Wanneer Irène wordt gevraagd, door het documentatiecentrum waar ze voor werkt, om spullen uit concentratiekampen terug te geven aan de eigenaren of hun nabestaanden, stuit ze op meer verhalen dan ze ooit had kunnen bedenken. Het vormt de basis van de ontroerende en mooie roman ‘Van wie ze waren‘ van Gaëlle Nohant.
‘Bijna zeventig jaar na de Tweede Wereldoorlog krijgt de Française Irène de opdracht om de duizenden voorwerpen die in de bevrijde kampen gevonden zijn, terug te geven aan de eigenaren of hun nabestaanden. De spullen lagen al die tijd opgeslagen in het archief van het documentatiecentrum waar ze werkt. Maar waar moet ze beginnen? Ze kiest een oude pop, een medaillon en een geborduurde zakdoek… Elk voorwerp met een eigen verhaal. Tijdens haar onderzoek stuit Irène op de mysteries van het centrum en van haar eigen historie. Blijft het alleen bij geschiedenis of blijken de schimmen uit het verleden toch veel levendiger dan gedacht? In haar zoektocht neemt Nohant je mee van Warschau naar Parijs en Berlijn, via Thessaloniki naar Argentinië, en zie je de mensheid op haar slechtst, maar ook op haar best. Van wie ze waren is een verwoestend mooie roman over ons verleden en de kracht van hoop.’ (Uitgegeven door Ambo Anthos, vertaald door Ghislaine van Drunen).
De Tweede Wereldoorlog heeft zijn vernietigende sporen nagelaten in de wereld zoals we hem op de dag van vandaag kennen. Families en nabestaanden worden nog dagelijks confronteert met het leed dat zich meer dan tachtig jaar geleden heeft afgespeeld. Hoofdpersonage Irène uit het nieuwe boek van schrijfster Gaëlle Nohant probeert deze families de eigendommen terug te geven van hun familieleden die door de Nazi’s zijn ingenomen. Wat volgt zijn ontroerende verhalen, die ook dicht bij Irène zelf in de buurt komen.
Nohant laat ons in ‘Van wie ze waren’ kennismaken met de vriendelijke Française Irène. Ze woont inmiddels alweer jaren in Duitsland en werkt voor een documentatiecentrum, waar ze het haar taak heeft gemaakt om de nabestaanden van slachtoffers van de Holocaust een kans te geven om hun familieleed een plek te geven. Wanneer ze wordt gevraagd om de duizenden spullen die de Nazi’s hebben ingenomen in de concentratiekampen terug te brengen naar de nabestaanden, stuit Irène op meer dan ze zich ooit had kunnen voorstellen. Nohant brengt ons met Irène een mooi personage om te volgen. Iemand die de intrinsieke motivatie heeft om mensen te helpen, om nabestaanden wat rust te brengen of meer duidelijkheid over hun familieleden. De schrijfster beschrijft dit verhaal vanuit de hij/zij-vorm en laat ons zo over de schouders van het hoofdpersonage meekijken tijdens de onderzoeken die ze doet en de gesprekken die ze voert. Momenten waarop we haarzelf ook goed leren kennen en een band vormen met Irène. Dit maakt dat je benieuwd bent wat er achter haar motivatie zit, wat haar drijft en waarom ze zo’n passie heeft voor het helpen van mensen.
‘Indrukwekkend, ontroerend en prachtig geschreven!’
Nohant brengt ons ‘Van wie ze waren’ met haar prachtige gedetailleerde manier van schrijven die perfect in dienst is van het verhaal. Dit verhaal vraagt erom om in de details de objecten te omschrijven van de overledenen, om ons zo helemaal mee te nemen in de verhalen erachter. Daarbij grote complimenten voor de schrijfster dat ze deze ‘stille’ objecten zo mooi weet vast te leggen en echt tot leven brengt. Nohant deed vooraf aan het schrijven van dit verhaal gedegen onderzoek naar de Arolsen archieven en zet daardoor een geloofwaardig verhaal neer dat raakt en ontroert. Dat realistisch is en waar je meer en meer over wilt weten.
‘Van wie ze waren’ is een indrukwekkend verhaal dat je pakt door ontroerende verhalen die Nohant in het boek heeft verwerkt. Door haar prachtige gedetailleerde pen die iedere situatie en achtergrondverhaal inzichtelijk maakt en de souplesse waarmee dit wordt gedaan. Een verhaal dat gedragen moet worden, dat aangeprezen moet worden en dat vooral veel gelezen moet worden!