Filmrecensie: Dumplin’

In 2016 maakten we voor het eerst kennis met girlpower personage Willowdean uit Dumplin’ van schrijfster Julie Murphy. Het boek werd een groot succes, tijd voor Netflix om er een film van te maken. Afgelopen week verscheen Dumplin’ dan eindelijk op het kanaal! Weet de film het boek te overtreffen?

‘Om te bewijzen dat iedereen er mag zijn, geeft de Texaanse Willowdean zich op voor een lokale schoonheidswedstrijd, georganiseerd door haar moeder, zelf ex-winnares. Wat ze niet verwacht is dat ze daarmee een hele nieuwe ‘movement’ van meiden creëert die strijden voor hetzelfde doel.’

Als er een film is waar ik lang naar heb uitgekeken, dan is het Dumplin’ wel. Vorig jaar werd de film al op de Amerikaanse versie van de streamingsdienst gezet, maar nu is het dan eindelijk tijd voor Nederland om kennis te maken met Willowdean en haar vrienden. En was het het wachten waard? Deels. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje teleurgesteld ben in de eerste helft van de film. Het verhaal kwam wat kabbelend op gang, sommige scènes leken meer te dienen als opvulling dan dat ze daadwerkelijk iets toevoegde aan de film. Erg jammer, aangezien de verwachtingen hoog waren vanwege het geweldige boek.

‘De girlpower momenten volgen elkaar in rap tempo op’

Nu we het kritiekpunt hebben gehad kan ik zeggen dat ik wel erg fan ben van de tweede helft van de film. Het moment waarop Willowdean besluit om deel te nemen aan de missverkiezing. De spanning komt er vanaf dat moment in, de girlpower momenten volgen elkaar in rap tempo op en de verhaallijn wordt mateloos interessant. Daarnaast duikt het verhaal vanaf dat moment ook in een wereld die voor de meeste niet heel bekend zal zijn: de wereld van de drag queens. De ontroerende, maar ook zeker grappige momenten die hierdoor ontstaan vagen voor mij het trage begin van de film helemaal weg. De makers geven je een uniek inkijkje in de wereld van de drag queens en weten dit op een prikkelende manier te verwerken in het verhaal. In één woord echt ‘geweldig!’

Een ander aspect wat ik erg goed vond aan deze film is de casting. Dat Jennifer Aniston een uitmuntende actrice is mag wat mij betreft duidelijk zijn. Ze zet de rol van de moeder van Willowdean met veel verve en emotie neer waardoor je haar personage echt leert kennen. Maar het is vooral hoofdrolspeelster Danielle MacDonald die weet te verrassen in deze film. Wat een geweldige actrice is dit! Ze weet precies de juiste snaar te raden, laat de radeloosheid zien die haar personage voelt, maar switch ook heel makkelijk over naar de kracht die haar personage ook bezit. Ik had deze actrice nog niet eerder aan het werk gezien, maar ben echt een fan.

Dumplin’ is een film voor de lange adem, maar meer dan de moeite waard om uit te kijken. Het vertelt niet alleen een prachtig ontroerend verhaal, maar geeft ook een inkijkje in unieke werelden. Daarnaast staat de muziek van Dolly Parton in deze film centraal, een groot pluspunt wat mij betreft. Het levert de nodige meezingers op!

Heb jij Dumplin’ ook gezien? Laat weten bij de reacties wat jij van deze film vindt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.