengenre!
Foto gemaakt door: Liselore Chevalier
Je eerste kinderboek is officieel een feit, in het nawoord schrijf je dat het altijd een droom is geweest om kinderboekenschrijfster te worden. Hoe voelt het om deze droom nu verwezenlijkt te hebben?
“Heel, heel, heel onwerkelijk. Als jong meisje verdween ik na school al achter mijn typemachine om daar weg te reizen en te dromen in mijn eigen verhalen. Dat ik dat nu heb kunnen creëren voor andere kinderen die genieten van de avonturen van ‘Cleo & Bast’ vind ik van een zeldzame leukheid.”
Hoe is het verhaal van Cleo en Bast tot stand gekomen?
“Ik sliep ooit op uitnodiging van een beautymerk in een vijfsterrenhotel in Parijs waar twee poezen woonden. Toen dacht ik; Maar dit is leuk. Door de ogen van de poezen kon ik alle malle en bijzondere modeverhalen die ik in de loop der jaren had meegemaakt, vertellen. Door de ogen van de poezen wordt alles nog surrealistischer en grappiger. Althans, dat hoop ik.”
Hoe heb je de hoofdpersonages vormgegeven?
“Ze zijn stuk voor stuk geïnspireerd op mensen die ik ken uit het echte leven. Ik heb geprobeerd er echte “round” characters van te maken en ze niet te plat te vangen. Zo is de manager een typische manager die zichzelf het centrum van de wereld vindt, maar die ook zo zijn zachte kanten heeft. Ik probeerde, net als acteurs vaak doen als ze zich inleven in hun personage, om hun levensloop te bedenken zonder dat ik die misschien in detail heb opgeschreven, maar voor mezelf als middel om hun handelingen wat minder cliché-matig te maken. Tenminste, dat was de bedoeling. Het is aan de lezer of het gelukt is.”
Het boek, waarin je beeldende, prachtige schrijfstijl de lezer echt meeneemt naar modestad Parijs, is geschreven vanuit het perspectief van de twee katten, hoe was het om vanuit dit perspectief te schrijven?
“Ontzettend geestig omdat ik me voor kon stellen hoe ridicuul sommige dingen in de ogen van poezen moeten zijn. Bloemblaadjes rond designertassen strooien bijvoorbeeld, of aan een slablad likken terwijl je in een driesterrenrestaurant zit. Voor de poezen is iedereen ook gelijk. Die zijn niet onder de indruk van Karl Lagerfeld of de hoofdontwerper van Gucci. Daardoor hoop ik de maskers van de mode-iconen een beetje weg te nemen.”
Voor modeliefhebbers begint er uiteraard meteen een belletje te rinkelen bij het lezen van de naam Monsieur Choupette, verwijst dit naar mode-icoon Lagerfeld en zo ja, waarom heb je juist deze ontwerper meegenomen in het verhaal?
“Ik bedacht hoe Cleo ooit in het hotel zou zijn gekomen en heb haar tot de erfenis bedeeld van een vrouw die vroeger voor Chanel de biesjes weefde. Ik zag haar ooit in een documentaire en was zo geraakt door de vrouw, die wars was van de luxe wereld en op haar boerderij biesjes weefde, maar wel de beste was in haar vak. Tegelijk zegt het zoveel over Chanel en over Karl Lagerfeld dat ze juist deze vrouw zo koesterden. Ik kon me voorstellen (het is natuurlijk niet echt gebeurd) dat Karl Lagerfeld zomaar zoiets liefs had kunnen doen voor haar poes na haar overlijden. “
‘Door de ogen van de poezen kon ik alle malle en bijzondere modeverhalen die ik in de loop der jaren had meegemaakt, vertellen’
Aan het schrijven van welke scène/hoofdstuk heb je het meeste plezier beleefd?
“Als kamermeisje Rosa liftjongen Benjamin afzet bij het Louvre waar hij zal gaan spioneren op de set van een videoclip, kust ze hem omdat het op deze manier een normalere scène zal lijken dan wanneer zij hem zomaar afzet. De schrik van Benjamin die daarna toch met haar mee gaat kussen (omdat het dan allemaal echter lijkt) vond ik zo aandoenlijk.”
De mooie illustraties van Sonia Menti brengen dit verhaal nog meer tot leven, waarom heb je ervoor gekozen om dit verhaal in prentenboek-stijl uit te brengen?
“Ik houd heel erg van mooie illustraties omdat het een boek tot leven brengt en Sonia is beter dan alles wat ik had kunnen wensen. Dat mijn bladermoeder Harriet Calo haar voor mij vond op Instagram maakt het helemaal compleet. Sonia en ik hebben elkaar nooit ontmoet, alleen per mail, maar daar is een intense werkrelatie uit ontstaan. Vooral in de corona-tijd was onze samenwerking en onze wekelijkse correspondentie echt een lichtbundel.”
Als er een verhaal over jouw leven zou worden geschreven, wat zouden dan de titel en de verhaallijn zijn?
“De cirkel die een rechte streep bleek te zijn.”
“May-Britt Mobach deed maar wat. dat dacht ze tenminste. Ze hopte van het een naar het ander. Waar het leuk was, lonkte. Wel deed ze haar best dus dat treetje hoger, pakte ze steeds even mee. Een lijn was niet echt te tekenen. Tot ze ineens een boek ging schrijven en alles samenkwam. Had ze dat op haar achtste maar geweten, maar ach, dan was het allemaal ook wel heel saai en voorspelbaar geweest.”
Ben je alweer bezig met een nieuw verhaal en zo ja, zou je daar al iets over kunnen vertellen?
“Die periode als je boek net af is, voelt als het begin van de zomervakantie. Je bent voldaan, je hoeft even niets en mag terugkijken op een jaar waarin je hard hebt gewerkt. Maar na een week of vier begint het weer te knagen. Ligt er weer een schrift klaar met een To Do lijstje. Op dat punt ben ik nu. Ik twijfel tussen een verhaal over een meisje in groep 8 dat een autistisch zusje heeft en versie II van Cleo & Bast. Maar twee boeken parallel schrijven kan toch ook wel?”
Cleo & Bast
Bast heeft als poes in een vijfsterrenhotel in Parijs een heerlijk luxe leventje. Ze krijgt aandacht van alle gasten, drinkt haar water uit een zilveren schaaltje en wordt verwend met verse vis uit hun driesterrenrestaurant. Fantastisch! Maar als de elegante poes Cleo (die eigenlijk Cleopatra heet, maar dat vindt Bast veel te veel eer voor een gewone boerenpoes) ook in het hotel komt wonen, moet Bast opeens alle aandacht met haar delen. Dat is even wennen…
Dan wordt er een schilderij gestolen uit het Louvre en worden Cleo en Bast door hoteleigenaresse Madame ingeschakeld om het mysterie op te lossen. Maar daarvoor moeten ze wel samenwerken. Gaat dat lukken?
‘Cleo & Bast’ is nu te koop in de (online) boekhandel!