Als er een schrijfster is waar ik met alle liefde voor om acht uur ’s ochtends naar de boekhandel ren, dan is het Chantal van Gastel wel. De afgelopen jaren heb ik het meermaals gedaan als er weer een topboek van deze schrijfster uitkwam. Dit voorjaar verrast Van Gastel ons met een nieuw boek dat zich in de prachtige setting van Parijs afspeelt. Tijd om ‘Nu we hier toch zijn‘, te bespreken!
‘Al tien jaar lang neemt Audrey elke dag dezelfde route naar haar werk. Zodra ze de rotonde naar het parkeerterrein nadert, verandert ze in Audrey van HR. Die Audrey is gemotiveerd en betrouwbaar, drinkt groene thee en maakt iedere dag to-dolijstjes. Maar eigenlijk staat ze op instorten. Elke ochtend wordt het moeilijker om uit bed te komen; ze gebruikt de snoozefunctie steeds vaker. En telkens als ze de rotonde ziet verschijnen, stelt ze zich voor hoe het zou zijn om gewoon door te rijden en een ander leven te beginnen. Groots en meeslepend, zoals in haar lievelingsfilms. Maar in plaats daarvan doet ze wat er van haar verwacht wordt. En niemand die het doorziet. Tot die maandagochtend dat ze Lynx ontmoet. Hij is de gevel aan het schilderen en weet vanaf de steiger steeds haar aandacht te trekken. Zijn ‘leven in het nu’-mentaliteit wakkert iets in haar aan. Voor één keer besluit Audrey te doen wat ze altijd al wilde. Ze belandt in Parijs. Alleen en zonder plan. Maar misschien is dat precies wat ze nodig heeft…’ (Uitgegeven door Boekerij).
Whoop whoop, een nieuw boek van Chantal van Gastel. Mijn feelgood liefhebbende hart maakt toch altijd een sprongetje wanneer er weer een boek van deze schrijfster uitkomt! Begin april organiseerde Van Gastel samen met uitgeverij Boekerij een toffe boekpresentatie, waar Boekhopper bij aanwezig was. De schrijfster vertelde ronduit over het boek, we speelde een spel dat gebaseerd is op ‘Nu we hier toch zijn’ en niet veel later kreeg ik ook het boek in handen. Zou het weer zo’n topper zijn zoals we van Van Gastel gewend zijn, heerlijk vlot, met mooie onderliggende boodschappen en vol ‘echte’ personages? Het antwoord daarop: zeker te weten!
In ‘Nu we hier toch zijn’ maken we kennis met Audrey. Al jaren zit ze vast in een bestaan waar ze haar draai maar niet in kan vinden. Haar baan bij HR is alles behalve wat ze zoekt, haar dagen gaan voort in een sleur en in de liefde wil het ook maar niet vlotten. Na een ontmoeting met de knappe Lynx, besluit ze om haar leven compleet om te gooien. Ze gaat naar Parijs, alleen en zonder plan. Een angstaanjagende gedachte, die de nodige moed vereist, maar Audrey met beide handen aanpakt om haar leven net dat zetje te geven dat ze nodig heeft. Van Gastel presenteert ons met Audrey een heerlijk personage om te volgen. Iemand met het hart op de juiste plek, die fijn recht voor zijn raap is in haar manier van communiceren (maar ook in haar gedachtes, wat ook de nodige humor meebrengt), maar daarnaast ook een personage dat krachtig is in haar kwetsbaarheid. Ze worstelt zichtbaar met haar leven, weet niet welke kant ze op moet gaan. Een onderwerp waar we als lezer mooi deelgenoot van worden gemaakt doordat dit verhaal vanuit de ik-vorm is geschreven. Van Gastel plaatst ons als een goede vriend(in) naast Audrey en laat je samen met haar op pad gaan. De magische band tussen personage en lezer, waarbij je het idee hebt dat je met het hoofdpersonage samen op reis gaat en over alle facetten van het leven praat, ontstaat dan ook al snel in ‘Nu we hier toch zijn’.
‘Van Gastel beschikt over een van de mooiste schrijfstijlen van Nederland’
Van Gastel brengt ons een boek zoals we het van haar gewend zijn, heerlijk vlot, met de nodige onderliggende lagen en pakkende dialogen. Dat haar schrijfstijl dan ook weer om door een ringetje te halen zo goed is mag inmiddels een understatement zijn. Van Gastel weet als geen ander hoe ze een mooie balans moet creëren in een verhaal, waarbij vlotte, snelle momenten, elkaar afwisselen met gedetailleerde, meer vertragende momenten. Iets dat ze ook terugbrengt in ‘Nu we hier toch zijn’. Dit geeft het verhaal een fijn leesritme en zorgt ervoor dat stoppen met lezen haast onmogelijk is. Iets dat ook zeker komt door de onderwerpbehandeling van de schrijfster. Audrey worstelt met haar leven, is niet gelukkig en is zoekende naar verandering. Een gevoel dat iedere lezer wel eens zal hebben gehad. Van Gastel licht dit prachtig uit en maakt je deelgenoot van het gevoel van Audrey. Ze geeft woorden aan de meest moeilijke emoties en maakt ze inzichtelijk. Het is de herkenbaarheid en ‘menselijkheid’ van het verhaal dat het voor mij naar een nog hoger niveau tillen.
Uiteraard mag de romantiek in dit verhaal zeker niet ontbreken en dat doet het ook niet. Audrey laat op haar weg naar geluk haar oog vallen op meerdere mannen en een aantal romantische scenes ontbreken dan ook zeker niet in ‘Nu we hier toch zijn’. Van Gastel zet met dit boek voor mij dan ook weer de ultieme feelgood neer, met pakkende personages en een ijzersterke verhaallijn met mooie diepgang. En dat alles vertelt in een van de mooiste schrijfstijlen van Nederland. Een echte aanrader!