Voor de eerste keer verliefd worden, we herinneren het onszelf allemaal nog wel. De eerste keer het gevoel van vlinders in je buik, aan niets anders kunnen denken dan de ander en urenlang dromen over je toekomst samen. Iets dat hoofdpersonage Sam in het nieuwe boek van Annabel Monaghan ook deed. Alleen brak hij haar hart. Nu veertien jaar later komen ze elkaar weer tegen en broed er misschien toch nog wel meer dan ze in eerste instantie willen toegeven. We lezen erover in ‘Ik zie je volgende zomer‘.
‘Sam heeft de perfecte verloofde, een geweldige baan in Manhattan, en is onderweg naar een trouwlocatie vlak bij het strandhuis van haar familie op Long Island. Maar vanaf het eerste moment heeft ze het gevoel dat er iets niet klopt. Haar jeugdliefde Wyatt blijkt ook aanwezig te zijn. Maar waarom zou een dertigjarige, verloofde vrouw in paniek raken van degene die haar hart brak toen ze zeventien was? Eenmaal aan zee overspoelen Sams herinneringen haar volledig. Het gevoel van Wyatts huid op de hare, hun nachten aan het strand, en de reden van hun breuk. En nu blijkt hun connectie sterker dan ooit. Ze zal een keuze moeten maken…’ (Uitgegeven door A.W. Bruna, vertaald door Erica Feberwee).
Annabel Monaghan, de feelgoodschrijfster die gaat voor mooie verhalen met ontroerende onderliggende lijnen en realistische vibes, weet ons al jaren aan de pagina’s gekluisterd te houden. Iets dat ze ook zeker doet met haar meest recent verschenen boek ‘Ik zie je volgende zomer’.
In ‘Ik zie je volgende zomer’ maken we kennis met Sam. Voor de buitenwereld lijkt haar leven op rolletjes te lopen. Ze heeft een leuke verloofde, een goede baan en structuur in haar leven. Maar veertien jaar geleden was ze alles behalve van de structuur in haar leven en liet ze het meer de vrije loop gaan. Haar vakanties in Long Island waren het hoogtepunt van haar jaar, maar nu kan ze er niet meer dan drie dagen rondbrengen zonder teveel uit haar ritme te gaan. En hoewel ze het liefst zo snel mogelijk naar huis gaat, kan een speciaal iemand er misschien wel voor zorgen dat ze toch weer wat meer gaat genieten van het leven. Monaghan brengt ons met Sam een interessant personage om te volgen. Iemand die in het begin van het verhaal redelijk ongrijpbaar is, door haar stugge manier van leven. Alles plaatst ze in hokjes, waardoor echt een connectie met haar vormen ietwat lastig is. Maar beetje bij beetje zien we haar de kaders loslaten en haarzelf terugvinden. Een groei waar we mooi deelgenoot van worden gemaakt door de schrijfster die het verhaal optekent in de ik-vorm. Hierdoor staan we als een vriendin naast Sam en volgen we haar groei mooi over haar schouders mee. Ook Wyatt leren we goed kennen in het verhaal, die van de schrijfster zijn eigen hoofdstukken heeft gekregen. Hoewel Sam zeker op de voorgrond staat, zijn de hoofdstukken heerlijk om even zijn hoofd in te duiken en echt te begrijpen waarom de twee uit elkaar zijn gegaan.
‘Een verhaal dat overtuigt door de onderliggende lagen!’
Monaghan brengt ons een indrukwekkend verhaal over een vrouw die haarzelf weer terug moet vinden, die mag losstappen van de gebaande kaders om haar leven meer op zijn beloop te laten. Die mag omarmen dat de liefde soms niet zo snel komt als ze zou willen. Dit doet Monaghan met een mooie gedetailleerde pen, waarmee ze ons goed meeneemt in de gedachtes van haar personages. Daarbij brengt ze ons een mooi tweeluik, waarin we fragmenten uit het verleden krijgen en het heden. Een mooie manier om een vol verhaal neer te zetten waarin we alles meekrijgen en vragen geleidelijk aan worden beantwoord. De schrijfster zet een verhaal neer met onderliggende lagen, maar geeft ons ook waar we naar verlangen in het feelgood genre: een flinke dosis romantiek. Iets dat we verveelvoudig terug zien komen in dit verhaal en ik kan je zeggen: hij is zeker swoon worthy!
‘Ik zie je volgende zomer’ is een pakkende roman van de hand van Monaghan. Vooral in de onderliggende lagen en door de groei van Sam weet ze je vast te houden aan de pagina’s. Iets dat nog meer versterkt wordt door haar mooie gedetailleerde schrijfstijl en de flinke dosis liefde in het verhaal!