Er zijn maar weinig verhalen die echt je adem weten te benemen. Angie Thomas kreeg het een aantal jaar geleden bij veel lezers voor elkaar met ‘The Hate U Give’. Het boek werd massaal omarmt door de YA-community, gehele fanpagina’s werden opgericht en iedereen keek reikhalzend uit naar wat deze schrijfster ons nog meer zou brengen. Thomas keert dit jaar terug naar haar debuut met een prequel op THUG genaamd ‘De roos uit het beton‘.
‘Er is één ding waar de zeventienjarige Maverick Carter zeker van is: een échte man zorgt voor zijn familie. Als zoon van een voormalig berucht bendelid doet Mav dat op de enige manier die hij kent: hij dealt voor de King Lords. Met het geld kan hij zijn moeder helpen, die zich met twee banen te pletter werkt om voor hen te zorgen terwijl zijn vader in de gevangenis zit. Zijn leven is niet perfect, maar hij heeft een beeldschone vriendin en een neef die altijd achter hem staat, dus Mav heeft het gevoel dat hij alles redelijk onder controle heeft. Totdat hij erachter komt dat hij vader wordt…
Plotseling heeft hij een baby, Seven, die niet zonder hem kan. En hij komt er al snel achter dat drugs dealen, hard studeren en voor een pasgeboren baby zorgen moeilijker te combineren is dan hij dacht. Dus wanneer Mav de kans krijgt om het rechte pad te bewandelen, grijpt hij die met beide handen aan. Hij zal iedereen die hem bestempelt als hopeloos tuig hun ongelijk bewijzen. Alleen is weglopen niet zomaar een optie, niet wanneer er King Lord-bloed door je aderen stroomt. Loyaliteit, wraak en verantwoordelijkheid dreigen Mav te verpletteren, zeker als er iemand van wie hij houdt op brute wijze wordt vermoord. Uiteindelijk zit er maar één ding op: Mav moet zelf ontdekken wat het betekent om een echte man te zijn.‘ (Uitgegeven door Moon Uitgevers, vertaald door Aimée Warmerdam).
Wauw, wauw, wauw dat is het enige dat ik kon zeggen na het lezen van ‘De roos uit het beton’. Ik had niet verwacht dat Thomas haar prachtige YA THUG zou kunnen overtreffen, maar ik denk dat ze dat zeker heeft gedaan met deze prequel. Wat een ontroerend, tranentrekkend mooi geschreven coming-of-age verhaal zet de schrijfster neer! Maak je maar op voor een lovende recensie, want dit boek is in een woord: uitmuntend!
Maverick, een interessant personage uit THUG krijgt in ‘De roos uit het beton’ zijn eigen verhaallijn, en wat een verhaallijn! Op zeventienjarige leeftijd komt hij erachter dat hij een zoon heeft, tijd om de gevaarlijke situaties waar hij zich iedere dag in bevindt achter zich te laten en voor zijn familie te gaan zorgen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Thomas neemt ons met Mav weer helemaal terug in de wereld van The Hate U Give, vol jongeren die iedere dag moeten vechten voor een goed bestaan. Maverick is daar geen uitzondering op, hij denkt voor zijn familie te zorgen door zich in te laten met foute zaken, maar is daarnaast een jongen met het hart op de juiste plek. Een personage dat hyper realistisch aanvoelt. Thomas krijgt het voor elkaar om realistische verhalen neer te zetten, die geen aaneenschakeling zijn van gebeurtenissen die in het echte leven zouden kunnen gebeuren, maar realistisch aanvoelen omdat we dichtbij worden gebracht, het leven van de personage meebeleven door de intense emoties die naar papier zijn gebracht en zo echt voelen.
‘IJzersterk verhaal!’
‘De roos uit het beton’ heeft die bekende coming-of-age vibe die we ook in het vorige deel terug zagen komen. We zien hoe Mav van de ene op de andere dag volwassen moet worden, voor zijn gezin moet zorgen en daardoor afscheid moet nemen van de fouten dingen in zijn leven. Hoewel de gebeurtenissen niet zo intens naar papoer gebracht waren als in THUG zet Thomas een verhaal neer waar je vanaf het eerste moment in wordt meegezogen. Het eerste hoofdstuk is ijzersterk en dat zet meteen de toon voor de rest. Dit in combinatie met de schrijfstijl van de schrijfster die helemaal in dienst staat van het verhaal, heerlijk vlot is maar ook gedetailleerd genoeg om situaties beeldend te maken, zorgt voor een overtuigend verhaal. Daarnaast ben ik vooral onder de indruk van de manier waarop Thomas het wederom voor elkaar heeft gekregen om complexe onderwerpen uit te lichten. Zo werpt ze een blik op kansengelijkheid, racisme, tiener-ouderschap en vechten om te overleven. Waarbij vooral één onderwerp mij echte de tranen in de ogen bracht van ontroering: de band die Maverick gaandeweg het verhaal opbouwt met zijn zoon. Je ziet hem in de eerste hoofdstukken worstelen, niet weten wat hij moet doen, maar met iedere pagina die je omslaat wordt dit beter. Zijn zoon wordt een houvast voor hem, een baken van licht. Thomas heeft dit prachtig in het verhaal verwerkt en geeft het daarmee de warmte waar je naar zoekt tussen de schrijnende gebeurtenissen die in het verhaal voorkomen.
‘De roos uit het beton’ is wederom een parel van de hand van Thomas. Zoals ik al schreef overtreft het wat mij betreft THUG. Hoewel het verhaal minder intens is dan THUG zet de schrijfster met deze prequel een tranentrekkend mooi verhaal neer dat je niet in de koude kleren gaat zitten. De complexe personages die hyper realistisch aanvoelen, de overtuigende verhaallijn en de schrijfstijl die het helemaal compleet maakt, maken dit een boek om in één zit uit te lezen!
