‘Dus naar alles wat CF van me heeft afgenomen – van ons heeft afgenomen – pak ik iets terug. Ik pik één stap, 304,8 millimeter. Een fucking stap aan ruimte, afstand, lengte.’ Het is deze zin die mij telkens weer raakt. Samen met het verschijnen van de film ‘Vijf stappen van jou‘ schreef Rachael Lippincott met Mikki Daughtry en Tobias Laconis het gelijknamige boek!
‘Stella Grant houdt ervan om controle te hebben. Om haar taaislijmziekte te beheersen en de mogelijkheid van longtransplantatie te behouden, moet Stella zes stappen afstand houden met alles en iedereen. Het enige waar Will Newman controle over wil hebben, is het verlaten van het ziekenhuis. Binnenkort wordt hij achttien en kan hij alle apparaten loskoppelen en de wereld zien.
Will is precies waar Stella van weg moet blijven. Als hij alleen al op haar ademt, zou ze haar plek op de transplantatielijst kwijt kunnen raken. Een van hen zou zelfs kunnen sterven. Afstand: zes stappen. Geen uitzonderingen. Maar plotseling voelt zes stappen niet aan als veiligheid. Het voelt als een straf. Wat als ze een klein stukje van de ruimte konden stelen die hun kapotte longen van hen hebben gestolen? Zou vijf stappen uit elkaar echt zo gevaarlijk zijn als het ervoor zorgt dat hun hart stopt met breken?‘
Vorige week zag ik de film en kon ik niet wachten om te kijken wat het boek te bieden had, en ik kan je zeggen het boek is net zo mooi als de film, misschien zelfs nog wel een beetje mooier! ‘Vijf stappen van jou’ geschreven door Rachael Lippincott, in samenwerking met scriptschrijvers Mikki Daughtry en Tobias Laconis, vertelt het verhaal van twee tieners met CF, ook wel taaislijmziekte genoemd. Ze moeten te allen tijde zes stappen bij elkaar uit de buurt blijven, omdat er anders een kans is dat ze elkaars bacteriën overkrijgen. Maar als ze elkaar steeds beter leren kennen en elkaar toch wel erg leuk beginnen te vinden, wordt dat moeilijk.
‘Dit boek kan alleen maar worden omschreven met: geweldig!’
Lippincott beschrijft dit boek vanuit twee perspectieven, Will en Stella, en weet hiermee echt goed weer te geven hoe de twee denken, hun wanhoop over de ziekte waar ze mee te maken hebben, hun gevoelens voor elkaar. Dit doet ze op een gedetailleerde manier, maar niet te, waardoor het verhaal erg vlot leest. In tegenstelling tot de film leer je de personages door en door kennen en leuke bonus, het boek eindigt anders dan de film (alleen daarvoor is het al een aanrader om dit boek te lezen!). Wat ik daarnaast zo mooi vindt aan dit boek (en de film) zijn de verborgen boodschappen die erin verstopt zitten. Zoals: ‘nooit opgeven’, ‘je dromen achterna gaan’ en ‘geloven in jezelf en je eigen kunnen’.
‘Vijf stappen van jou’ brengt iets nieuws naar het YA genre, geen sugar coated versie van de werkelijkheid, maar personages neerzetten die struggelen met een ziekte in een tijd waarin ze zichzelf proberen te vinden. Deze rauwe insteek ontroert, is hartverscheurend, maar laat wel goed zien hoe het is om te leven met deze ziekte en de belemmeringen die dit met zich meebrengt. Ik denk dat de schrijfster geen beter verhaal neer had kunnen zetten dan ze nu heeft gedaan. Dit boek kan alleen maar worden omschreven met: geweldig!
Heb jij ‘Vijf stappen van jou’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van dit boek vindt!
