Zeg je Julia Quinn, dan zullen veel lezer (en inmiddels ook Netflix-kijkers) hoogstwaarschijnlijk snel antwoorden met ‘Bridgerton!’. De schrijfster gooide hoge ogen met haar immens populaire serie over de familie Bridgerton. Maar het bleef niet bij alleen deze serie. Quinn verwend ons alweer enige tijd met een nieuwe serie, waar nu het derde deel van is verschenen genaamd: ‘Haar rots in de branding‘, waar we kennismaken met de rebelse Poppy Bridgerton.
‘De onafhankelijke en avontuurlijke Poppy Bridgerton wil alleen trouwen met een aanbidder met dezelfde interesses en een even scherp intellect als zij. Helaas komt niemand die dit jaar naar haar hand dingt in aanmerking.
Tijdens een bezoek aan de kust van Dorset is Poppy aangenaam verrast als ze een schuilplaats voor smokkelaars ontdekt. Maar haar vreugde verandert in ontzetting als twee piraten haar ontvoeren en haar aan boord van een schip vastgebonden en gekneveld op het bed van de kapitein achterlaten. Wat Poppy niet weet, is dat deze ruwe zeebonk in werkelijkheid lord Andrew James Rokesby is, die als eergebonden heer eigenlijk gedwongen is met haar te trouwen…’(Uitgegeven door Boekerij, vertaald door Karin Breuker).
Het zal inmiddels geen verrassing meer zijn als ik zeg dat ik fan ben van schrijfster Julia Quinn. Haar boeken zijn altijd zo heerlijk romantisch, vol gentlemen en prachtige kostuums. De schrijfster weet ons iedere keer weer ter verrassen met pakkende verhalen, waarin ze haarzelf blijft vernieuwen. Een omschrijving die helemaal opgaat voor ‘Haar rots in de branding’, want wat zet Quinn en bruisend en vernieuwend verhaal neer!
in ‘Haar rots in de branding’, maken we kennis met Poppy Bridgerton. Opgegroeid met vier broers om haar heen weet ze haar mannetje wel te staan. De jonge Bridgerton zit vol energie, is uiterst slim en een hopeloze romanticus die alleen wil trouwen met iemand die echt haar ware liefde is. De zoektocht naar de ware jacob wordt echter flink verstoord als ze door een aantal smokkelaars wordt meegenomen naar Portugal. Al blijkt aan boord al snel dat het lot hier waarschijnlijk meer mee te maken had dan ze dachten. Quinn brengt ons een personage zoals we het nog niet veel vaker van haar hebben gezien. Waar we in de eerste Bridgerton serie Elouise hadden die de rebelsheid in het verhaal bracht, hebben we met Poppy de overtreffende trap. Want jeetje wat is dit een geweldig personage dat heerlijk haar tijd voorbij is. Door haar uitgesproken menig vorm je al snel een band met haar en leef je vanaf het eerste moment met haar mee. Daarnaast heeft Quinn veel aandacht besteed aan de geschiedenis van Poppy en haar mede-vaarders, wat zorgt dat niet alleen Poppy een mateloos interessant personage is om te volgen, maar de anderen ook.
‘Vernieuwend en bruisend!’
Quinn heeft haarzelf de lastige taak gegeven om het merendeel van dit verhaal zich compleet op een schip af te laten spelen. Door de kleine oppervlakte, die letterlijk weinig ruimte geeft voor haar altijd gedetailleerde omschrijvingen in het verhaal, is het niet gemakkelijk om een geheel boek zich bijna binnen vier muren te laten afspelen. Toch neemt Quinn de taak met verve in handen en weet ze een mooi, pakkend verhaal neer te zetten. Een verhaal dat helaas gaandeweg wel wat voortkabbelt door de gelimiteerde omgeving van de personages. Gelukkig wordt dit snel beter en komt de vaart erin als Poppy en Andrew het schip verlaten en we weer worden getrakteerd op Quinn’s heerlijke detailrijke manier van schrijven. Complimenten dan ook voor de schrijfster dat ze een nieuwe insteek probeert en dit combineert met haar bekende schrijfstijl.
‘Haar rots in de branding’ is een heerlijk feelgood verhaal om te lezen, dat wat mij betreft vooral bruist door het hoofdpersonage Poppy die een feest is om te volgen. Een verhaal dat straalt doordat het zijn tijd overtreft, met onder andere het inzicht dat vrouwen ook naar school moeten kunnen. Ik ben benieuwd wat Quinn ons hierna gaat brengen!