Haar debuutroman ‘Het laatste geschenk van Pauline Hoffmann’ werd meteen een groot succes in Spanje. Begin februari kwam het boek ook in Nederland uit. Maakt het zijn beloftes waar?
‘Berlijn, 2016. Alicia heeft altijd een goede band gehad met haar grootmoeder Paulina Hoffmann. Wanneer ze overlijdt, erft Alicia een appartement in Berlijn dat Paulina in het geheim heeft gekocht. Paulina woonde daar als jong kind, toen de nazi’s er de dienst uitmaakten. Haar beste vriendinnetje was joods, maar hun vriendschap werd al snel verboden door de ouders. De verschrikkingen nemen vanaf dat moment alleen maar toe, en de rest van Paulina’s leven wordt hierdoor getekend. Alicia besluit naar Berlijn af te reizen; misschien dat Paulina een boodschap voor haar heeft achtergelaten. Want waarom heeft juist zij het appartement geërfd?’
Het succes Carmen Romero Dorr, als we de Spaanse journalisten mogen geloven dan kunnen we niet meer om dit schrijftalent heen, maar wist ze ook zo te overtuigen. Voor het grootste deel wel, ‘Het laatste geschenk van Paulina Hoffmann’ is een waar meesterwerk op schrijfgebied. Romero Dorr beschikt over het talent om woorden met elkaar te vervlechten waardoor de meest mooie, Shakespeare achtige zinnen ontstaan die stralen door de eenvoud. Zo schrijft ze: ‘Het geheugen kent de paden die wij zijn vergeten. Het weet hoe het ons op het meest onverwachte moment verradelijk en boosaardig terug kan brengen naar die plekken die wij uit alle macht achter ons hebben willen laten.’
‘Het laatste geschenk van Paulina Hoffmann’ is een waar meesterwerk op schrijfgebied
Romero Dorr beschrijft in dit boek het verhaal van Alicia, maar ook van haar oma Paulina die veel heeft verloren in de Tweede Wereldoorlog. De schrijfster weet de verhalen op een mooie manier samen te laten smelten door te werken met flashbacks en de personages hun eigen hoofdstukken te geven. Deze hoofdstukken duidt ze vooraf aan met een kernwoord die als een rode draad door het verhaal loopt. Romero Dorr heeft een detailrijke vertelstijl, een zegen maar tegelijkertijd haalt het haar hier en daar ook deels onderuit. De verhaallijn voelt ietwat zwaar, als lezer zoek je naar een moment van verlichting, maar deze zijn schaars. Doordat de schrijfster zo ingaat op de details komt er ook weinig lucht in het verhaal.
Desalnietermin is het bovenstaande een klein puntje van kritiek op een verder zeer kunstig geschreven boek. Romero Dorr laat vanaf de eerste pagina zien dat ze over een zeldzaam schrijftalent beschikt dat in het rijtje van Allende en Moyes zeker niet misstaat. Een boek voor de lange adem, maar zeker waard om helemaal uit te lezen.
Heb jij ‘Het laatste geschenk van Paulina Hoffmann’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van het boek vindt!
