Susan Muskee: ‘Cleo “wandelde” op een dag mijn hoofd binnen als personage’

Eind april zag het eerste boek ‘Scones & Spotlights’ uit de ‘Liefde, natuurlijk’ serie het levenslicht. De debuutserie van schrijfster Susan Muskee (die tevens ook de hoofdredactrice is van het meesterlijke ’taalvoutjes’) werd meteen met veel liefde ontvangen door de romanwereld. Tijd voor Boekhopper om de nieuwbakken schrijfster te interviewen over haar vlotte serie en het schrijverschap.

Susan Muskee
Foto gemaakt door: Paul Remmelts

Hoe is ‘Scones & Spotlights’ tot stand gekomen?
‘Scones en Spotlights is eigenlijk begonnen bij Cleo en het koffiecafé. Cleo “wandelde” op een dag mijn hoofd binnen als personage, en toen dacht ik: ik wil hier iets mee en volgens mij is dit meer dan de flarden van personages die tot dat moment in mijn hoofd zaten. Ik wilde haar op een plek laten werken waar je jezelf zou kunnen zien werken, maar dan wél met een ludieke twist. Zo kwam ik bij bediening op rolschaatsen terecht. En vanaf daar ben ik het verhaal verder gaan uitbouwen: wat doet ze daar, met wie werkt ze daar, hoe is ze daar terechtgekomen, wat doet ze als ze niet aan het werk is en waarom werkt ze daar überhaupt? Is dit wat ze voor altijd wil doen of heeft ze stiekem een grote droom die ze wil verwezenlijken? Het verhaal zat eerst als twee delen in mijn hoofd, waarbij Cleo’s deelname aan Singer-Songwriter Superstar pas in deel twee aan bod kwam en Cleo in beide boeken het hoofdpersonage zou zijn. Toen ik het besprak met Jennifer van Loft Books, opperde zij om er één boek per vriendin van te maken en het zo als een serie van vier te schrijven. En toen viel alles op z’n plek!’ 

Hoe heb je hoofdpersoon Cleo vormgegeven, doe je daarvoor bijvoorbeeld inspiratie op uit je omgeving?
‘Ik heb ooit ergens gelezen dat veel schrijvers het hoofdpersonage van hun eerste boek op zichzelf baseren. Dat heb ik zelf eerst ook geprobeerd (de aller- allereerste versie was zelfs vanuit het ik-perspectief geschreven en ik wilde van Cleo een soort blond alter ego maken) maar dat paste op de een of andere manier niet. Toen besefte ik dat Cleo in mijn hoofd eigenlijk al veel meer was vormgegeven als een vriendin in plaats van als “versie” van mezelf, en dat het ook veel natuurlijker voelde om in de derde persoon over haar te schrijven. Ze is dus niet 100% gebaseerd op mij, máár ik moet wel zeggen dat ze een klein beetje van mij wegheeft. Dat hebben alle vier de vriendinnen wel, trouwens. Je moet natuurlijk wel érgens je inspiratie vandaan halen!’

Aan het schrijven van welke scène heb je het meeste plezier beleefd?
‘Oh, dat is een heel moeilijke vraag! Ik heb absoluut heel veel plezier beleefd aan het schrijven van Cleo’s scènes in New York. Ik ben daar zelf twee keer geweest en het is één van m’n favoriete steden. Toen ik Cleo daar rond liet lopen was het alsof ik zelf weer in New York was, zo leuk vond ik dat! Maar ook de scène van Cleo en Sjoerd in de telefoonzaak is een van m’n favorieten. Je vóélt gewoon de chemie tussen die twee. En de scène van Abigails afstudeerpresentatie, die vond ik ook geweldig om te schrijven. Dat ze zó lang bezig is geweest met het perfectioneren van haar plan en dat dan eindelijk alles op z’n plek valt… Je gunt het haar zo, weet je wel? Dat is dus ook een van m’n favorieten, en dat terwijl hij niet eens over Cleo gaat!’

‘Het is heel cliché om te zeggen “volg je hart”, maar dat is wel de belangrijkste boodschap.’

