De kerst is inmiddels alweer voorbij, nog iets meer dan 360 dagen voordat we weer mogen genieten van chocolade kerstkransjes bij een fonkelende kerstboom! Afgelopen kerst las ik het toepasselijke boek ‘Kerstmis in het Duincafé’, een boek dat ‘een kop warme chocolademelk met slagroom: hartverwarmend en vrolijkmakend’ belooft te zijn. Maakt schrijfster Debbie Johnson deze belofte waar?
‘In het Duincafé, gelegen op een winderige heuvel, wordt het heerlijkste eten geserveerd, zoals versgebakken broden, overvloedige salades en verrukkelijke cupcakes. Voor zowel toeristen als dorpelingen is het rommelige café met uitzicht op het strand een fijne plek vol vrolijkheid, gezelschap en geborgenheid. In het Duincafé is iedereen altijd hartelijk welkom!
Becca Fletcher heeft altijd een hekel gehad aan kerst, maar dit jaar ontkomt ze er niet aan. Haar zus Laura heeft haar namelijk uitgenodigd om de feestdagen met haar gezin in het Duincafé door te brengen. Becca’s verwachtingen? Lauwwarme chocolademelk en een marathon van flauwe kerstfilms. Maar wat Becca niet weet, is dat het Duincafé een heel bijzondere plek is. Een plek waar gebroken harten kunnen helen, nieuwe liefdes ontstaan en waar kerstwonderen echt gebeuren, zelfs bij Becca.‘
Alweer het tweede deel in de ‘Duincafé’ serie. Hoewel ik het eerste deel nog niet had gelezen, de boeken zijn ook goed te lezen als stand alone, was ik erg benieuwd naar ‘Kerstmis in het Duincafé‘. Het eerste deel ‘Zomer in het Duincafé‘ werd met veel lof ontvangen in de romanwereld en de verwachtingen voor ‘Kerstmis in het Duincafé’ waren dan ook hoog. Verwachtingen die deels zijn uitgekomen. Schrijfster Debbie Johnson zet met het boek een sprankelend, vlot geschreven verhaal neer, waar helaas ook een aantal steken in zijn laten vallen.
Laten we beginnen met de positieve punten aan dit verhaal, want die zijn er in overvloed. ‘Kerstmis in het Duincafé’ is een vlot geschreven verhaal, met personages waar je vanaf de eerste pagina mee mee kunt leven. De schrijfster begint het boek met een kort proloog waarin ze, vanuit hoofdpersoon uit het vorige boek Laura, vertelt waarom Becca een hekel heeft aan kerst. Hiermee laat ze meteen haar talent voor humorvol schrijven zien: ‘Becca zit zoals gewoonlijk in een hoekje op de bank te mokken. Ze draait met haar ogen alsof ze een epileptische aanval heeft en maakt wijzend op mama een klok-klok-gebaar met een onzichtbaar glas. Dat komt omdat mama tijdens het breiden van de kerstlunch vanmiddag een fles wijn heeft opengetrokken. Dat had ze nodig omdat ‘de schoondraak’ op bezoek kwam, zei ze. Het is haar bijnaam voor de oma van Laura en Becca.’
‘Johnson heeft een verhaal neergezet dat op het eerste oog luchtig en kerstig lijkt, maar wat zich ontvouwt in een ware tranentrekker’
Hoewel de schrijfster hiermee suggereert dat het boek gaat overlopen van de grappige situaties, verrast ze de lezer vooral met een emotioneel rauw verhaal waarin humor op de achtergrond ligt. Johnson heeft een verhaal neergezet dat op het eerste oog luchtig en kerstig lijkt, maar wat zich ontvouwt in een ware tranentrekker. Een tranentrekker met personages die menselijk zijn, zo hun gebreken hebben en ook niet altijd weten hoe ze met een bepaalde situatie om moeten gaan. Het zal dan ook niet verbazen dat de personages al snel vrienden van de lezer zullen worden. Dit wordt ook in de hand gewerkt door de verschillende, enigszins beladen, thema’s die de schrijfster behandelt: tienerzwangerschap, verslavingen, gebroken harten, moeilijke familiebanden.
Maar helaas zijn er in dit boek ook een aantal steken laten vallen, die ervoor hadden kunnen zorgen dat dit een verhaal zou worden om nooit meer te vergeten. Waardoor het een kerst-evergreen had kunnen worden. Johnson heeft haarzelf de complexe taak gegeven om moeilijke onderwerpen in haar verhaal te verwerken, maar werkt deze helaas niet genoeg uit om ze ook echt lading mee te geven. Het verhaal voelt hier en daar ietwat gehaast, alsof er te snel naar een einde moet worden gewerkt. Hoewel je zeker met de personages mee kunt leven blijven ze ongrijpbaar en zijn keuzes niet altijd te begrijpen. Was het verhaal iets langer, meer uitgewerkt geweest dan hadden deze details makkelijk opgelost kunnen worden.
‘Kerstmis in het Duincafé’ stelde mij dus ietwat teleur. Hoewel het een fijne kerstread is, waar je zeker leesplezier aan zult beleven, zorgt de uitwerking er voor mij helaas voor dat het niet de kerst-evergreen is geworden waar ik op hoopte.
Heb jij ‘Kerstmis in het Duincafé’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van het verhaal vond!
