Wendy Brokers: ‘Ik ben in al mijn boeken op zoek naar emoties’

Als er één schrijfster is waar ik bij het zien van een nieuw boek even een klein blij dansje doe, dan is het Wendy Brokers wel. Haar schrijfstijl, haar sprankelende en ook zeker complexe personages en de romantische settings maken haar verhalen altijd een feestje om te lezen! Afgelopen maand bracht Brokers ‘Omkijken naar morgen‘ uit, wederom een parel van een roman. Tijd om de schrijfster, via de mail, alles te vragen over haar nieuwe boek en het schrijverschap!

Wendy Brokers
Foto gemaakt door: Nancy Zwaal

Hoe is ‘Omkijken naar morgen’ ontstaan?
Omkijken naar morgen is ‘ontstaan’ zodra ik wist dat ik Leven met een leugen ging schrijven en dat was ruim voordat Baguette met jam voor twee af was. En ik heb ‘ontstaan’ tussen aanhalingstekens gezet, omdat ik toen echt nog niet helder had wat Femkes verhaallijn moest worden, alleen dat ik ook haar verhaal zou gaan vertellen. Ik ben wel in Baguette met jam voor twee gaan plotten dat Femke geen makkelijk jeugd had gehad, maar wat ik haar precies wilde meegeven en wat daaraan ten grondslag lag heb ik pas echt tijdens het schrijven van Leven met een leugen bedacht.’

Hoe heb je hoofdpersoon Femke vormgegeven?
‘Femke was een personage dat voor mij ook echt nog moest gaan leven, zoals ik van veel lezers terughoor. In de eerste twee delen van de ‘Baguette met jam-serie’ had ik haar zelf ook nog niet helemaal goed in het vizier. Ik wist alleen dat Femke heel anders moest zijn dan hoe ze zich in die twee boeken presenteert. More than meets the eye, zogezegd. Ik was er ook best een beetje benauwd voor om met haar aan de slag te gaan, want ik was bang dat ik me haar niet eigen kon maken. Dat ik haar niet zou gaan ‘voelen’. Ze was allesbehalve mijn favoriete personage in de eerste twee delen. Dat ze zo in mijn hart is gekropen met het schrijven van Omkijken naar morgen en samen met Nate is uitgegroeid tot mijn favoriete personage was voor mij ook een enorme verrassing!’

In ‘Omkijken naar morgen’ behandel je een gevoelig en beladen/heftig thema. Was het lastig om daarover te schrijven?
‘Ik ben in al mijn boeken op zoek naar emoties. Ik hou van het gegraaf erin en ik hou van wat het met mijn personages en hun omgeving doet. Het ene onderwerp of thema is heftiger dan het andere. Verdriet, onmacht en rouw, wat de reden daarvoor dan ook is, is universeel en kennen we allemaal. Soms komen thema’s heel dichtbij je als lezer. Omdat je jezelf erin herkent of een naaste. Misschien wel omdat je er zelf niet mee om wist of weet te gaan. Of juist omdat je bang bent dat je ooit hetzelfde meemaakt. Natuurlijk is het ene onderwerp lastiger dan het andere, maar komt het in de essentie toch maar op één ding neer: verwerking. Wat geef je het personage mee om ermee aan de slag te gaan en wat heeft diegene nodig uit zichzelf of zijn/haar omgeving om het te verwerken? Overigens heb ik regelmatig overleg met ervaringsdeskundigen, op welk gebied dan ook, om mijn boeken, ook al zijn ze fictie, zo waar mogelijk te kunnen schrijven. Ik heb een soort stokpaardje inmiddels en vind het vreselijk als iets niet klopt.’

Aan het schrijven van welke scene heb je het meest plezier beleefd?
‘O, dat is best een lastige! Dat zijn er echt meerdere geweest. Femke op haar dieptepunt gaf heel veel voldoening om over te schrijven en vroeg echt wel wat van me als auteur, maar ik zou het absoluut geen plezier willen noemen. Eerder voldoening achteraf omdat ik precies de rauwe pijn op papier had weten te zetten die ik vooraf hoopte te kunnen schrijven.
De rol van de kat op de cover was leuk en zeker ook het schrijven van een ‘verhaaltje’ dat Femke aan een jonger personage in het boek vertelt. Dat laatste was voor mij overigens best een drempel en uit mijn comfortzone.’

‘Maar als er al iets uit dit verhaal mag worden gehaald, dan is het wel dat iedereen ertoe doet’

We zien in het boek een kleine cross over naar de onbreekbaar serie van Lisette Jonkman, hoe is dit ontstaan?
‘In de aanloop naar Omkijken naar morgen als dagelijks vervolgverhaal/feuilleton op Facebook, plaatste ik een post dat het verhaal van Femke Martens eraan zat te komen en vanaf wanneer lezers dat konden verwachten. Daarop reageerde Lisette dat Abby, een hoofdpersonage uit haar Onbreekbaar-trilogie, ook Martens heette. Waarop we concludeerden dat Femke en Abby dan vast familie van elkaar waren. Die bal ging achter de schermen rollen, Lisette en ik deelden onze ideeën daarover, besloten dat we daar echt iets mee wilden en hebben vervolgens richting het einde van Omkijken naar morgen samen een scène in Google Docs geschreven. Dat was zó tof om te doen!’

