We hebben het allemaal waarschijnlijk wel eens meegemaakt: je vindt een object op straat en vraagt je af wat het verhaal erachter is. Van wie het is en waarom het daar terecht is gekomen. Hoofdpersoon Dot uit ‘Lost Property‘ van Helen Paris werkt op een afdeling vol gevonden voorwerpen, die ze zorgvuldig weer probeert terug te brengen naar zijn of haar eigenaar. En dat levert een verhaal op: wow!
‘Twelve years ago her life veered off course, and the guilt over what happened still haunts her. Before then she was living in Paris, forging an exciting career; now her time is spent visiting her mother’s care home, fielding interfering calls from her sister and working at the London Transport Lost Property office, diligently cataloguing items as misplaced as herself.
But when elderly Mr Appleby arrives in search of his late wife’s purse, his grief stirs something in Dot. Determined to help, she sets off on a mission – one that could start to heal Dot’s own loss and let her find where she belongs once more…’ (uitgegeven door Penguin UK)
Zodra er een debuut-boek uitkomt van een nieuwe schrijver kan ik altijd niet wachten om er meteen in te beginnen. Ik ben benieuwd naar de schrijfstijl, de manier waarop het verhaal is vormgegeven en de personages die ten tonele worden gebracht. Helen Paris brengt ons dit voorjaar ‘Lost Property’ en ik kan je zeggen, zowel de schrijfstijl, de manier waarop het verhaal is vormgegeven als de personages die worden opgevoerd zijn stuk voor stuk geweldig!
In ‘Lost Property’ maken we kennis met Dot, een vrouw die heel wat te verwerken heeft gekregen in haar leven. Haar vader verliest ze op een hartverscheurende manier, haar moeder lijdt aan dementie en haar zus ziet ze steeds minder. Dot brengt haar dagen door op de gevonden voorwerpenafdeling van London Transport Lost Property office, waar ze probeert om ieder gevonden voorwerp terug te krijgen bij zijn of haar eigenaar. Dé manier voor Dot om niet te denken aan haar eigen problemen. Totdat een oudere man de afdeling bezoekt, die haar voor het eerst laat ervaren dat verdriet er mag zijn. Paris laat ons kennismaken met een vrouw die het zwaar heeft, maar laat je haar groei op een prachtige manier zien. Dit doet ze aan de hand van veel humor en een scherp oog voor details, maar vooral door je dichtbij Dot in de buurt te brengen. Door het verhaal vanuit de ik-vorm te schrijven voel je mee met Dot, leer je haar door en door kennen omdat ze haar gedachtes met je deelt en zie je haar mooie karakter steeds meer naar voren komen.
‘De kleurrijke personages, de pakkende hoofdstukken en de sprankelende schrijfstijl maken dit een boek om heerlijk mee op de bank te duiken en in één dag uit te lezen!’
Dit boek staat in het teken van hoop, zowel het personage dat leert om hoopvol te blijven en zo naar de dingen te kijken, als de liefdesverhaallijn die door het boek loopt en de onderwerpen die Paris behandelt. De schrijfster schuwt er niet voor terug om ‘zwaardere’ onderwerpen, zoals: suïcide, dementie en verlies te behandelen. Ze doet dit op een respectvolle manier, maar laat wel zien hoe deze onderwerpen mensen kunnen beïnvloeden. Daarnaast is dit een van de meest hartverwarmende verhalen die ik sinds lange tijd heb gelezen. De kleurrijke personages, de pakkende hoofdstukken en de sprankelende schrijfstijl maken dit een boek om heerlijk mee op de bank te duiken en in één dag uit te lezen!
Dat dit een debuut-boek is, is ongelofelijk. Paris beschikt over een prachtige eigen schrijfstijl, weet vanaf het eerste moment te overtuigen met zowel de schrijfstijl als de verhaallijn en laat het verhaal stralen door haar oog voor detail. Ik kan dan ook zeggen dat ik echt heb genoten van dit verhaal! Een verhaal om nog lang te koesteren en nooit meer te vergeten.
