Recensie: ‘In de sterren’, Minnie Darke

Onder haar eigen naam schreef Danielle Wood meerdere fictie, non-fictie en jeugdboeken. Tijd voor iets anders moet de Australische schrijfster hebben gedacht, want begin dit jaar bracht ze onder het pseudoniem Minnie Darke het boek ‘In de sterren‘ uit.

Wanneer Justine Carmichael – Boogschutter, journalist in wording, scepticus – haar jeugdliefde Nick Jordan – Waterman, worstelend acteur, bijgelovige – tegen het lijf loopt, zou dit toeval kunnen zijn. Of het zou in de sterren geschreven kunnen staan. 

Justine werkt voor de Alexandria Park Star – en Nick, ontdekt ze, vertrouwt volledig op de horoscoop in dit tijdschrift. In een poging om Nick voor haar te laten vallen bedenkt Justine een geniaal plan: elke maand past ze de Waterman-horoscoop een beetje aan. Een heel klein beetje. Het zijn tenslotte de sterren maar. Wat zou hier ooit mis mee kunnen gaan? 
In de sterren laat op een heerlijke manier zien wat het domino-effect is van Justines astrologische bemoeienissen, en is daarnaast een ontroerende roman over vriendschap, toeval, de liefde en het leven.

We doen het allemaal wel eens, in een krant of tijdschrift snel even naar achteren bladeren om je horoscoop te checken. Hoe staat het deze maand met de liefde, wat zijn je topdagen en waar moet je op letten. Als onze toekomst wordt voorspelt zijn we er allemaal als de klippen bij om te checken wat er gaat gebeuren. Horoscopen vormen de basis van het nieuwe boek van Minnie Darke, ‘In de sterren’. Een vermakelijk verhaal dat helaas niet helemaal uit de verf komt.

In ‘In de sterren’ maken we kennis met Justine, een aardig en vlot type waar je als lezer al snel mee bevriend raakt. Justine ziet het leven in horoscopen, en beschrijft de mensen die ze tegenkomt dan ook aan kenmerken die bij hun horoscoop horen. Darke steekt het verhaal hier meteen op een unieke toon in en brengt een verrassend verhaal. De schrijfstijl van de schrijfster sprankelt dan ook in het licht van dit verfrissende verhaal. Darke beschikt over een vlotte doch gedetailleerde pen waarmee ze de personages goed neerzet en je ze als lezer ook goed leert kennen. Al komt hier ook het eerste puntje bij kijken waardoor dit boek voor mij niet helemaal geslaagd is. Darke omschrijft haar personages bloemrijk, maar voert zoveel personages op dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Verhaallijnen beginnen door elkaar te lopen en het is lastig om de hoofdverhaallijn te blijven volgen.

‘De schrijfstijl van Darke schittert in het licht van het unieke verhaal’

Daarnaast komt het verhaal meerdere malen in een sleur terecht. De prachtige, beeldende schrijfstijl van Darke speelt haar halverwege het verhaal parten waardoor situaties te lang worden uitgerekt en de spanningsboog daardoor te lang wordt gemaakt. Wie echter doorleest tot het einde komt daar wel voor een aantal spannende plottwisten te staan die het verhaal enigszins rechttrekken. Lezen tot het einde loont dan ook zeker en laat zien dat de schrijfster een feilloos gevoel heeft voor het aan elkaar binden van alle verhaallijnen.

‘In de sterren’ wist mij dus niet helemaal te overtuigen. Als de schrijfster ervoor had gekozen om minder personages op te voeren en halverwege het verhaal meer de vaart erin te schrijven dan had het zeker potentie gehad om een van mijn favoriete boeken te worden. Het verhaal is namelijk erg uniek, de schrijfstijl van Darke prachtig beeldend en de manier van personage-omschrijving erg verfrissend.

Heb jij ‘In de sterren’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van dit verhaal vindt!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.