Nog vier dagen tot kerst en daarbij mag natuurlijk een boek in kerstsferen niet ontbreken. Natalie Cox schreef ‘Een onverwachte kerst‘.
‘Charlie houdt niet van Kerstmis, en dit zou wel eens de ergste decembermaand van haar leven kunnen worden. Haar vriend heeft haar ingeruild voor zijn personal trainer, haar appartement is getroffen door een gaslek en haar moeder heeft besloten de feestdagen met haar vijfde man in Australië door te brengen.
Single, met een lichte hersenschudding en tijdelijk dakloos, stemt Charlie er schoorvoetend mee in de feestdagen door te brengen in Devon, om mee te helpen in de hondenopvang van haar nichtje. Maar haar plannen voor een rustige plattelandskerst met enkel harige viervoeters als gezelschap vallen in duigen als ze de Duitse dog Malcolm en zijn onweerstaanbare (maar helaas verloofde) baasje Hugo ontmoet. En als klap op de vuurpijl is er ook nog Cal, de aantrekkelijke maar vreselijk arrogante lokale dierenarts. Deze kerst zou wel eens interessanter kunnen worden dan Charlie ooit had verwacht.’
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik tel de dagen naar kerst al af vanaf begin november. Kerst is toch wel een van mijn favoriete feestdagen, het liefst compleet met heerlijk ruikende kerstboom, een witte laag sneeuw buiten en uiteraard een goed verhaal. ‘Een onverwachte kerst’ van Natalie Cox viel een aantal weken geleden al op de deurmat, maar ik heb ermee gewacht tot de kerstperiode in volle gang was om hem te lezen en dat stelde zeker niet teleur. ‘Een onverwachte kerst’ is een echte feelgood roman, zo eentje waar je het liefst mee op de bank gaat zitten met een kop thee, chocoladereep en kleedje en dan uren achter elkaar doorleest. Dat er in dit boek dan ook nog een mega schattige hondjes voorkomen met allemaal hun eigen, soms maffe, karakters maakt het helemaal compleet.
”Een onverwachte kerst’ is een echte feelgood roman’
Wat dit verhaal voor mij tevens zo goed maakt is dat Cox het belang van goede bijpersonages zeker inziet. De personen die om Charlie heen staan hebben alle zo hun eigen grappigheden, irritaties maar zijn vooral ook gewoon heel menselijk. Dit in combinatie met Cox’s vlotte schrijfstijl die zich het best laat omschrijven als het evenbeeld van een grappige innerlijke stem, maakt het helemaal af. Zo schrijft ze onder andere: ‘Mijn moeder houdt vol dat mijn haar kastanjebruin is. Ik hou het op gewoon bruin. Op een heldere dag in de volle zon is het misschien roestbruin. Het is exemplarisch voor het verschil tussen mijn moeder en mij: zij kneedt de wereld volgens haar idee, terwijl ze beweert dat ik me te koppig aan de werkelijkheid vastklamp.’
‘Een onverwachte kerst’ is de ultieme feelgood voor deze kerst. Grappig, liefdevol en vol met schattige honden.
Heb jij ‘Een onverwachte kerst’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van het verhaal vindt!
