Je hebt van die schrijvers waar bij het verschijnen van een nieuw boek je meteen een middag vrijpland om het te gaan lezen. YA-schrijfster Holly Bourne is voor mij zo’n schrijfster waar ik mijn agenda voor bij de hand pak om een boek-date te plannen. Bourne brengt ons deze zomer het catchy ‘The Yearbook‘, een verhaal met een ‘Mean Girl’ achtig tintje, wat je aan de pagina’s gekluisterd houdt.
‘Paige is used to staying quiet in the face of lies. Like how popular girl Grace is a such an amazing person (lie). How Laura steals people’s boyfriends (lie). How her own family are so perfect (lie).
Now Grace and friends have picked their “best” high-school moments for Paige to put in the all-important Yearbook. And they’re not just lies. They’re poison. But Paige has finally had enough. And as she starts to find love through the pages of a book, she finds her voice too. Now she is going to rewrite her story – and the Yearbook is the perfect place to do it.‘ (Uitgebracht door Usborne)
‘It Only Happens in the Movies’, ‘The Places I’ve Cried in Public’, iconische boeken van Holly Bourne die haar meteen op de kaart zette bij veel YA lezers. Haar boeken hebben altijd een vlotte vibe, de verhalen komen met de nodige sugar coating maar ook een mooi, realistisch coming-of-age randje waardoor je je als snel in het verhaal zult herkennen. Iets dat de schrijfster ook voor elkaar heeft gekregen in ‘The Yearbook’! Of je nu nog op de middelbare school zit of niet, dit verhaal pakt je vast en laat je niet meer los.
We maken kennis met Paige, een ietwat timide meisje dat het niet echt heeft getroffen in het leven. De meiden op school zijn gemeen tegen haar, haar thuissituatie is alles behalve goed en ze lijkt nergens helemaal haar draait te vinden. Totdat ze besluit dat het tijd is om haar stem te laten horen, en de perfecte plaats daarvoor is de aankomende editie van het jaarboek. Bourne zet met Paige haar typisch hoofdpersonage neer: complex, interessant en ontzettend realistische waardoor je vanaf de eerste pagina het idee hebt dat je het verhaal van een goede vriendin aan het lezen bent. Daarnaast worden we vanaf het begin dicht bij haar in de buurt gebracht. Hoewel veel schrijvers dat in YA toepassen om zo al snel een band tussen de lezer en het hoofdpersonage te vormen, weet Bourne deze manier van verhaalvertelling tot in de puntjes uit te voeren. Niet alleen kijken we over de schouder van Paige mee, als lezer heb je het idee dat je naast haar in het verhaal staat. Dit wordt mede in de hand gewerkt door Bourne’s vlotte maar ook gedetailleerde schrijfstijl. Zo lopen we door de gangen van de school, zien we de krabbels op de deuren van het toilet en eten we mee tijdens de drukke lunchpauzes. Al is het echter de mooie coming-of-age verhaallijn die mij wist te vangen in dit verhaal. Bourne zet met Paige in het begin een stil meisje neer, iemand die niet haar mening snel zal uiten, maar gaandeweg het verhaal vindt ze steeds meer haar stem, zie je haar opbloeien en kansen pakken om haarzelf te laten horen. De schrijfster neemt je mee in deze ontwikkeling en zorgt zo dat Paige een voorbeeld wordt voor iedere lezer.
‘Een combinatie tussen ‘Mean Girl’ en ‘Cinderella’, die in de handen van Bourne wordt omgevormd tot een heerlijke YA’
Hoewel het verhaal de nodige emotionele, empowerment moment heeft, is het uiteraard geen Bourne boek zonder een kleine suger coating. De schrijfster brengt ons een mooie liefdesverhaallijn om heerlijk mee mee te zwijmelen. Daarnaast heeft Paige een prachtige band met haar tante, die haast wel een fairy godmother lijkt, wat dit boek een mooie warmte meegeeft. Je zou dit boek dan ook kunnen omschrijven als een combinatie tussen ‘Mean Girls’ en ‘Cinderella’, twee favoriete van velen die in de handen van Bourne worden omgevormd tot een nieuwe evergreen van een YA!
Klopt dan alles aan dit boek helemaal? Nee, hoewel de boeken van deze schrijfster erom bekend staan dat ze altijd ontzettend vlot zijn en meteen pakken vanaf de eerste pagina, begint ‘The Yearbook’ een beetje kabbelend. Als lezer is niet helemaal duidelijk welke kant Bourne op wil, door de vele gedachtes van Paige en haar dagelijkse bezigheden die de boventoon voeren. De ijzersterke prologen zoals we van deze schrijfster gewend zijn, zit helaas niet in ‘The Yearbook’. Desalniettemin maakt ze dit gaandeweg het verhaal met volle overtuiging goed, waardoor het voor de lezers met een iets langere adem zeker een aanrader is om dit boek te lezen.
‘The Yearbook’ is wederom een pakkend verhaal van de hand van Bourne. Ze weet te overtuigen met complexe, maar daardoor mateloos interessante, personages, brengt een verhaal dat overloopt van de coming-of-age momenten en zorgt voor een mooie gelaagdheid met de verscheidenheid aan verhaallijnen die ‘The Yearbook’ rijk is.
