Een verhaal dat overweldigt, je meeneemt naar een tijd die raakvlakken heeft met ons hedendaagse leven en laat zien hoe krachtig mensen zijn. In het nieuwe boek van Emma Donoghue, ‘The Pull of the Stars‘ zien we het allemaal terugkomen, en jeetje wat is dit een krachtig verhaal!
‘Dublin, 1918. In a country doubly ravaged by war and disease, Nurse Julia Power works at an understaffed hospital in the city centre, where expectant mothers who have come down with an unfamiliar flu are quarantined together. Into Julia’s regimented world step two outsiders: Doctor Kathleen Lynn, on the run from the police, and a young volunteer helper, Bridie Sweeney.
In the darkness and intensity of this tiny ward, over the course of three days, these women change each other’s lives in unexpected ways. They lose patients to this baffling pandemic, but they also shepherd new life into a fearful world. With tireless tenderness and humanity, carers and mothers alike somehow do their impossible work.‘ (Uitgegeven door PanMacmillan)
Het eerste wat mij opviel aan dit boek is de cover die meteen de aandacht trekt. De kleurige letters die afsteken tegen de donkere sterrennacht, ik was meteen benieuwd naar het verhaal. En wat een verhaal is het! Emma Donoghue brengt ons een verhaal dat door merg en been gaat, hyperrealistisch aanvoelt door de tijd waar we momenteel zelf doorheen gaan met het virus, maar je ook met je neus op de feiten drukt over hoe zwaar het werk in het ziekenhuis is tijdens deze tijden.
In ‘The Pull of the Stars’ maken we kennis met Julia, een verpleegster die werkt in het ziekenhuis tijdens de roerige tijden van de oorlog, waarbij personeel niet aan te slepen is. Als er dan ook nog eens een virus de kop op steekt, waarvan niemand weet hoe het is ontstaan en wat de beste behandeling is, wordt het werk nog zwaarder. Twee dames komen haar helpen en met zijn drieën veranderen ze niet alleen het leven van de mensen die ze behandelen, maar ook van zichzelf. Donoghue heeft een aangrijpend, intens verhaal geschreven dat je vastgrijpt vanaf de eerste pagina en niet meer loslaat. De drie vrouwen die we volgen zijn krachtig, hier en daar mysterieus over hun verleden, maar daardoor mateloos interessant om te volgen. Stuk voor stuk zijn het mensen waarvan je wilt weten hoe het verder met ze gaat.
‘Beklemmend, intens, maar een ware parel!’
Daarnaast zit de spanning er vanaf het eerste moment al goed in. Julia en haar collega’s krijgen te maken met een virus dat vooral zwangere vrouwen hard lijkt te raken. Door de beeldende schrijfstijl van de schrijfster worden we meegenomen in de beklemmende gevoelens en sfeer die dit teweeg brengt. Donoghue neemt ons mee het ziekenhuis in, laat ons zien hoe volgepakt de straten waren en wat dit voor virusbrandhaarden waren, hoe het ziekenhuispersoneel moest strijden om te zorgen voor de mensen die dodelijk ziek op de bedden lagen. Donoghue brengt ons een intens verhaal dat drijft op de spanning van de situatie, de kracht van de personages maar ook zeker op haar schrijfstijl. Deze is niet alleen beeldend, maar ook bij vlagen vlot waardoor de vaart goed in dit verhaal zit.
Donoghue brengt ons een verhaal om niet meer te vergeten, een verborgen parel in het romangenre dat je gelezen wilt hebben. Maar ook een verhaal met een realistische inslag waardoor het beklemmend, intens en mateloos interessant is. Vergeet ook vooral niet om het nawoord te lezen, daar staan een aantal details die dit boek nog meer tot leven laten komen.
