Wanneer Katherine het huis van haar tante in Ierland erft, weet ze nog niet wat er allemaal staat te veranderen in haar leven. Ze laat huis en haard achter in Duitsland om het avontuur aan te gaan. We lezen erover in de feelgood roman van Jana Schikorra ‘De Ierse brievenbibliotheek‘.
‘Katherine Madigan is niet gelukkig met haar leven in München, dus wanneer ze hoort dat een verre tante overleden is en ze haar huis in Ierland erft, is de keuze gauw gemaakt. Maar dan blijkt ze ook de kleine bibliotheek naast het huis te erven: de Rainbow-Hearts-Library. In het Ierse Howth wordt Kate hartelijk ontvangen door de locals. Ze merkt al snel dat het bibliotheekje razend populair was en dat de inwoners van het dorp niets liever willen dan dat Kate het heropent. Tussen de pagina’s van de boeken vindt Kate de reden waarom de bibliotheek zo geliefd was: de boeken zitten vol brieven. De bezoekers luchtten hun hart over wat hen bezighield en verstopten deze brieven vervolgens in hun favoriete boeken. Terwijl Kate worstelt met de vraag of ze de bibliotheek wel echt wil heropenen, zet de mysterieuze fotograaf Cadan Flanagan haar wereld nog meer op zijn kop.’ (Uitgegeven door Boekerij, vertaald door Davida van Dijke).
Feelgood boeken, toch wel een genre waar je mij altijd blij mee kunt maken. Boeken die lezen alsof je naar een Hallmark film zit te kijken, die heerlijk warm en knus zijn en je laten meezwijmelen met de liefde. Mijn boekenkast staat er vol mee! Jana Schikorra is een nieuwe naam voor ons op de feelgood markt, maar in Duitsland is de schrijfster al razend populair. We kunnen nu kennismaken met haar schrijfstijl en liefdevolle verhalen in ‘De Ierse brievenbibliotheek’! Een verhaal met wel een paar haken en ogen.
In ‘De Ierse brievenbibliotheek’ maken we kennis met de jonge vriendelijke Katherine. Het leven lijkt haar voor de wind te gaan. Ze werkt op een leuke redactie, heeft goede vriendinnen waar ze graag het nachtleven mee opzoekt en ze woont op een fijne plek in München. Alleen blijft er iets aan haar knagen, het leven is niet helemaal compleet. Maar wat of wie dat moet opvullen, dat is een vraag die ze niet snel beantwoordt krijgt. Wanneer haar tante overlijdt en Kate het huis erft gaat ze voor het eerst sinds haar tienertijd weer terug naar Ierland, de plek waar ze opgroeide. Een plek die is omgeven met mysteries, doordat haar moeder haar abrupt heeft weggehaald na een verdrietige gebeurtenis. Weet Kate te vinden wat ze zoekt in Ierland en speelt daar misschien een mysterieuze maar uiterst knappe man een rol in? Schikorra brengt ons met Kate een fijn personage om te volgen. Iemand die altijd het juiste probeert te doen in het leven, maar best wat meer voor haarzelf op mag staan. Een personage dat je vanaf de eerste pagina wilt steunen en waar je gedurende het verhaal een mooie band mee opbouwt, waardoor je helemaal met haar meeleeft. Iets dat Schikorra in de hand werkt door ons naast Kate in het verhaal te plaatsen en zo echt met haar op pad te gaan. We lezen over haar emoties en gedachtes, maar houden vanwege het hij/zij-perspectief voldoende afstand om beetje bij beetje meer over haar te weten te komen. Een slimme zet van Schikorra die daarmee het hoofdpersonage ietwat mysterieus houdt en maakt dat je meer over haar te weten wilt komen.
‘Warm en liefdevol, maar wel een verhaal met wat haken en ogen’
De schrijfster presenteert ons een gedetailleerde, verhalende manier van schrijven die maakt dat je het idee hebt dat iemand het verhaal van Kate aan je voorleest. Maar het is ook hier dat ik het eerste puntje heb waardoor dit boek wel een aantal haken en ogen heeft. De schrijfstijl van Schikorra is zo beschrijvend dat het weinig ruimte laat voor eigen interpretatie. Ook zitten er hier en daar wat overbodige stukken in die het verhaal oprekken, maar niet in dienst staan van het verhaal. Zo maken twee personages een afspraak, maar wordt in het telefoongesprek erna nog eens benadrukt dat het volgens afspraak is. Terwijl dat niet ter discussie stond. Momenten die we meer terug zien komen en voor mij hier en daar de vaart er wel wat uithalen. Desalniettemin wordt dit voor mij wel goedgemaakt door de unieke verhaalinsteek die Schikorra heeft gekozen met een bibliotheek vol brieven. Brieven waarin mensen hun hart luchten, iets dat ze niet zouden durven naar degene zelf. De bibliotheek speelt een centrale rol en wordt mooi uitgelicht door de verhalen van de personages, iets waar mijn boekenliefhebbende hart alleen maar harder van gaat kloppen. Het zijn echter de kleine losse eindjes in het verhaal, waarbij wendingen die worden geïntroduceerd niet echt worden afgemaakt die ook hier weer een paar haken en ogen hebben. Voor mij doet dit niet al teveel afbreuk aan het verhaal en presenteert Schikorra ons nog steeds een fijn feelgood verhaal dat ook precies is wat het is: feelgood, warmte en romantiek. Want de liefde zit zeker in dit verhaal!
‘De Ierse brievenbibliotheek’ heeft wat haken en ogen, maar straalt zeker door het interessante hoofdpersonage, de mooie bibliotheek met achterliggende boodschappen en de liefde. Ik ben benieuwd naar het tweede deel.