Met deze regenachtige dagen is er uiteraard niets fijners dan lekker met een boek op de bank. Dit jaar lijken de boeken over kerst/winter als paddenstoelen uit de grond te schieten. Ook een van mijn favoriete schrijfster, Sarah Morgan, waagt zich aan een winterse setting voor haar nieuwe verhaal ‘Winter in Schotland‘. Is het net zo goed als de voorgaande boeken?
‘Workaholic Hannah weet dat ze onmogelijk de rest van haar leven vakanties met haar familie kan vermijden. Alleen heeft ze naast hun hooggespannen verwachtingen nu ook stress vanwege het grote geheim dat ze sinds kort met zich meedraagt.
Huismoeder Beth zit in een persoonlijke crisis. Het enige wat zij van kerst verwacht is tijd om te besluiten of ze weer aan het werk zal gaan. De bedoeling was echter dat haar familie voor ontspanning zou zorgen, en niet het tegendeel!
Posy vraagt zich af of ze wel haar ‘beste leven’ leidt, maar durft niet te veranderen uit loyaliteit voor haar ouders. Tot haar nieuwe buurman Luke de rust komt verstoren…
In de koude Schotse Hooglanden droomt Suzanne McBride van de perfecte kerst met haar drie totaal verschillende dochters. Maar zullen ze een hele vakantie met elkaar overleven? Suzanne zal moeten vertrouwen op de kracht van familiebanden om haar dochters weer bij elkaar te krijgen.‘
Schrijfster Sarah Morgan kennen we toch vooral van de suger coated, zomerse boeken. Maar dit jaar slaat ze een andere weg in en brengt ze ons het winterse spektakel ‘Winter in Schotland’. Een boek met de spreekwoordelijke, lach en traan, dat wat langzaam opgang komt maar daarna staat als een huis. Ik heb het in vorige recensies zeker niet onder stoelen en banken gestoken dat ik fan ben van de schrijfstijl van Morgan. Het is vlot en luchtig, vaak precies goed voor het verhaal, maar aan de andere kant ook gedetailleerd en beeldend waardoor je het idee hebt dat je echt in het verhaal zit. ‘Winter in Schotland’ doet daar zeker niet aan onder. Morgans schrijfstijl sprankelt in zinnen als: ‘Aanvankelijk was het breien voor haar een manier geweest om haar liefde voor haar meisjes te tonen. Ze wilde hen omhullen met warmte. Wanneer ze haar breinaalden en wol pakte, breide ze niet zomaar een trui; ze breide haar gebroken, beschadigde gezin aan elkaar, en probeerde van de losse draden één geheel te maken.’
‘Morgans schrijfstijl sprankelt wederom in ‘Winter in Schotland’
Het verhaal an sich komt wat kabbelend op gang. Omdat het gezin erg uit elkaar is gevallen lezen we in eerste instantie de verhalen over de vier vrouwen apart. Je merkt dat ze met elkaar verbonden zijn, maar praten met elkaar doen ze niet. Omdat Morgan de tijd neemt om haar personages te introduceren haalt ze hiermee ook een flink de vaart uit het verhaal. Voor mij had de aanloop iets korter gekund om zo sneller tot het plot van het verhaal te komen. Maar als we daar eenmaal aankomen staat het verhaal als een huis. Je leert de vrouwen beter kennen door de gesprekken die ze met elkaar voeren. De schrijfster laat hierin ook weer zien hoe goed ze is in het verbinden van personages. De band tussen de zussen en hun moeder wordt op een prachtige manier blootgelegd, rauw zonder te verzeilen in de emoties van één van de personages.
Bij het lezen van dit boek was ik benieuwd of Morgan een verhaal ook naar een winterse setting kon omvormen. In haar voorgaande boeken staat toch vaak de zomerse setting met nieuwe liefdes centraal. Maar laat het maar aan deze schrijfster over om te verrassen. Hoewel er geen liefdesverhaal centraal staat, weet Morgan een prachtig verhaal te brengen in het adembenemende decor van Schotland. Een warm, feelgood verhaal, perfect voor deze tijd. Ik ben positief verrast door ‘Winter in Schotland’ en hoop dat we snel weer een winters pareltje van de hand van Morgan mogen lezen.
Heb jij ‘Winter in Schotland’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van dit verhaal vindt!
