Darius kampt met depressies en heeft het gevoel nergens bij te horen. Als hij met zijn ouders en zusje op bezoek gaat bij familie in Iran komt daar verandering in. Adib Khorram schreef het indrukwekkende verhaal ‘Darius de Grote is niet oké’ dat een paar weken geleden verscheen.
‘Darius reist met zijn familie af naar Yazd, de woonplaats van zijn ernstig zieke Iraanse opa. Hij is bang moeilijk te kunnen aarden in een land waar hij eigenlijk niets mee heeft, en voelt zich buitengesloten te midden van zijn familie. Hij is het wel gewend – door zijn depressie heeft hij nooit het gevoel gehad ergens makkelijk in te passen. Totdat Darius Sohrab ontmoet. Door Sohrab voelt hij zich beter over wie hij is en begint hij zich steeds meer verbonden te voelen met zijn moederland.’ Vertaald door Tjalling Bos
‘Met het verhaal over Darius wilde ik laten zien hoe depressie iemands leven kan beïnvloeden zonder allesbepalend te zijn – als iemand die ermee leeft, en die van mensen houdt die ermee leven’. Een afsluitend woord van schrijver Adib Khorram die ‘Darius de Grote is niet oké’ in een zin ontzettend veel lading meegeeft. Wat heeft Khorram een prachtig verhaal neergezet waarin alles samenkomt: een unieke verhaal vol ontroerende momenten, het mooiste uit de Iraanse cultuur en het onder de aandacht brengen van depressie op een respectvolle manier. ‘Darius de Grote is niet oké’ overtuigt niet alleen op alle vlakken, het blaast je omver en houd je nog dagenlang bezig.
‘Wat heeft Khorram een prachtig, respectvol verhaal neergezet’
In het verhaal maken we kennis met Darius, een Iraans/Amerikaanse jongen die aan depressies lijdt. Hij heeft het gevoel nergens bij te horen en wordt gepest. Als hij met zijn ouders op vakantie gaat bij familie in Iran verandert dit langzaamaan. Khorram laat de lezers kennismaken met zijn geesteskind door niet alleen dialogen met andere personages weer te geven maar ook een kijkje in zijn hoofd te geven. De depressie is voelbaar waardoor je al snel met de hoofdpersoon meeleeft, maar Khorram laat het niet de overhand nemen. Hierdoor blijft het verhaal in balans en voelt het op geen een punt te zwaar. Fijn, want waar de afgelopen tijd steeds meer in extreme wordt geschreven, weet de schrijver een uniek verhaal neer te zetten in het genre.
Niet alleen de hoofdpersoon maakt dit verhaal uniek en uitermate boeiend om te blijven lezen. Ook de Iraanse cultuur die in het boek is verwerkt met onder ander Iraanse woorden en gebruiken geeft dit boek net even dat extraatje. Darius weet zelf niet heel veel over de cultuur van zijn moeders moederland, gezamenlijk kom je achter mooie details en weetjes. Dit gaat gepaard met de vlotte, pakkende schrijfstijl van Khorram. De nieuwbakken auteur weet zich te onderscheiden door zijn detailrijke schrijfstijl te mixen met kordaten uitspraken die de rauwe emoties van zijn personages naar voren brengen. Een fijne schrijfstijl ontstaat die aanzet tot het meteen uit willen lezen van het boek.
Het mag duidelijk zijn, ik ben fan van ‘Darius de Grote is niet oké’. Niet alleen de prachtige verhaallijn met oog voor de Iraanse cultuur en het respectvol neerzetten van een interessant personage die lijdt aan depressie, maar vooral de pakkende schrijfstijl van Adib Khorram maakt dit een feest om te lezen.
Heb jij ‘Darius de Grote is niet oké’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van dit boek vindt!
