Een komische film met een ontroerend randje. Afgelopen week kwam de film ‘Instant Family‘ uit, Boekhopper reisde af naar Amsterdam waar in de Pathé Arena bioscoop de speciale vertoning van de film plaatsvond.
Mark Wahlberg en Rose Byrne spelen in ‘Instant Family’ een echtpaar dat drie kinderen adopteert. Al snel beseffen ze dat ze niet weten waar ze aan zijn begonnen. De rebelse 15-jarige Lizzy (Isabela Moner) stelt ze graag op de proef, haar jongere broertje voelt zich overal schuldig over en haar kleine zusje blijkt over een pittig karakter te bezitten.
‘Wauw!’ Dat was het enige wat ik kon zeggen nadat ik ‘Instant Family’ had gezien. Ik had verwacht dat het een komische film zou worden waarbij het vooral zou gaan om de streken die de kinderen uithalen, maar boy was I wrong! De tranen stonden mij aan het eind van de film in de ogen van ontroering. ‘Instant Family’ is zeker een grappige film, het aantal keren dat de zaal helemaal dubbel lag van het lachen was niet op een hand te tellen. Maar de emotionele ondertoon in deze film kwam totaal onverwachtst en tilde het naar een hoger niveau.
In ‘Instant Family’ (gebaseerd op een waargebeurd verhaal) wordt het adoptiesysteem blootgelegd, met alle hartbrekende verhalen die helaas daarbij horen. Zo zijn de kinderen die in de film worden geadopteerd in het adoptiesysteem beland omdat hun moeder verslaafd is en in de gevangenis zit. De makers van ‘Instant Family’ drukken je subtiel met de neus op de schrijnende feiten dat er dagelijks kinderen in pleeggezinnen belanden.
In ‘Instant Family’ (gebaseerd op een waargebeurd verhaal) wordt het adoptiesysteem blootgelegd, met alle hartbrekende verhalen die helaas daarbij horen.
Een verhaal kan nog zo ontroerend zijn, maar als er niet goed wordt geacteerd dan komt het niet over. Ik zou bij een ontroerende film niet meteen hebben gedacht aan Mark Wahlberg en Rose Byrne, beide toch meer bekend om de komische rollen die ze spelen, maar jeetje wat zijn ze goed gecast. Van beide krijg je in ‘Instant Family’ een hele andere kant te zien. Wahlberg weet de ontroeren in de momenten die hij speelt met Isabela Moner, waarin hij de wanhoop van een nieuwe vader perfect weet te vangen. Ook Byrne vindt in Moner een goede tegenspeler. Beide actrices complimenteren elkaar acteerwerk en weten zo de gevoelige snaar te raken. Vooral in de scène waarin je ziet dat de vijftienjarige Lizzy haarzelf meer begint open te stellen naar haar pleegmoeder raakt tot op het bot.
Het mag duidelijk zijn dan is echt fan ben van ‘Instant Family’. Niet alleen de acteurs zijn goed gecast en weten elkaar naar een hoger niveau te tillen, ook het camerawerk is spot on. Lange shots van veraf, close ups op het moment dat de wanhoop het meest zichtbaar is. Alles komt samen in deze film, maar vooral de boodschap die in dit verhaal zit maakt dit een van mijn favoriete films aller tijden: iedereen heeft liefde nodig en wil graag geaccepteerd worden. Dat het dan ook nog eens een inkijkje geeft in het adoptiesysteem en de hartverscheurende verhalen die daarbij horen maakt deze film voor mij alleen maar meer uniek. Ja, de scriptschrijvers hebben erop gelet dat dit een grappige film is geworden, maar zorgen er tevens voor dat het verhaal helemaal klopt en emotionele scènes niet uit de weg worden gegaan.
Heb jij ‘Instant Family’ ook gezien? Laat weten bij de reacties wat jij van de film vond!