Je schrijft ieder boek vanuit een ander personage, was het moeilijk om voor iedereen een eigen stem te vinden?
‘In het begin wel, want dan ben je nog helemaal bezig met alle personages vorm te geven. Dan zat ik een gesprek te schrijven tussen meerdere vriendinnen en was ik nog helemaal op zoek wie wat zou zeggen. Maar op een gegeven moment ging dat steeds makkelijker. Dan dacht ik: nee, Sophie zou dat helemaal niet zo zeggen, dat is veel meer iets voor Abigail. Langzaamaan werden het echt mensen in m’n hoofd, inclusief de bijbehorende karaktertrekken en eigenaardigheden. Voor m’n gevoel zouden ze nu zo deze kamer in kunnen komen lopen. Dan schrijft zo’n scène ook veel makkelijker, omdat het bijna voelt alsof je “verslag doet” van wat er gebeurt.’ 

Hoe ziet jouw schrijfproces eruit?
‘Ik schrijf het grootste deel chronologisch, maar soms is er gewoon een scène die er “even uit moet”. Die schrijf ik dan alvast en dan kijk ik later wel waar ik die tussen kan passen. Ik werk wel echt met een tijdlijn. Dat deed ik in het begin bij Scones & Spotlights niet, en toen dacht ik drie hoofdstukken later ineens: shit, is dat ene nu zes of acht weken geleden? Zeker toen de tweeweekse afleveringen van Singer-Songwriter Superstar erbij kwamen vond ik het heel fijn om terug te kunnen vallen op “wanneer gebeurt wat ook alweer”, dus dat doe ik nu voor de volgende delen al vanaf het begin. Dat betekent dat ik dus eerst de grote lijnen uitschrijft op een tijdlijn, en dan zoveel mogelijk chronologisch schrijf.’

Hoop je dat de lezer een boodschap uit dit verhaal meeneemt? En zo ja, welke?
‘Het is heel cliché om te zeggen “volg je hart”, maar dat is wel de belangrijkste boodschap. Wel met een extra toevoeging: volg je hart, én check af en toe even of dat hart het nog steeds wel goed heeft. Cleo stort zich volledig in het traject van Singer-Songwriter Superstar want “dit is toch haar grote droom”, om later pas te bedenken “is dit op deze manier eigenlijk wel écht mijn grote droom?”. En dat terwijl ze eigenlijk van begin af aan dacht: ik wil dit, ik wil dit! Daarom dus: volg je hart, maar vergeet niet om die check af en toe even te doen. Af en toe even stilstaan is heel belangrijk.’ 

Kun je al iets meer vertellen over wat er gebeurt in de volgende delen in de serie?
‘Zeker! In de serie staat in elk boek één vriendin centraal, dus in de volgende delen gaan we mee met Kim, Abigail en Sophie. Elk boek gaat natuurlijk over een andere vriendin, maar alle vier de vriendinnen komen nog steeds voorbij en de volgende delen overlappen elkaar zelfs een beetje qua tijd. Kim gooit het over een compleet andere boeg, Abigail gaat aan de slag met een méga-verbouwing van de sportscholen en ook Sophie komt genoeg “uitdagingen” tegen op het pad van haar journalistieke carrière…’ 

Als er een boek over jouw leven zou worden geschreven, wat zouden dan de titel en de verhaallijn zijn?
‘Ik vind dit altijd zó leuk bij anderen en nu je deze vraag aan mij stelt denk ik: help! Meteen ook wel een beetje confronterend, want het allereerste wat ik denk is “chaos”. Ik ben altijd álles kwijt. Mijn moeder zei vroeger altijd: “Als jouw kont niet vast zou zitten, was je die nog vergeten”. Dus ik zie als boek over mijn leven eigenlijk zo’n soort flapboek voor me, waar alles onder van die flapjes zit, weet je wel? Dat er dan een flapje van een stapel kleding is met een illustratie van mij en een spraakballonnetje erbij, met daarin “waar is mijn iPhone-oplader?”. En dan kun je dat flapje wegvouwen… et voilà. Gevonden! En qua titel iets als “Susan en de gigantische chaos”. Of misschien moet het wel een soort anti-Marie Kondo-boek zijn: “Omring jezelf met chaos voor een bijzonder gelukkig leven”. Gewoon, omdat het kan. Dat lijkt me ook wel wat!’

‘Scones & Spotlights’ ligt nu in de virtuele boekhandel! Benieuwd wat Boekhopper ervan vindt? Lees de hele recensie hier.  

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.