James Norbury, de kunstenaar (zo mogen we hem inmiddels wel noemen) die prachtige boeken maakt waarin onderliggende boodschappen de lezers meermaals ontroeren. De schrijver bracht ons voorheen het indrukwekkende ‘Grote Panda & Kleine Draak’, waarin hij ons meenam in thema’s als vriendelijkheid, hoop en veerkracht. Dit najaar nemen we een duik in lessen over de liefde, verandering en opoffering in ‘De hond, de wolf en de maan‘.
‘Diep in het donkere woud loopt de pup Amaya bang en verdwaald rond. Dagenlang moet ze, zo klein als ze is, zelf zien te overleven. Dan schiet de wijze maar humeurige oude Wolf haar te hulp. Samen besluiten ze het spoor van de maan te volgen. Ze dwalen door onbekende bossen en overwinnen vele obstakels. Amaya leert dat ze haar toekomst niet alleen moet accepteren maar ook kan omarmen. Een ontroerend verhaal dat gaat over verdriet, verbondenheid en groei.’ (Uitgegeven door Fontaine Uitgevers, vertaald door Ariana Schluter)
James Norbury, ik kwam voor het eerst in aanraking met zijn werk toen ik ‘Grote Panda & Kleine Draak’ las. Een verhaal dat mijn raakte, wist vast te pakken vanaf de eerste pagina en waar ik nog steeds met veel plezier in terugblader om de wijsheden van Norbury te lezen. Toen ik hoorde dat er een nieuw boek van de hand van deze schrijver en kunstenaar werd uitgebracht, stond ik nog net niet te springen van enthousiasme. Na het lezen van ‘De hond, de wolf en de maan’ blijft datzelfde gevoel bestaan. Wat een parel heeft Norbury met dit boek neergezet!
In ‘De hond, de wolf en de maan’ maken we kennis met een kleine puppy Amaya. Nadat ze haar ouders is verloren komt ze bij een wolvenroedel terecht. De wolven in kwestie zitten totaal niet te wachten op deze ongenodigde gast en vallen haar aan. Eén wolf is zo dapper om de kleine pup te beschermen en neemt haar onder zijn hoeden, terwijl ze samen het pad van de maan bewandelen. Norbury brengt ons met Amaya een perfect hoofdpersonage om te volgen. Een kleine pup die nog het nodige in de wereld moet leren. De wijze wolf sluit hier mooi op aan, waarbij hij als een sleutelfiguur dient in het vertellen van de lessen van het leven. Lessen die gaan over liefde, over het bewandelen van het juiste pad en het helpen van elkaar. Norbury weet deze op een organische manier in het verhaal te verwerken, waarbij we beetje bij beetje meer diepgang krijgen. De schrijver en kunstenaar zet ons dan ook een verhaal voor dat inspireert, ontroert en beklijft. Zo gaan we op pad met de wolf en laat hij ons zien dat de weg van de minste weerstand niet altijd de juiste is. Dat we soms over hordes heen moeten stappen om onze weg te vinden. Het zijn boodschappen als deze, die tussen de regels door worden verteld, die aanzetten tot denken.
‘Een verhaal dat je gelezen wilt hebben en nog jaren blijft herlezen!’
Norbury weet zijn verhalen op een magische manier te vertellen, door de onderliggende boodschappen, de toegankelijkheid ervan, maar ook zeker door de prachtige prenten in het boek. Ieder van deze zou je het liefst aan de wand willen hangen om er uren naar te kijken. De werken van Norbury weten het verhaal tot leven te brengen en de boodschappen die erin verwerkt zijn nog meer kracht te geven. Daarbij heeft hij er in dit verhaal voor gekozen om geschilderde illustraties af te wisselen met zwart wit illustraties die lijken op schetsen. Een doeltreffende manier om verschillende emoties over te brengen en het verhaal nog meer kracht bij te zetten. Iets dat alleen Norbury kan. Geen een punt in het verhaal voelt geforceerd, geen een punt voelt belerend. Bij dit verhaal klopt alles!
Norbury heeft met ‘De hond, de wolf en de maan’ wederom een parel neergezet waar we het nog jaren over gaan hebben. Het inspireert door de pakkende levenslessen over liefde, opoffering en elkaar helpen, het pakt door de prachtige woorden die de schrijver geeft aan emoties en de adembenemend mooie illustraties die dit nog meer kracht bijzetten. Een verhaal dat je gelezen wilt hebben en nog jaren blijft herlezen!