Recensie: ‘Vaarwel Roscoe’, Céla van Gastel

Hoe ga je om met het verlies van een dierbare? Een vraag die centraal staat in het nieuwe boek ‘Vaarwel Roscoe‘ van Céla van Gastel (het pseudoniem van schrijfsters Chantal van Gastel en Priscilla van Gastel) dat vandaag is verschenen! Een psychologische roman die ontroert, raakt en je meermaals de tranen in je ogen zal brengen door de unieke verhaalinsteek.

‘De hele wereld is in shock als multitalent Roscoe Mulder onverwachts overlijdt. Tegen wil en dank doorgebroken als superheld in een hitserie, zat Roscoe nog boordevol plannen en ideeën: schrijver wilde hij zijn, en fotograaf, en muzikant. Het verlies is groot, maar bij niemand komt de klap harder aan dan bij de twee belangrijkste mensen in het leven van Roscoe: zijn grote liefde Livia en zijn broer Rafael.

Terwijl er postzakken vol steunbetuigingen worden bezorgd en social media overstroomt met berichten en speculaties van vriend en vijand, proberen Rafael en Livia grip te krijgen op hun verdriet. Door hun herinneringen reconstrueren ze het leven van Roscoe, een hypergevoelige jongen die worstelde met een neiging om alle leed van de wereld op zijn schouders te torsen. Hij stond altijd klaar voor iedereen en gunde iedereen een tweede kans, van hun weggelopen vader tot de zwerver op de hoek van de straat, maar was er wel genoeg oog voor hem?’ (Uitgegeven door uitgeverij Boekerij).

Na het succes van hun eerste boek ‘Zonder jou’ bundelen de zusjes Van Gastel wederom hun krachten en leveren ze een boek af dat je nog lang zal bijblijven. Hou de tissues maar bij de hand want dit verhaal gaat je niet in de koude kleren zitten!

In ‘Vaarwel Roscoe’ maken we kennis met Roscoe, Livia en Rafael. Roscoe, een bekend en geliefd persoon overlijdt van de een op de andere dag in zijn hotelkamer. Zijn plotselinge dood roept veel vragen op. Broer Rafael en vriendin Livia proberen grip te krijgen op wat er is gebeurd, terwijl ze zelf worstelen met het verdriet van het verlies van een dierbare. De schrijfsters steken het verhaal in met een ijzersterk proloog uit het perspectief van Rafael, waarmee meteen de toon wordt gezet voor de rest van het verhaal. “Je bent nog op verschillende plekken gezien. Steeds opnieuw ga ik in gedachten je gangen van die avond na.” Hoofdpersonen Livia en Rafael spreken het gehele verhaal tegen Roscoe, alsof ze hem een brief schrijven waarin zijn leven zich beetje bij beetje ontvouwt en wordt geportretteerd door zijn naasten. Een manier van schrijven waardoor je als lezer erg dichtbij de personages wordt gebracht. Je voelt hun verdriet, hun worstelingen omdat er geen antwoorden zijn en hun verlangen naar een aanknopingspunt.

‘De onderwerpkeuze, de unieke manier van verhaalvertelling en de interessante personages maken dit een boek om niet meer te vergeten!’

De schrijfster behandelen in dit boek het thema ‘rouwen’, wat door hun schrijfstijl uniek naar de pagina’s wordt vertaald. Hoewel het thema en de uitwerking ervan zwaar aanvoelt, staat het compleet in dienst van het verhaal. Priscilla en Chantal geven weer hoe het is om iemand te verliezen, dat dit voor iedereen anders is. Doordat ze het verhaal vanuit twee perspectieven schrijven wordt dit met extra diepgang meegegeven. Maar ook de brieven van fans van Roscoe die tussen de hoofdstukken inzitten geven aan hoe rouwen voor iedereen anders kan zijn. De schrijfsters hebben zich de lastige taak gegeven om over dit onderwerp te schrijven, maar het resultaat is adembenemend mooi! Ook zien we in dit boek een andere kant van Priscilla en Chantal. Het verhaal leunt vooral op de binnenwereld van de personages, waarbij dialogen haast onderschikkend zijn. Een mooie manier om zowel de personages goed te leren kennen als Roscoe. Het verhaal voelt meermaals dan ook hyper realistisch aan.

Met ‘Vaarwel Roscoe’ zetten Priscilla en Chantal een verhaal neer dat neigt naar het literaire, door hun beeldende, vloeiende manier van schrijven. Dit is zo’n boek waar je bij het lezen een schriftje bij de hand wilt houden om de mooie quotes op te schrijven. Daarnaast overtuigt dit boek door de mooie boodschappen die tussen de regels door te lezen zijn. De schrijfsters laten zien dat iedere manier van rouwen goed is, dat je op je eigen tempo moet gaan. Ze geven woorden aan emoties die voor velen niet uit te drukken zijn, waardoor ik mij ook goed kan voorstellen dat dit boek een mooie steun kan zijn voor lezers die zelf een dierbare zijn verloren.

Ik ben onder de indruk van ‘Vaarwel Roscoe’. De onderwerpkeuze, de unieke manier van verhaalvertelling en de interessante personages maken dit een boek om niet meer te vergeten!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.