De schrijfster achter de daverende succesromans ‘Rosie Hopkins Sweet Shop of Dreams’ en ‘Meet Me at the Cupcake Cafe’ is terug! Jenny Colgan bracht vorige maand ‘Het eindeloze strand‘ uit, is het weer zo’n pareltje als we van haar gewend zijn?
‘Welkom op Mure, een klein eiland voor de kust van Schotland, vol eindeloos lege stranden en schitterende natuur. Hier runt Flora haar Café Zon & Zee aan de kade bij de haven. Het is een geliefde plek voor toeristen (heerlijk eten) en bewoners (de laatste nieuwtjes). Maar Flora maakt zich zorgen. Haar vriend Joel is geweldig, maar hij gedraagt zich opeens afstandelijk, en niet alleen omdat hij regelmatig in New York is voor zijn werk. Waar zit hij met zijn gedachten?
Flora’s beste vriendin Lorna is in stilte verliefd op de lokale huisarts, Saif, die gevlucht is uit Syrië. Schokkend nieuws zal zijn leven – en dat van Lorna – veranderen.
Koude winteravonden gaan langzaam over in lange zomerdagen. Vinden Flora en Joel hun geluk terug?’
Een prachtige mozaïekvertelling, dat gaat schuil achter de zonnige cover van ‘Het eindeloze strand’ van Jenny Colgan. Een mozaïekvertelling waarin niet alleen de schilderachtige omgeving waarin het verhaal zich afspeelt op een gedetailleerde manier wordt beschreven, maar ook het leven van de bewoners van Mure wordt opgetekend op een vlotte manier. Wat heb ik genoten van dit boek! Colgan’s gedetailleerde schrijfstijl neemt je vanaf de eerste pagina mee in het verhaal waar je voor de tweede keer kennismaakt met de personages. ‘Het eindeloze strand’ is een vervolg op ‘Café Zon & Zee‘. (Geen zorgen als je het eerste boek niet hebt gelezen, Colgan legt voorafgaand aan het verhaal uit wat er in het vorige boek is gebeurd. Al is het wel een aanrader om het andere boek ook te lezen, deze is ook geweldig!)
Een prachtige mozaïekvertelling, dat gaat schuil achter de zonnige cover van ‘Het eindeloze strand’ van Jenny Colgan
Wat ‘Het eindeloze strand’ voor mij zo goed maakt, en eigenlijk alle boeken van Colgan, is de rauwe emoties van haar personages die ze naar de pagina’s weet te vertalen. In een mozaïekvertelling, waarin een schrijver snel schakelt tussen personages kan het erg lastig zijn om ieder personage helemaal uit te pluizen en ervoor te zorgen dat de lezers ze echt leert kennen. Maar Colgan krijgt het voor elkaar. Na het lezen van de laatste pagina van ‘Het eindeloze strand’ ken je alle mensen door en door. De schrijfster brengt je dichtbij de personages, alsof je over hun schouder meekijkt en maakt je zo onderdeel van gemeenschap op Mure. Dat ze er dit keer voor heeft gekozen om ook een aantal ‘heftigere’ verhaallijnen in het verhaal te plaatsen, maakt dit boek voor mij alleen maar beter.
‘Het eindeloze strand’ is een must voor iedere Colgan fan. Het verhaal is liefdevol, op sommige stukken grappig, maar weet vooral te ontroeren in de kleine momenten.
Heb jij ‘Het eindeloze strand’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van dit boek vindt!
