Na drie delen in de Café, Zon & Zee serie van Jenny Colgan dachten we dat het bij de trilogie zou blijven, maar laat het maar aan Colgan over om ons te verblijden met nog een deel in de serie. Het onverwachtse, vierde deel in de serie ‘Het Eilandhotel‘ brengt je meteen in de feestelijke stemming en is een feestje op zichzelf om te lezen!
‘Wanneer Flora McKenzie samen met haar broer Fintan het leegstaande hotel op het eiland probeert om te toveren tot een feestelijke oase van knapperende haardvuren en heerlijk eten, blijkt dat minder eenvoudig dan gedacht. Maretakken, glühwein en vrede op aarde – wie wil dat nou niet? Maar voor het zover is moeten er nog wat obstakels worden overwonnen… Krijgt Flora alles voor elkaar voor de Grote Opening?’ (Uitgegeven door L.S.Amsterdam, vertaald door Elise Kuip)
Laat het maar aan Jenny Colgan over om haar fans te verrassen met een onverwachts vierde deel in de alom geliefde ‘Café, Zon & Zee’ serie die ons maandenlang aan de pagina’s gekluisterd hield. Toen ik hoorde dat er een nieuw boek in de serie over Flora en de mensen op het kleine eiland voor de kust van Schotland zou verschijnen, maakte mijn hart meteen een sprongetje. Ik hou van Colgan’s schrijfstijl, zo mooi gedetailleerd en met een huiselijke sfeer waardoor je het idee hebt dat je zelf onderdeel bent van het verhaal. Een verhaal vol stralende personages met ieder zo hun eigen mooie achtergrondverhalen die allemaal prachtig samenkomen. Een omschrijving die ook weer opgaat voor het vierde deel in de serie ‘Het eilandhotel’, dat wederom een pareltje is geworden van Colgan’s hand.
Colgan neemt ons weer mee naar het eiland Mure waar Flora’s broer Fintan rouwt om de dood van zijn geliefde. Achtergelaten met een hotel dat hij maar met moeite up and running krijgt, zijn de ogen gericht op Flora om hem te helpen. Colgan begint het verhaal waar ze ons een boek geleden heeft achtergelaten en presenteert ons de personages zoals we ze kennen. Flora is zorgzaam, open en heeft het beste met iedereen voor. Fintan is, hoewel hij aan het rouwen is, nog steeds zijn grappige zelf op sommige momenten. Maar de schrijfster brengt ons niet alleen deze twee oude vertrouwde personages, ze introduceert ook enkele nieuwe personages in het verhaal. Zo heeft ‘Het eilandhotel’ een nieuw belangrijk personage in zich die op het eerste oog heel normaal lijkt, maar naarmate het verhaal vordert de nodige spanning bij de vrouwen met zich meebrengt. Daarnaast volgen we de mooie liefdesverhaallijn tussen juffrouw Lorna en de huisarts van het eiland. Colgan laat alle verhaallijnen verder ontwikkelen en zorgt er daarmee voor dat je weet hoe het met iedereen gaat. Deze mooie manier van mozaïekvertelling brengt iets huiselijks met zich mee, alsof je zelf onderdeel bent van het verhaal. Colgan schrijft altijd boeken waar je zelf in zou willen wonen en doet dat in ‘Het eilandhotel’ wederom.
‘Een prachtige afsluiter van de serie!’
Om te stellen dat Colgan’s schrijfstijl dan ook beeldend is mag een understatement zijn. Deze schrijfster heeft de kunst van ‘show don’t tell’ tot een nieuw niveau verheven en brengt ons een verhaal waarbij je zelf over het strand loopt van Mure, de twinkelende lichtjes om je heen ziet en de sneeuw haast tegen je vingertoppen voelt door de zintuigelijke beschrijvingen die in het verhaal zitten verwerkt. Hoewel de kerstsfeer voor mijn gevoel nog iets meer had mogen worden aangezet in dit verhaal, brengt de schrijfster ons een mooi verhaal om rond de feestdagen te lezen: vol kerstverlichting, maretakken en uiteraard kerstbomen!
‘Het eilandhotel’ is een heerlijk vierde deel in de bekende boekenserie van Colgan. Een verhaal dat straalt door de mooie personage die we wederom mogen volgen, de prachtige schrijfstijl van de schrijfster die ook in dit boek straalt als nooit te voren en de pakkende verhaallijn die op geen één punt inzakt! Een boek om van te houden en de perfecte afsluiter is voor de alom geliefde boekenserie van Colgan.
