Niet te geloven dat het alweer meer dan twintig jaar geleden is dat de eerste Bridget Jones boeken en films uitkwamen. Onze feelgoodliefhebbende harten begonnen meteen harder te kloppen bij het zien van de liefdesperikelen van de ietwat onhandige Bridget Jones. Ze wist ons te ontroeren, te laten lachen, ons herkenbare momenten te geven en uren te entertainen. Tijd om weer helemaal terug te gaan in de wereld van Bridget en haar vrienden in ‘Bridget Jones Mad About the Boy‘ die nu in de bioscoop draait!
‘In BRIDGET JONES: MAD ABOUT THE BOY is Bridget na een mooi huwelijk met Mr. Darcy weer alleen. Vier jaar geleden is ze weduwe geworden nadat Mark is omgekomen tijdens een humanitaire missie in Soedan. Als alleenstaande moeder van de 9-jarige Billy en de 4-jarige Mabel, met hulp van haar trouwe vrienden en soms zelfs van haar ex Daniel Cleaver (Hugh Grant), bevindt ze zich in een emotioneel limbo. Onder druk van haar ‘urban family’ —Shazzer, Jude en Tom, haar collega Miranda, haar moeder en haar gynaecoloog dr. Rawlings (Oscar®winnares Emma Thompson) —die haar aanmoedigt om een nieuwe weg in te slaan in het leven en de liefde, gaat Bridget weer aan het werk en waagt ze zich zelfs op dating apps, waar ze al snel versierd wordt door een betoverende enthousiaste jongeman (Leo Woodall uit The White Lotus). Terwijl ze probeert werk, gezin en romantiek te combineren, worstelt Bridget met het oordeel van de perfecte moeders op school en haar zorgen over Billy, die moeite heeft met de afwezigheid van zijn vader. En dan heeft ze ook nog een aantal ongemakkelijke interacties met haar zoons extreem rationele natuurkundeleraar (de voor een Oscar® genomineerde Chiwetel Ejiofor).’ (Universal Pictures).
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: deze film is geweldig! Ik heb gelachen, ik heb gehuild, ik sprong bijna van mijn stoel van blijdschap tijdens een aantal scenes en ik zat meer dan twee uur lang ademloos te kijken. Deze film heeft alles waar je naar op zoek bent!
9 jaar hebben we moeten wachten totdat we onze heldin van de ietwat awkward vrouwen, de heldin van de ‘all by myself dramatiek’ en de heldin van de feelgood weer op het witte doek zagen verschijnen. En jeetje wat was dat het wachten waard! We beginnen deze film met Bridget die op het punt staat om naar een feest te gaan voor haar overleden man. Ex Daniel, die weer heerlijk zijn eigen charmante zelf is, komt op haar kinderen passen. Vanaf het moment dat we deze twee samen op beeld zien zitten we meteen weer in dat Bridget Jones gevoel: warmte, liefde, huiselijkheid, gezelligheid en humor. Iets dat zeker komt door Renée Zellweger die voor een vierde keer in de huid van de chaotische Bridget stapt. We zien Bridget op een lastig moment in haar leven. Vier jaar na de dood van haar man heeft ze haar rol nog niet terug kunnen vinden in de wereld. Haar leven staat compleet in het teken van de kinderen, die haar soms tot waanzin drijven. Ze heeft het gevoel dat ze continu faalt. Werken doet ze niet meer, net zoals uit haar pyjama’s komen. Tijd voor verandering, denkt haar omgeving die haar aanmoedigt om weer te gaan werken en te daten. Beetje bij beetje zien we Bridget uit haar schulp kruipen en op zoek gaan naar het geluk in haar leven. Wat een geweldige rol zet Zellweger neer met Bridget. Het voelt alsof we haar gisteren nog op het doek zagen, de rol zit haar wederom als gegoten. Hoewel ze in de vorige films vooral bekend stond om haar dramatiek en humor, zien we in deze film een andere kant van het hoofdpersonages dat door Zellweger prachtig wordt neergezet. Ze weet te ontroeren met het kleine werk, haar mimiek, waarmee ze iedere emoties overbrengt. Meermaals zat ik met tranen in mijn ogen als ze de wanhoop van haar personage naar voren bracht. Om ons vervolgens te verrassen met een moment van humor en vreugde. Zellweger kan het allemaal en weet als geen ander hoe ze tussen alle emoties moet laveren en ons een geloofwaardig verhaal moet brengen.
‘Tranen van het lachen en van het huilen!’
Hugh Grant keert voor deze film terug in de rol van Daniel Cleaver en vormt met Zellweger vanaf het eerste moment weer goud op het witte doek. De twee sluiten perfect op elkaar aan en Grant heeft met zijn perfecte layback manier van acteren vanaf het eerste moment de lachers op zijn hand. Zijn timing is subliem en zijn kleine manieren, waarmee hij Cleaver weer terugbrengt (denk aan knipogen, handgebaren) maken dat het voelt alsof je naar een oude vriend zit te kijken. De makers hebben ervoor gekozen om Grant een grotere eigen rol te geven in het verhaal die deels loslaat van Bridget. Een mooie manier om het verhaal nog rijker te maken en ook meer te weten te komen over het personage dat voorheen vooral bekend stond om zijn charmes en je nu meermaals zal ontroeren. Nieuwe acteur Leo Woodall maakt het gezelschap compleet en zet de rol van ’the boy’, zoals de titel aangeeft, neer. Een uitdagende rol in een filmreeks die staat als een huis, maar Woodall voelt zich als een vis in het water. Hij sluit goed aan op Zellweger en weet met zijn enthousiaste manier van acteren, zowel in het grote als het kleine spel te overtuigen. De drie samen vormen de perfecte cast om uren naar te blijven kijken!
De makers brengen ons een film waarin alle bekende ingrediënten van een Bridget Jones film zien. Van humorvolle momenten, denk aan valpartijen en ietwat awkward zinnen die worden uitgesproken. Tot vriendschappen die weer centraal staan en worden uitgediept in de vele gesprekken waar de film om bekend staat. Maar in ‘Bridget Jones Mad About the Boy’ zoomen de makers nog meer dan voorheen in op emoties. We zien hoe lastig Bridget het heeft met het rouwen om haar man, met het oppakken van haar leven en met haarzelf openstellen voor een nieuwe liefde. Deze verhaallijn is met veel precisie en respect neergezet en raakt daardoor. De vorige films gingen vooral om de liefde, deze gaat nog veel verder dan dat. Deze gaat over hoop: hoop op een betere toekomst, hoop op het vinden van rust, hoop op het zijn van een goede moeder, hoop op het vinden van een liefde en hoop op nieuwe beginnen. Dit wordt met organisch filmwerk in beeld, dat ik alleen maar kan omschrijven als: prachtig!
Ik kan nog uren over deze film schrijven want het is wat mij betreft de feelgood die je dit jaar moet zien. Een film die je aan het lachen zal maken, die je zal ontroeren en je nog lang zal bijblijven. Ik ga hem zeker nog een keer bekijken, en misschien nog wel tien keer! Deze film moet je zelf ervan!