Recensie: ‘De schilder van Barcelona’, Ildefonso Falcones

Zijn boeken staan bekend door zijn meeslepende verhalen over het oude Spanje, zijn beeldende schrijfstijl en zijn pakkende personages. Uiteraard heb ik het over schrijver Ildefonso Falcones, een schrijver die zich de afgelopen jaren in steeds meer harten van historische romanliefhebbers heeft genesteld. Dit najaar brengt hij ons een nieuw pareltje van zijn hand ‘De schilder van Barcelona‘.

Barcelona, 1901. Er heerst grote sociale onrust in de stad: de armoede van de laagste klassen botst met de luxe van de grote boulevards, waar steeds meer schitterende gebouwen verrijzen.

Dalmau Sala, een arme kunstenaar, zit gevangen tussen deze twee werelden. Aan de ene kant die van zijn familie, en van Emma, zijn grote liefde, die actief de arbeidersstrijd steunen. Aan de andere kant die van het werk in de keramiekfabriek van zijn mentor Don Manuel Bello, een rijke, conservatieve bourgeois. Daar bevindt hij zich in het hart van het artistieke milieu en krijgt hij fantastische opdrachten van de gegoede burgerij. Dalmau worstelt om zijn eigen pad te vinden, als man en als kunstenaar. Welke kant kiest hij?

Er zijn maar weinig schrijvers waarvan de boeken wereldwijd zo’n indruk achterlaten, dan bij de boeken van Ildefonso Falcones. Ik was helemaal in de ban van ‘De kathedraal van de zee’, een van zijn eerdere werken en kon dan ook mijn geluk niet op toen ik hoorde dat er een nieuw verhaal van de hand van Falcones zou verschijnen. Wederom reizen we af naar het door de schrijver geliefde Spanje, waar we dit keer terug in de tijd gaan naar de vorige eeuw. Falcones zet met ‘De schilder van Barcelona’ een weergaloos, indrukwekkend verhaal neer dat je nog lang zal bijblijven!

Barcelona in het jaar 1900, een groot verschil met de bruisende stad die het in de afgelopen decennia is geworden. De armoede overheerst, vrouwen worden onderdrukt en de macht ligt in de handen van de rijkste mensen en de kerk. Hoofdpersoon Dalmau, een kunstenaar uit een arbeidersgezin, neemt je mee in deze roerige tijd van opstand, vechten voor je leven en overtuigingen. Met kunstenaar Dalmau zet Falcones een fijn personage neer om je een goed beeld te geven van deze tijd. De schrijver heeft namelijk een grote voorliefde voor kunst en laat dit een rode draad zijn door een verhaal dat verder bol staat van de historische gebeurtenissen. Waargebeurde gebeurtenissen, wel te verstaan. Falcones dompelde zich weer onder in de wereld van het oude Spanje, veranderde hier en daar een datum om het beter op elkaar aan te laten sluiten, maar schetst verder een realistisch beeld.

‘Wauw, wauw, wauw wat een meeslepend, episch verhaal!’

Naast Dalmau maken we kennis met hoofdpersonage Emma, de belichaming van de strijdlust van de arbeidersbeweging die zich in de vorige eeuw vrij probeerde te vechten van de beklemmende macht van de rijkste en de kerk. Een feminist die strijd voor haar doelen en overtuigingen. Met Dalmau en Emma zet Falcones twee personages neer die de lezer perfect meenemen in het Barcelona van 1900. In de tijd waarin de kunst hoogtij vierde, de macht van de kerk en de rijkste steeds meer afbrokkelde en vrouwen streden voor hun rechten en die van de arbeiders (onder andere voor een 8-urige werkdag). Door het verhaal vanuit twee perspectieven te schrijven, in de hij/zij-vorm, ontstaat er al snel een band met de twee personages en zit je vanaf de eerste pagina helemaal in het verhaal. Dit is uiteraard ook toe te schrijven aan de geweldige schrijfstijl van Falcones, want jeetje wat kan deze man schrijven! Hij brengt niet alleen het verleden van Spanje op een meeslepende wijze tot leven, je hebt als lezer het idee dat je zelf aanwezig bent in deze tijd. De schrijver neemt je aan de hand mee door de straten van Barcelona, laat je meerennen tijdens de opstanden en weet met zijn schilderachtige pen ieder kunstwerk uit deze tijd zichtbaar te maken.

Wauw, wauw, wauw! Wat een prachtig, indrukwekkend verhaal het Falcones geschreven. Een verhaal dat raakt, je aan het denken zet, maar je vooral uren aan de pagina’s gekluisterd houdt. Daarnaast een verhaal dat nog meer indruk maakt door het ontroerende voorwoord van Falcones. “Toen ik aan dit boek begon genoot ik een goede gezondheid, maar door een ernstige ziekte typte ik de punt achter deze roman met een gevoel van honderden speldenprikken in mijn vingertoppen. Ik draag dit boek op aan iedereen die net als ik tegen kanker vecht…” Falcones verblijdt de wereld al jaren met de meest meeslepende boeken, ik hoop dat hij er nog velen mag schrijven.

Heb jij ‘De schilder van Barcelona’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van dit boek vindt!

2 Comments

Add Yours
  1. 1
    MyMyriam

    Heb er ook van genoten. Maar toch wat langdradig soms. Genieten van het mooie Barcelona en een ongekend historisch tijdperk beleven. Foutje voor zijn schilderij kreeg hij 150 peseta en in de epiloog heeft hij het over 50.

  2. 2
    Marjan

    Prachtig boek, Barcelona en de tijd waarin als die bijzondere gebouwen werden gemaakt komt tot leven. Wat is de sociale ongelijkheid rampzalig geweest en de rol van de kerk en de politiek dubieus. Interessant thema vind ik de mate waarin een mens zich net andermans leven kan of mag bemoeien, de beslissingen die iemand voor een ander neemt: iets verzwijgen, verborgen houden, en de enorme uitwerking die dit kan hebben. En de moeite die het een kunstenaar kan kosten om zijn eigen stijl te vinden en gemotiveerd te blijven om die naar buiten te brengen, terwijl tegenslagen dat lijken te verhinderen. Een gelaagde roman, erg goed geschreven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.