Soms pak je een boek op, lees je de achterflaptekst, en weet je meteen dat je een boek in handen hebt dat je vast zal grijpen en na het lezen niet meer los zal laten. ‘Finding Phoebe’ is zo’n boek voor mij, dat diep ontroert en raakt. Gavin Extence schreef het boek voor zijn dochter, maar verblijdt daar veel meer mensen mee. Maak kennis met ‘Finding Phoebe‘.
‘Phoebe is autistic. She prefers to stay in her comfort zone: walking her dog, writing fantasy fiction, surviving school with as few incidents as possible. When her best (and only) friend rebels and gets a secret boyfriend, Phoebe reluctantly agrees to cover for her. Before long, Phoebe’s dealing with all sorts of things she’d rather not, like deception, fashionable jackets, and the bewildering politics of the school chess club. Breaking the rules has never been Phoebe’s thing, but as events take a seriously unexpected turn, she realises there’s more to her than she ever imagined…’ (Uitgebracht door Andersen Press).
Boeken waarin wordt afgeweken van de gebaande paden en er een brug aan kennis wordt geschept, ze huizen vaak de mooiste verhalen. Gavin Extence schreef ‘Finding Phoebe’ voor zijn dochter die autisme heeft. Om haar te helpen bij de overgang van kind naar tiener, een roerige tijd voor iedere tiener waar je best wat hulp bij kunt gebruiken. Maar hij schreef het boek ook om haar te laten zien dat het oké is om niet binnen het mainstream plaatje te passen, dat het oké is om ergens anders over te denken of neurologisch anders in elkaar te zitten. Uiteindelijk maken we allemaal de transitie van kind naar tiener door en dat is voor iedereen anders. Extence beschrijft dit in het nawoord waarmee hij dit boek nog net even meer lading meegeeft. Een verhaal uit duizenden.
In ‘Finding Phoebe’ maken we kennis met twee goede vriendinnen Phoebe en Bethany die op het punt staan om te beginnen aan hun puberteit. Waar dit voor Bethany vooral draait om rebels zijn en een geheim vriendje hebben, is Phoebe bezig met hele andere dingen. Zij focust zich liever op school en houdt zich niet zo bezig met het sociale leven. Maar als goede vriendin van Bethany is dat niet altijd even gemakkelijk en voor ze het weet zit ze middenin de rebelse fase van haar beste vriendin. En dat opent ook wat deuren waarvan Phoebe niet wist dat ze bestonden. Extence laat ons kennismaken met een geweldig hoofdpersonage, iemand waar we vanaf de eerste pagina een band mee vormen door haar openheid in haar gedachtes. De schrijver neemt ons hier prachtig in mee door haar gedachtes en gevoelens helemaal te ontrafelen. We zien Phoebe’s analytische kijk op de wereld, waarmee ze deze inzichtelijk en begrijpelijk wil maken. Tegelijkertijd maken we kennis met Bethany, voor wie het hele volwassen worden een groot avontuur is waar ze maar weinig duidelijkheid in kan vinden. We zien haar, net zoals Phoebe een mooie groei maken in het boek, naar meer eigen inzichten, innerlijke kracht en vertrouwen op hun eigen kunnen.
‘Een boek dat in iedere schoolbibliotheek zou moeten staan!’
Extence schrijft dit boek vanuit het perspectief van Phoebe, waarbij we de invloeden van zijn eigen dochter mooi zien terugkomen. De schrijver laat ons kennismaken met autisme op een natuurlijke manier, waarbij hij het zeker niet neerzet als een kwetsbaarheid. Ja, sommige dingen zijn voor Phoebe lastiger, maar Extence laat ook zien dat haar autisme haar juist helpt om sommige zaken sneller te doorgronden. De schrijver heeft het op een organische manier in het verhaal geschreven waarmee hij een brug aan kennis slaat. Hierin zie je de ervaringen van zijn vrouw en hem ook mooi terugkomen. Zo zit er een brief in het boek waarin de moeder van Phoebe een woord richt aan haar dochter, om haar te laten zien hoe mooi ze is en haar uit te leggen dat ze autisme heeft. Een ontroerende brief, die waarheidsgetrouw is, Extence’s vrouw schreef de brief aan hun eigen dochter. Het zijn deze kleine details die het boek een realistische slag meegeven en tot leven brengen. Iets dat ook zeker komt door de prachtige gedetailleerde schrijfstijl van de schrijver waarmee hij iedere scene tot leven brengt.
‘Finding Phoebe’ is een boek dat wat mij betreft in iedere schoolbibliotheek zou moeten staan. Het geeft inzichten in hoe het is om autisme te hebben, zowel de wat minder fijne kanten als de mooie kanten. Het schijnt een licht op volwassen worden in al haar facetten en het zet aan tot denken door de brug aan kennis die wordt geslagen. Een boek dat lang zal bijblijven!