Niets fijners dan op een koude dag lekker op de bank zitten met een plaid, een mok thee en een geweldig boek. Jenny Colgan brengt ons deze winter het perfecte boek voor de ‘koude avonden’, genaamd ‘Wintereiland‘. Het derde deel in de eilandreeks over het wel en wee van de bewoners van Mure.
‘Het is winter op het eiland Mure. Een tijd om samen door te brengen, bij een knapperend haardvuur, en te genieten met de mensen van wie je houdt – tenzij je natuurlijk per ongeluk zwanger bent van je ex-baas en niet weet hoe je het moet vertellen. Kan Flora in het seizoen van vrede op aarde haar geheim delen en haar relatie met Joël redden?
Ondertussen probeert Saif, de dokter op het eiland en vluchteling uit het door oorlog verscheurde Syrië, te genieten van zijn eerste westerse kerst met zijn zonen – maar zonder zijn vermiste vrouw. Kan het kleine gezin troost en vreugde vinden?
Reis mee naar de prachtige, noordelijke rand van de wereld en sluit je aan bij de gastvrije gemeenschap van Mure voor een onvergetelijke kerst.‘ Vertaald door Els van Son.
Jenny Colgan is toch wel één van mijn favoriete schrijfsters. Ik maakte voor het eerst kennis met haar geweldige schrijfstijl tijdens een vakantie in Edinburgh. In een boekhandel daar vroeg ik een medewerkster welk boek ze mij kon aanraden. Uiteraard werd dat een boek van Jenny Colgan en sinds die tijd lees ik al haar boeken. Toen ik dan ook hoorde dat ‘Wintereiland’ uit kwam heb ik dan meteen een middag vrijgepland om het boek te gaan lezen. En wat een tof verhaal heeft Colgan neergezet! Het is vlot, geeft je dat bekende cosy gevoel en, zoals we inmiddels gewend zijn van de schrijfster, sprankelt het verhaal door de gedetailleerde schrijfstijl.
‘Wintereiland geeft je dat bekende cosy gevoel’
Colgan steekt ‘Wintereiland’ op een meesterlijke manier in. Het vorige deel in de serie verscheen in januari, waardoor het altijd wel fijn is om een beetje achtergrondinformatie te krijgen over wat er in het vorige boek gebeurde. Laat dat maar aan Colgan over. Ze begint het eerste hoofdstuk namelijk door Flora’s hond door het dorp te laten lopen, langs de gebouwen en daar bij ieder personage iets te vertellen over wat er is gebeurd. Een pakkende en prikkelende manier die je meteen in het verhaal trekt. In het verhaal dat zich daarna ontvouwt is de schrijfster wat mij betreft op haar best. De levens van de personages op Mure gaan door, zo lezen we onder andere over Flora en Saif. Deze verhalen lopen op een organische manier naadloos in elkaar over, hoewel ze soms mijlenver van elkaar af staan. Colgan krijgt het voor elkaar om op het einde meer dan vijf verhalen met elkaar te verweven zonder dat je de kluts kwijtraakt tussen de vele personages.
De mozaïekvertelling waar Colgan voor heeft gekozen werkt geweldig en zorgt ervoor dat je personages nog beter leert kennen. Daarnaast worden er ook weer de nodige ontwikkelingen doorgemaakt, waardoor je ze nog meer in je hart sluit. Over de verhaallijn kan ik verder kort zijn, deze is prachtig zoals we van de schrijfster gewend zijn. Ja, hier en daar is hij redelijk voorspelbaar. Maar in een goed feelgood verhaal doet dit voor mij geen afbreuk. Daarnaast zitten er nog genoeg aspecten in die je niet ziet aankomen en heeft de schrijfster de perfecte balans gevonden tussen luchtige en ontroerende momenten.
Het mag duidelijk zijn: ‘Wintereiland’ is wat mij betreft het beste boek uit de serie tot nu toe! Het is vlot en prikkelend geschreven, beschikt over een prachtige verhaallijn, maar schittert vooral door de verweving van de verschillende verhaallijnen.
Heb jij ‘Wintereiland’ ook gelezen? Laat weten bij de reacties wat jij van het verhaal vindt!
