Recensie: ‘The Man I Can’t Forget’, Eva Woods

Hoe zou het zijn als je alles in je leven zou onthouden? Of juist helemaal niets meer weet van het leven dat je hebt geleid? Twee vragen die schrijfster Eva Woods onderzoekt in haar prikkelende, liefdevolle en ook zeker spannende roman ‘The Man I Can’t Forget‘, uitgegeven door uitgeverij Little Brown.

What if you could remember every last detail of your life? Eve knows what her colleagues had for lunch last April. She remembers everyone who has stayed at the care home where she works, long after theyโ€™ve gone. Her life is small and meticulously managed.

Adam is found wandering down the central reservation of the M25. He has no memory of how he came to be there and no clue who he is. As Eve works with Adam to help him discover who he once was, her world begins to open up โ€“ beyond the care home, beyond her memories. But as Adam finally begins to remember his past, will there be room for Eve in his future?

Bij het zien van deze minimalistische, maar zeer pakkende cover, was ik meteen benieuwd naar het verhaal wat erachter schuil zou gaan. Na het lezen van de flaptekst kon ik niet wachten om het te gaan lezen! En ik kan je zeggen: dit boek is een fijne roman die je laat zwijmelen van de liefde maar vooral ontroerend mooi het onderwerp ‘geheugenverlies’ behandeld.

In het boek maken we kennis met Eve, een vrouw met een geweldig geheugen. Alles wat ze meemaakt onthoudt ze, wat goed te pas komt bij haar werk. Ze werkt in een woonzorgcentrum voor dementerende ouderen en helpt hen met hun geheugen. Adam duikt van de ene op de andere dag op in het centrum, hij heeft geen herinneringen aan zijn leven, alleen een paar aanknopingspunten in zijn jaszak. In eerste instantie is Eve wat terughoudend om hem te helpen, maar al snel zinkt het besef in dat als zij hem niet helpt om zijn geheugen terug te krijgen, hij het misschien wel voor altijd kwijt is. Wat zich vervolgens ontrafelt is een prachtig verhaal vol liefde. Woods brengt ons in haar boek dichtbij de personages en legt hun gevoelens met verve bloot. Als lezer vorm je zo al snel een band met beiden en leer je ze goed kennen. Daarnaast word je meegenomen in hun gezamenlijke zoektocht naar herinneringen, waarbij je echt het idee hebt dat je als derde persoon meegaat op deze tocht door de openheid waarmee gedachtes en gevoelens worden gedeeld.

‘Ontroerend, realistisch en liefdevol!’

Woods beschikt over een pakkende schrijfstijl die mooi gedetailleerd is. Ze steekt het boek in met een ijzersterk proloog, waarbij vooral de eerste zinnen meteen de aandacht weet vast te houden: ‘The first time I saw him was not in romantic surroundings. Far from it – it was in the sec room of Sunnyside Independent Living Centre, the care home that I work in, in the town of Bishopsdean in Southern England’. We krijgen meteen een idee van de setting, het verhaal en hoe het zich verder gaat afspelen. Prachtig gedaan! Daarnaast vond ik het erg mooi hoe Woods over geheugenverlies en dementie schrijft. Zelf werk ik als vrijwilliger in een woonzorgcentrum en zie ik hoe mensen worstelen met het verlies van het geheugen, Woods brengt dit op een respectvolle manier naar voren en zorgt daarmee voor begrip.

‘The Man I Can’t Forget’ is een ware parel in het roman genre! Een verhaal vol liefde, begrip en hoop. Ik hoop dat het nog veel lezers mag gaan verrassen door de prachtige schrijfstijl van Woods en het pakkende verhaal! Dit is er eentje om niet meer te vergeten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.