Een verhaal over de kracht van familie, je ontstaansgeschiedenis en waar hoor je bij. Het is de basis voor het nieuwe boek van Cao Wenxuan, ‘Dragonfly Eyes‘, een prachtig YA-boek dat je zal verbazen, inspireren en vooral zal verrassen door hoe ontzettend goed het is geschreven!
‘Ah-Mei and her French grandmother, Nainai, share a rare bond. Maybe because Ah-Mei is the only girl grandchild, or maybe because the pair look so alike – and because neither look much like the rest of their Chinese family. Politics and war make 1960s Shanghai a hard place to grow up, especially when racism and bigotry are rife, and everyone is suspicious of Nainai’s European heritage. Ah-Mei and her family suffer much in this time of political upheaval, and when the family silk business falters, they are left with almost nothing. But Ah-Mei and her grandmother are resourceful, and they have one another – and the tenderness they share brings them great strength.‘ (uitgegeven door Cao Wenxuan).
Je hebt van die boeken waarbij je de eerste pagina leest en meteen weet, deze gaat moeilijk worden om weg te leggen. Waar je bij de eerste regel realiseert dat dit zo maar eens een van je nieuwe favoriete kan worden. ‘Ah Mei looked different from other children, she was different. Where she went, silent eyes stared at her from all directions.’ Wenxuan heeft een verhaal geschreven over liefde, familiebanden, waar iedere YA-liefhebber van gaat genieten!
We beginnen het verhaal in een café in Frankrijk waar een zeeman verliefd wordt op een Française. Wat volgt is een wervelend liefdesverhaal dat je meeneemt door de geschiedenis van China, om te eindigen in Shanghai bij de jonge Ah-Mei. Beetje bij beetje ontrafelt haar geschiedenis zich voor de lezer en maken we kennis met alle kleurrijke personages in het boek. Vooral Ah-Mei en haar oma Océane leren we goed kennen. Doordat het verhaal is geschreven aan de hand van herinneringen die generatie op generatie worden doorgegeven, maken we kennis met Océane. We lezen hoe ze verliefd werd, hoe ze haar gezin stichtte en het familiebedrijf van haar man overnam. Wenxuan beschrijft het verhaal vanuit de alwetende persoon waardoor je als een vogel boven het verhaal hangt en je zo een goed beeld krijgt van het leven van de personages. Daarbij leren we Ah-Mei vooral kennen tussen de regels door. Niet veel hoofdstukken zijn specifiek aan haar gewijd, maar doordat ze veel voorkomt in de verhalen van haar oma weten we toch hoe ze in elkaar zit, wat haar dromen zijn. Een unieke manier van het introduceren van een personage, wat het ontzettend leuk maakt om kennis met haar te maken.
‘Een verhaal om niet snel te vergeten!’
Wenxuan schrijfstijl schittert door de gedetailleerdheid. We zitten als lezer echt in de situatie die wordt beschreven, lopen door de straten van China en schuiven aan tijdens familiediners. De schrijver is daarnaast een ster in het maken van een verhaal waarin de liefde en de krachtige familieband voelbaar is. Dit in combinatie met zijn onderwerpkeuze zorgt voor een fascinerend verhaal. Wenxuan schuwt er namelijk niet van terug om ook de pijnlijke details van het leven in China in de vorige eeuw naar voren te brengen. Zo lezen we onder andere over de hongersnood. Hoewel deze onderwerpen naar voren komen en worden behandeld, voelt het verhaal op geen een punt te zwaar. De balans tussen luchtigheid en zwaarte blijft door het hele verhaal goed in stand.
Wat dit verhaal voor mij vooral zo prachtig maakt is dat het een familiegeschiedenis blootlegt, zonder daarbij teveel nadruk te leggen op het feit dat dit de verhaalinsteek is. Niet eerder zag ik dit in een boek voor jongeren terugkomen en deze verhaalinsteek werkt dan ook verfrissend. Het zorgt dat je wordt verrast, je soms verbaast over wat er allemaal gebeurt en meeleeft met de personages. Een verhaal om niet snel te vergeten!
