In 2018 verraste de schrijver achter de immens populaire ‘The Rosie Project’ serie, Graeme Simsion, ons met een nieuw prachtig verhaal samen met schrijfster Anne Buist. ‘Camino‘ over de spectaculaire wandeltocht naar Santiago de Compostella, de twee bundelen wederom hun schrijftalent en brengen ons een vervolg met het prachtige ‘Roadtrip‘.
‘Drie jaar geleden liepen veertigers Zoë en Martin samen de Camino. Op zoek naar zichzelf vonden ze elkaar. Toen hield hun relatie geen stand, nu krijgen ze een tweede kans als ze Zoë’s vriendin Camille vergezellen op weg naar Rome. Camille heeft MS en wil koste wat kost de lange voettocht volbrengen. De tocht is heel anders dan de vorige. Dit keer geen vriendelijke dorpsbewoners en lekkere maaltijden. Nee, het is ruig, het plenst in de Alpen en ze logeren vaak in ongastvrije hotels waar mensen een jachtgeweer in de keuken hebben staan. Voor de everzwijnen. Gelukkig is er wel altijd wijn. In de voetsporen van talloze pelgrims worden de relaties op de proef gesteld, maar Camilles ziekteverschijnselen worden heviger. Iedereen is erop gebrand om Rome te halen. En dan slaat het noodlot toe, maar natuurlijk niet zoals je zou verwachten…‘
Roadtrips, ze hebben het afgelopen jaar flink aan populariteit gewonnen. Of het nou per auto is of ter voet, we trekken massaal de natuur in. Al decennia lang zijn er twee wandelroutes immens populair onder fervent wandelaars/pelgrims, de santiago de compostella en de wandelroute naar Rome. De laatste tocht der tochten staat centraal in het nieuwe boek van Graeme Simsion en Anne Buist in het mooie ‘Roadtrip’.
‘Roadtrip’ gaat verder met dezelfde personages waar we in het vorige deel tijdelijk afscheid van hebben genomen. Zoë gaat samen met haar goede vriendin Camille de tocht naar Rome maken, een ogenschijnlijk laatste tocht voor Camille die aan MS lijdt. Omdat ze de nodige hulp onderweg nodig zullen hebben, vraagt Zoë haar oud-reisgenoten mee. Hoewel ze er niet allemaal om staan te springen, besluiten ze de wandelschoenen weer onder te binden voor een memorabele loop. En dat brengt niet alleen Camille een tocht van haar leven, maar ook enkele personages dichter bij elkaar. Buist en Simsion beschrijven het verhaal van de vriendengroep vanuit het perspectief van Zoë en Martin, waarbij je als een vogel boven het verhaal hangt en over iedereen iets meekrijgt (leuk detail ook dat er voorin het boek weer een kaart zit waardoor je de hele wandelroute van de personages kunt volgen). Je wordt weer dichtbij de personages gebracht, ziet hun zichtbaar worstelen met het verleden, het heden maar ook met de toekomst. Alle personages komen voor de vraag te staan wat ze nog willen in het leven. Dit maakt ze kwetsbaar en het verhaal meermaals erg ontroerend, waardoor meeleven vanzelf gaat.
‘Een verhaal dat bijblijft door de krachtige personages’
Buist en Simsion brengen een toegankelijk verhaal door hun pakkende schrijfstijl. De hoofdstukken van Martin en Zoë worden met naam aangeduid waardoor je vanaf het begin meteen doorhebt vanuit welk perspectief je leest, erg fijn aangezien de schrijfstijl per personage meerdere overlappingen heeft, wat onderscheid hier en daar lastig maakt. De kracht van dit verhaal zit hem voor mij wederom weer in de dialogen tussen de personages die Buist en Simsion met verve naar papier brengen. Waar boeken die een filosofische inslag hebben vaak rusten op de lange passages met gedachtes, zetten de schrijvers de gedachtes van hun personages uiteen in pakkende dialogen, waarin de personages diepgaand met elkaar in gesprek gaan. Deze manier van verhaalvertelling werkt geweldig, aangezien je niet alleen de personages zo beter leert kennen, maar ook aan de pagina’s gekluisterd bent omdat je meer wilt weten. Dat er een goede spanningsboog in ‘Roadtrip’ zit mag dan ook een understatement zijn. Het enige puntje dat deze manier van verhaalvertelling wel heeft, is dat het enigszins repetitief kan worden en daardoor langdradig. Vooral aan het einde van het boek zakt het verhaal hierdoor een klein beetje in.
Desalniettemin doet dit wat mij betreft geen afbreuk aan het verhaal. ‘Roadtrip’ floreert door de krachtige personages, de vlotte schrijfstijl die ook zeker beeldend is met mooie natuuromschrijvingen, en de mooie boodschappen in het verhaal. Want dat weten Simsion en Buist als geen ander naar voren te brengen. Wederom staan krachtige boodschappen als: ‘volg je pad’, ‘ga je doelen achterna’ en ‘je bent krachtiger dan je zelf denkt’ centraal, die dit boek een prachtige onderliggende laag meegeven.
