Recensie: ‘Een kleine verrassing’, Hendrik Groen

Duizenden lezers volgden de avonturen van Hendrik Groen en goede vriend Evert in ‘Pogingen iets van het leven te maken’ en ‘Zolang er leven is’. Hendrik Groen (pseudoniem van de schrijver) brengt ons dit jaar ‘Een kleine verrassing‘, een prequel die zich tien jaar voordat Hendrik en Evert naar het verzorgingstehuis gaan afspeelt.

Hendrik Groen en Evert Duiker, trouwe vrienden in voor- en tegenspoed, zijn de zeventig ruim gepasseerd en het leven is in kalm vaarwater terechtgekomen. Elke week bezoeken ze elkaar, spelen een potje schaak, drinken een borrel en eten een hapje. Onderwijl nemen ze het leven door.

Maar op zekere dag wordt de rust ruw verstoord als Evert bij Hendrik aankomt met als verrassing een onverwachte kleine gast. In een vlaag van verstandsverbijstering is hij aan de wandel gegaan met een éven onbeheerd achtergelaten kinderwagen met baby. Goeie grap, dacht Evert, maar Hendrik denkt daar anders over: die vindt het ongelooflijk stom.

Als babysitter doen de vrienden het heel aardig, terwijl ze zinnen op een manier om het kleintje zo snel mogelijk weer ongezien bij de ouders terug te brengen. Maar het blijkt nog helemaal niet zo eenvoudig om van het ongewilde pleegouderschap af te komen.

Het was te verwachten, met de prequels die de afgelopen tijd als paddestoelen uit de grond schieten, kon de grappige verzorgingstehuis avonturier der avonturiers uiteraard niet ontbreken. En wat een geweldige prequel heeft Hendrik Groen met ‘Een kleine verrassing’ neergezet. Alsof je favoriete soap is vertaald naar papier. Denk: uitermate grappig, lekker vlot zoals we van de schrijver gewend zijn en met de nodige spanning. Groen zet met ‘Een kleine verrassing’ een sprankelend verhaal neer en blijft weg van de prequel clichés, zoals lange pagina’s vol met uitleg. Voor de Hendrik Groen fans zal het wel even wennen zijn. Waar er in de vorige boeken veel plaats was voor langere passages en ook enige ontroering is deze prequel vooral de snelle, vlotte vertelling van een spannend avontuur dat uit meerdere perspectieven is beschreven. Desalniettemin zeker niet minder leuk!

‘Alsof je favoriete soap is vertaald naar papier’

Groen’s schrijfstijl is zoals we van hem gewend zijn, ontzettend grappig. Zo schrijft hij bijvoorbeeld: ‘Alleen bij het woord ‘koek’ krabbelt hij overeind om met een scheve kop voor me te gaan staan wachten totdat hij een koekje krijgt. Bas is waarschijnlijk de enige kat in Nederland die er elke week een pond roomboterallerhande van de HEMA doorheen jaagt.’ Met dit boek laat de schrijver ook een andere kant van zichzelf zien, door vanuit meerdere perspectieven het verhaal te belichten. Een schrijfstijl die zeker naar meer smaakt. Groen heeft in ‘Een kleine verrassing’ een rond verhaal gecreëerd door alle mensen die betrokken zijn bij de zogenoemde ‘ontvoering’ van de baby aan het woord te laten. Al heeft de schrijver er wel voor gezorgd, met een ietwat slimme zet, dat je vooral met Hendrik als lezer een band voelt. Zijn perspectief wordt vanuit de ik-vorm geschreven, de rest vanuit de hij/zij-vorm. Deze twee vormen weet Groen op een mooie manier met elkaar te vervlechten door gebruik te maken van korte hoofdstukken. Hiermee werkt hij tevens het fenomeen ‘ik lees nog een hoofdstuk’ in de hand. Ik kon het boek niet meer wegleggen en heb het in een avond uitgelezen!

‘Een kleine verrassing’ is een op en top Groen. Grappig, vlot en pakkend geschreven, een echt avontuur dat je gelezen wilt hebben!

Heb jij ‘Een kleine verrassing’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van dit boek vindt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.