Zit er een boodschap in het verhaal die je mee wilt geven aan de lezer?
‘Ik hoop dat er in al mijn boeken een boodschap zit en ik denk dat het per lezer verschilt wat je daaruit haalt. Maar als er al iets uit dit verhaal mag worden gehaald, dan is het wel dat iedereen ertoe doet. Dat iedereen liefde verdient. Ook al denk je zelf van niet.’

Hoe ziet jouw schrijfproces eruit?
‘Eh… chaotisch? Ik ben geen planner. Ik weet niet aan het begin van mijn boek wat er in hoofdstuk acht moet gebeuren. Ik heb een begin, een midden en een einde en hoe ik daar kom en wat voor zijpaden ik daarvoor insla, daar kom ik pas tijdens het schrijfproces achter. Waarschijnlijk vlieg ik daarom ook altijd zo enorm uit de bocht met de woordenaantallen…
Verder gedij ik het beste met rust om me heen. Ik kan me moeilijk concentreren met radio, tv en pratende gezinsleden. Sinds een poosje heb ik een eigen plekje op zolder. Heerlijk om me daar te kunnen terugtrekken. En nog een voordeel: de WiFi is daar niet zo best, dus ik ben niet zo snel afgeleid door social media. Ik kan overigens op alle tijden van de dag schrijven, dat maakt me niet uit. Maar eerlijk gezegd ben ik het meest productief als de rest van het gezin slaapt.’

Wat betekent schrijven voor jou?
‘Zonder schrijven zou ik niet de Wendy zijn die ik ben. Zonder schrijven zou ik gek of depressief worden. Absoluut.’

Als er een verhaal over jou zou worden geschreven, wat zouden dan de titel en de verhaallijn zijn?
‘Even los van het feit dat ik mezelf helemaal niet interessant genoeg vind om een verhaal over te schrijven: ‘Van onbereikbare droom naar onwerkelijke realiteit’ of zo? Want ik heb lang gehoopt op een schrijfcarrière en bijna net zo lang gedacht dat die nooit van de grond zou komen. Dat mijn hersenspinsels nu worden uitgegeven is echt een droom die is uitgekomen en zeker de manier waarop ik bij Boekerij ben gekomen is soms nog steeds het in mijn arm knijpen waard. 
Maar nogmaals, ik vraag me af hoeveel mensen het interessant vinden om te lezen over iemand die vanaf haar veertiende al een boek wilde schrijven, maar die droom jaren in de wachtstand heeft gezet tot ze twee opleidingen had gedaan, vijf kinderen had gekregen en vele duizenden meters tekst-vlieguren had gemaakt waarvan 80% niet het uitgeven waard is (oké, wellicht na een grondige herschrijf…). Het eerste wat werd gepubliceerd was een autobiografisch verhaal toen ik al 43 was. Een behoorlijk laatbloeier dus, haha!’

Ben je alweer bezig met het schrijven van een nieuw verhaal?
‘Ja, en zelfs meer dan één. Er ligt een manuscript bij de redacteur (en dat boek staat op de planning voor zomer 2021) en ik werk momenteel aan een project waarover ik helaas al heel lang mijn mond moet houden en nu dus ook niet te veel kan zeggen haha. Dan zijn er nog ideeën en andere manuscripten te over die op de planning staan. Ik ben nooit niet aan het schrijven.’

Omkijken naar morgen

‘Femke Martens, de zus van Jelle uit Brokers’ roman Leven met een leugen, lijkt alles mee te hebben: ze is jong, mooi, heeft een fijne baan waarvoor ze door heel Europa reist, en nooit gebrek aan aandacht van mannen. Huisje, boompje, beestje is aan haar niet besteed. Maar er is ook een keerzijde. Niemand kent de echte Femke of neemt de moeite om haar te leren kennen. Verklaart dat de sluimerende onrust waardoor ze zichzelf steeds vaker tegenkomt en ze diep vanbinnen zo ongelukkig is?

Als haar huisarts aan de noodrem trekt en haar werkgever haar op non-actief stelt, komt ze terug naar Nederland, waar ze een groot deel van haar jeugd heeft doorgebracht bij haar tante, terwijl haar ouders hun camping in Frankrijk opbouwden. Het lijkt hét moment om schoon schip te maken en onder ogen te zien wat ze zo wanhopig graag wil vergeten, maar hoe? En als ze dan voor het eerst in haar leven een connectie voelt met een man, waarom is het dan iemand die ze onder andere omstandigheden geen tweede blik zou gunnen en wiens privéleven al reden genoeg is om voor op de vlucht te gaan?’

‘Omkijken naar morgen’ is nu te koop in de (online) boekhandel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.