Je houdt ervan of je vindt het helemaal niets, klassiekers. Ik behoor zeker tot de eerste categorie. De boeken van Jane Austen lees ik toch wel iedere winter, de Grimm sprookjes blijven een van mijn favorieten en de verhalen van A.A. Milne over het schattige beertje met zijn vrienden lees ik nog regelmatig. Anna Karenina van Tolstoj staat ook hoog op mijn lijstje van favoriete klassiekers, en laat dat nou net een van de favoriete boeken van schrijfster Jenny Lee zijn. Ze schreef er een moderne hervertelling van in de vorm van het prachtige Anna K.
‘Anna K. is zeventien jaar oud en staat aan de top van de Manhattan en Greenwich society (alhoewel haar paarden en honden voor haar op nummer 1 staan). Alexander W. is haar perfecte, ietwat saaie vriendje, en haar strenge Koreaans-Amerikaanse vader is haar hele leven al trots op haar geweest. Ze lijkt het dus allemaal perfect voor elkaar te hebben.
Terwijl haar vrienden het moeilijk hebben met hun alledaagse tienerlevens, lijkt Anna er altijd boven te staan. Totdat ze ‘graaf’ Alexia Vronsky ontmoet op Grand Central. Hij is een beruchte playboy die al jaren van kostschool naar kostschool hopt en slechts voor zijn eigen plezier lijkt te leven. Op papier is hij het tegenovergestelde van Anna. Maar vanaf hun ontmoeting wordt alles anders…
Alexia en Anna voelen zich onvermijdelijk tot elkaar aangetrokken en Anna moet beslissen hoeveel van haar leven ze op wil geven om met Alexia verder te gaan. Maar dan dreigt een schokkende onthulling hun relatie te vernielen en wordt Anna gedwongen zich af te vragen of ze zichzelf überhaupt wel écht kent…’
Bij het zien van de cover van Anna K. was ik meteen benieuwd naar het verhaal, al helemaal toen ik hoorde dat het een hervertelling was van Anna Karenina, toch wel één van de meest iconische liefdesverhalen uit de geschiedenis. Hoewel het alweer een flinke tijd geleden is dat ik het origineel heb gelezen, herinnerde ik mij het epische, tragische liefdesverhaal tussen de hoofdpersonages nog als de dag van gisteren. Ik was dan ook erg benieuwd hoe schrijfster Jenny Lee dit verhaal zou omzetten naar de huidige tijd, en daar is maar één antwoord op: met verve! Wat heeft Lee een prachtig verhaal neergezet, rijk aan worldbuilding, rijk aan personages en rijk aan prachtige verwijzingen naar het origineel.
In Anna K. maken we kennis met hoofdpersonage Anna. Op jonge leeftijd staat ze al aan de top van de Manhattan society, heeft ze een perfect vriendje en vrienden die haar adoreren. Alles verandert als Alexia Vronsky haar leven inloopt. De twee raken op slag verliefd, maar een schokkende onthulling zet alles op scherp. Met de moderne versie van Anna zet Lee een fijn personage neer waar je als lezer al snel mee mee kunt leven. Hoewel ze het verhaal vanuit de alwetende persoon schrijft, waardoor je het idee hebt dat je als een vogel boven het verhaal hangt, brengt de schrijfster je dichtbij de personages. Anna mag dan ontzettend populair zijn, ze heeft ook zo haar moeilijkheden in het leven. Lee heeft de nadruk erop gelegd om Anna echt ‘menselijk’ te maken, iemand met gebreken. Waardoor je haar al snel in je hart sluit.
‘Een prachtige YA hervertelling’
Het verhaal is geschreven als een prachtige mozaïek vertelling, waardoor je over alle personages iets te weten komt. Hoewel ik er in het begin zeker aan moest wennen om een verhaal met 12 personages vanaf de eerste pagina te kunnen volgen, werkt deze manier van schrijven perfect voor dit verhaal. Ja, je moet even de tijd nemen om te wennen, maar door deze vertelling leer je de personages goed kennen en krijg je ook een rond verhaal. Alsof een televisieserie zich heeft vertaald naar het papier en ieder hoofdstuk een nieuwe aflevering is. Dit maakt het verhaal daarnaast ook nog eens erg verslavend, ik kon niet stoppen met lezen. Dit is vooral toe te schrijven aan de beeldende schrijfstijl van Lee. Ze zet je niet alleen een verhaal voor, nee, ze neemt je er echt in mee. Je loopt over straat met de personages, bezoekt feesten met ze. Ziet ze op hun goede en slechte momenten. En daarbij heeft de schrijfster iets heel bewonderenswaardigs weten te doen, alle 12 de personages hebben hun eigen stem, ook al is het geschreven vanuit de alwetende persoon. Je weet over wie Lee het heeft doordat ze hun manier van doen en taalgebruik vanaf de eerste pagina perfect weet te onderscheiden en verwoorden.
Ik ben meer dan positief verrast door Anna K. Het boek is een prachtige hervertelling van het originele verhaal van Tolstoj, maar staat wat mij betreft ook op zichzelf als een geweldig YA-verhaal. Lee weet te overtuigen door de fenomenale manier van verhaalvertelling, de pakkende personages en de epische liefdes.
Heb jij Anna K. ook gelezen, laat weten bij de reacties wat jij van dit verhaal vindt!