“The way i figure it, everyone gets a miracle” De eerste zin van een boek moet je het verhaal intrekken, je niet meer loslaten en je uren achter elkaar doen lezen. Er zijn niet veel schrijvers die dat kunnen maar John Green blijkt er echt talent voor te hebben. Na het lezen van de eerste zin, of eerste alinea, wil je het boek niet meer loslaten en wordt het een verlengstuk van je lichaam.
Paper Towns (vertaling: een soort van verlaten stad die wel op papier bestaat maar niet helemaal in het echt) gaat over Quentin Jacobson en zijn oneindige liefde voor zijn buurmeisje Margo Roth Spiegelman. Jarenlang hebben de twee geen contact totdat Margo weer bij zijn slaapkamerraam verschijnt en ze een legendarische nacht beleven met veel avontuur en grappen. Margo verdwijnt na die nacht en Quentin gaat naar haar opzoek.
Green geeft zijn lezers bij de samenvatting op de achterflap een vraag: ‘Wie is de echte Margo?’
Het boek heeft alle facetten van een ‘coming of age’ verhaal. Je leert Quentin goed kennen en door hem ook de gedachtengang van Margo. De zoektocht naar Margo is de rode draad door het verhaal waardoor je geboeid blijft tot de laatste bladzijde. (Of die je soms even snel naar de laatste bladzijde door laat bladeren om te weten te komen hoe het nou af gaat lopen. Nieuwsgierig, ja ik weet het!) Je leest hoe Quentin uit zijn schulp kruipt en steeds meer lef krijgt om dingen te ondernemen die hij vroeger niet deed, zoals in een donker huis een avond doorbrengen om te achterhalen waar Margo zit.
Ik vind het boek zelf zeker een aanrader. Niet veel mensen weten je zo te boeien om ieder woord van het verhaal te lezen. Green verwerkt zowel humor als het tragische verhaal van een meisje op de vlucht in Paper Towns. Wat ik zelf een mooi onderdeel van dit boek vind is het gebruik van een oude poëzie Leaves of Grass van Walt Whitman in dit verhaal. Hoewel poëzie’s vaak een langdradige werking kunnen hebben wisselt Green dit af door enkele passages per keer te gebruiken. Dit zorgt ervoor dat je als lezer niet verstrikt raakt in lange stukken tekst. Green biedt daarnaast ook handvaten om de poëzie beter te begrijpen. Zo laat hij hoofdpersoon Quentin meerdere malen zijn eigen gedachtengang over de poëzie ventileren waardoor je een beeld krijgt van de achterliggende gedachten van de poëzie.
Green is bekend van de boeken: The Fault In Our Stars (2012) dat in 2014 werd verfilmd en Looking for Alaska (2005). Dit jaar werd Paper Towns ook omgezet in een film met onder andere Cara Delevingne en Nat Wolff (die ook meespeelde in The Fault In Our Stars) als hoofdrolspelers.
Green geeft zijn lezers bij de samenvatting op de achterflap een vraag; ‘Wie is de echte Margo?’. Het hele verhaal lang blijf je je perspectief veranderen tot de laatste bladzijde. Wie is Margo Roth Spiegelman voor jullie? Laat het weten bij het commentaar!